War Damage Corporation

Wat was de War Damage Corporation?

De War Damage Corporation was een initiatief van de Amerikaanse regering tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het programma werd voor het eerst opgericht in 1941 en was bedoeld om Amerikaanse burgers te verzekeren tegen het risico van materiële schade als gevolg van oorlog. 

Het Congres vond het nodig dit programma aan te bieden omdat de meeste particuliere verzekeraars van mening waren dat de potentiële kosten van een dergelijke verzekering onhoudbaar hoog zouden zijn. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd de War Damage Corporation in 1947 stopgezet door de Act of Congress.

Missie van de War Damage Corporation

Officieel, gecreëerd door de War Damage Insurance Act van 1941 voor het eerst werd bekend als de Oorlog Insurance Corporation vervolgens werd omgedoopt tot de Oorlogsschade Corporation in 1942.  Het is begrijpelijk dat veel Amerikanen uit die tijd waren bezorgd dat de aanhoudende oorlog kan leiden tot aanzienlijke fysieke schade in de Verenigde Staten. Om hun persoonlijke bezittingen te beschermen, probeerden burgers zich tegen dit risico te verzekeren door een verzekering af te sluiten bij particuliere aanbieders.

Vanuit het perspectief van particuliere verzekeraars op dit moment zou de potentiële omvang van de oorlogsschade echter zo groot kunnen zijn dat zij dit soort contracten niet op een winstgevende manier konden aanbieden. Om die polissen winstgevend te maken, zouden de gesubsidieerd tarief aan het publiek aan te bieden.

Geschiedenis van de War Damage Corporation

De oprichting van de War Damage Corporation in 1941 betekende een belangrijke verandering in het juridische denken onder Amerikaanse wetgevers. Vóór de Tweede Wereldoorlog beschouwde de Amerikaanse regering individuen niet automatisch als recht op vergoeding van oorlogsschade aan hun privébezit. Regeringen in de Verenigde Staten en Europa namen echter steeds meer het standpunt in dat individuen gecompenseerd moesten worden voor door oorlog veroorzaakte schade aan privé-eigendom, aangezien deze partijen geen controle hebben over deze oorlogshandelingen. Programma’s vergelijkbaar met de War Damage Corporation werden ook uitgevoerd in andere landen, zoals het Verenigd Koninkrijk, en sommige soortgelijke programma’s bestaan ​​nog steeds.

President Ulysses S. Grant was resoluut tegen het idee om eigenaren van onroerend goed in zuidelijke staten te compenseren wiens eigendommen tijdens de Amerikaanse burgeroorlog waren beschadigd of vernietigd. In zijn eigen woorden beschreef Grant schade aan privé-eigendom als gevolg van oorlog als een “kwestie van beloning in plaats van een strikt wettelijk recht”.

Erfenis van de War Damage Corporation

Hoewel de War Damage Corporation niet meer bestaat, heeft het toch een blijvende impact gehad op de Amerikaanse verzekeringssector. Zo bieden sommige particuliere verzekeringsmaatschappijen nu polissen aan die specifiek zijn voor oorlogsschade. Deze omvatten schade in verband met massavernietigingswapens, daden van burgerlijke onrust of terroristische aanslagen zoals kapingen.

Een vaker voorkomend voorbeeld is te vinden in reisverzekeringspolissen, die soms compensatie bieden voor vluchten of hotelboekingen die zijn geannuleerd als gevolg van terrorisme of oorlog. Desalniettemin blijft het waar dat de meeste verzekeringen clausules voor uitsluiting van oorlog bevatten die de verzekeraar expliciet vrijstellen van het moeten dekken van door oorlog veroorzaakte schade. De organisatie werd in 1947, na de Tweede Wereldoorlog, opgeheven en een aantal van haar functies werden overgenomen door Reconstruction Finance Corporation.