Oorlogseconomie

Wat is een oorlogseconomie?

Oorlogseconomie is de organisatie van de productiecapaciteit en distributie van een land in tijden van conflict. Een oorlogseconomie moet haar consumentenproductie substantieel aanpassen om aan de behoeften van defensieproductie te voldoen. In een oorlogseconomie moeten regeringen kiezen hoe ze de middelen van hun land zeer zorgvuldig toewijzen om een ​​militaire overwinning te behalen en tegelijkertijd te voldoen aan de essentiële eisen van de binnenlandse consument.

Hoe een oorlogseconomie werkt

Oorlogseconomie verwijst naar een economie van een land in oorlog. Een oorlogseconomie geeft prioriteit aan de productie van goederen en diensten die oorlogsinspanningen ondersteunen, en probeert tegelijkertijd de economie als geheel te versterken. In tijden van conflict kunnen regeringen maatregelen nemen om prioriteit te geven aan uitgaven voor defensie en nationale veiligheid, inclusief rantsoenering, waarbij de overheid de distributie van goederen en diensten controleert, evenals de toewijzing van middelen. In tijden van oorlog benadert elk land de herconfiguratie van zijn economie op een andere manier en sommige regeringen geven mogelijk voorrang aan bepaalde vormen van uitgeven boven andere.

Voor een land met een oorlogseconomie worden belastingdollars voornamelijk gebruikt voor defensie. Evenzo, als het land grote hoeveelheden geld leent, kunnen die fondsen vooral worden gebruikt om het leger in stand te houden en te voorzien in de behoeften van de nationale veiligheid. Omgekeerd kunnen in landen zonder een dergelijk conflict belastinginkomsten en geleend geld meer rechtstreeks naar infrastructuur en binnenlandse programma’s, zoals onderwijs, gaan.

Speciale overwegingen

Oorlogseconomieën bestaan ​​vaak uit noodzaak wanneer een land vindt dat het van nationale defensie een prioriteit moet maken. Oorlogseconomieën laten vaak meer industriële, technologische en medische vooruitgang zien omdat ze met elkaar concurreren en daarom onder druk staan ​​om betere defensieproducten te maken tegen lagere kosten. Vanwege die focus kunnen landen met oorlogseconomieën echter ook te maken krijgen met een terugval in binnenlandse ontwikkeling en productie.

Voorbeeld van een oorlogseconomie

Alle belangrijke leden van zowel de As- als de geallieerde mogendheden hadden oorlogseconomieën tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze omvatten landen als de Verenigde Staten, Japan en Duitsland. De economische kracht van Amerika was een cruciale pijler waardoor de geallieerden het geld en de uitrusting konden ontvangen die nodig waren om de As-mogendheden te verslaan.

De Amerikaanse regering schakelde over op een oorlogseconomie na de Japanse aanval op Pearl Harbor, waarbij ze belastingen verhoogde en oorlogsobligaties uitgaf om de oorlogsinspanningen te financieren. De War Production Board (WPB) werd opgericht om middelen toe te wijzen aan de oorlogsinspanningen, waaronder koper, rubber en olie; defensiecontracten toekennen aan civiele bedrijfsbelangen en militaire productie onder civiele ondernemers stimuleren. Beroemd is dat vrouwen in de Verenigde Staten deelnamen aan de oorlogseconomie door banen in de militaire productie en andere functies die voorheen werden vervuld door mannen, van wie velen zich bij het leger hadden gevoegd.

Omdat oorlogen soms de technologische en medische vooruitgang kunnen versnellen, kan de economie van een land na de oorlog sterk worden versterkt, zoals het geval was met de VS na zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog. Sommige economen beweren echter dat de verspilling van militaire uitgaven uiteindelijk de technologische en economische vooruitgang belemmert.