Warme kaart
Wat is een warme kaart?
Een warme kaart is een soort bankpas die beperkte toegang biedt tot een zakelijke rekening. Het wordt gegeven aan een werknemer die beperkte toegang moet hebben tot de financiële rekeningen van een bedrijf. Deze kaarten laten doorgaans wel stortingen toe, maar geen opnames.
Belangrijkste leerpunten
- Een warme kaart is een bankkaart die door bedrijven wordt gebruikt om hun werknemers in staat te stellen geld te storten op hun financiële rekeningen.
- In tegenstelling tot debetkaarten, staan warme kaarten de werknemer doorgaans alleen toe om stortingen te doen, terwijl het hen verbiedt om geld op te nemen.
- Warme kaarten worden door bedrijven gebruikt om hun werknemers in staat te stellen noodzakelijke transacties te doen, maar om het risico op diefstal of fraude te verkleinen of te elimineren.
Warme kaarten begrijpen
Warmcards worden gebruikt door bedrijven die hun risico op fraude of diefstal willen minimaliseren. Werknemers wier functieomschrijving hen vereist om bankstortingen te doen, kunnen warme kaarten krijgen waarmee ze alleen de toegang krijgen die nodig is om hun taken uit te voeren. Door opnames te blokkeren, elimineren warme kaarten het risico van diefstal door werknemers.
Tegenwoordig hebben bedrijven ook toegang tot andere beveiligingsmaatregelen, zoals het gebruik van meervoudige authenticatie of complexe wachtwoorden. Naarmate de omvang van online fraude blijft toenemen, kiezen bedrijven steeds vaker voor een gemengde aanpak waarbij ze deze online methoden combineren met fysieke maatregelen zoals het gebruik van warme kaarten.
Warme kaarten onderscheiden zich van debetkaarten doordat de laatste over het algemeen zowel stortingen als opnames mogelijk maken. Een ander verschil tussen beide is dat debetkaarten zowel door zakelijke klanten als door particulieren worden gebruikt, terwijl warme kaarten specifiek zijn voor zakelijke klanten. Debetkaarten maken ook overdrachten tussen rekeningen mogelijk, terwijl warme kaarten beperkt zijn tot bepaalde rekeningen.
Omdat online fraude toeneemt, hebben bedrijven fysieke maatregelen, zoals warme kaarten, moeten combineren met andere beveiligingsmaatregelen, zoals meervoudige authenticatie of gecompliceerde wachtwoorden.
Voorbeeld uit de echte wereld van een warme kaart
Michael is de eigenaar van een keten van coffeeshops. In totaal heeft zijn bedrijf vijf locaties en 15 medewerkers. Elke locatie heeft een winkelmanager die onder meer verantwoordelijk is voor het storten van het van klanten ontvangen geld aan het einde van elke week.
Als onderdeel van zijn interne controle geeft Michael warme kaarten aan elk van zijn vijf winkelmanagers. Elk van deze kaarten is verbonden met een bedrijfsbankrekening die is bedoeld om het geld van klanten vast te houden. Als de winkelmanagers hun kaartje tonen, weten de bankmedewerkers dat ze bevoegd zijn om contant geld op de bedrijfsrekening te storten. Tegelijkertijd laten de warme kaarten geen opnames of overschrijvingen toe, zodat ze effectief zijn verzekerd tegen het risico van fraude of diefstal.
In tegenstelling tot creditcards verlenen de warme kaarten de gebruiker geen leencapaciteit. Daarom hoeft Michael geen enkele aansprakelijkheid in verband met deze kaarten te registreren en hoeft hij zich geen zorgen te maken over de kredietwaardigheid van de werknemers die ze gebruiken. Evenzo weten de werknemers dat het gebruik van warme kaarten geen invloed heeft op hun persoonlijke kredietscores.