Industrieën die de kosten van verkochte goederen niet kunnen claimen

Over het algemeen stelt de Internal Revenue Service (IRS) bedrijven in staat om de kosten af ​​te trekken van goederen die worden gebruikt om de producten die ze verkopen voor hun bedrijf te maken of te kopen.  Voor boekhoudkundige en fiscale doeleinden worden deze vermeld onder de postkosten van verkochte goederen (COGS). Deze vermindering kan een groot voordeel zijn voor bedrijven in de productie- of mijnbouwsector met langdurige productieprocessen en hoge COGS-cijfers. Niet alle bedrijven kunnen echter aanspraak maken op een COGS-aftrek, omdat niet alle bedrijven COGS op hun resultatenrekening kunnen vermelden.

Uitsluitingen van aftrek van kosten van verkochte goederen (COGS)

Veel servicebedrijven hebben helemaal geen kosten voor verkochte goederen. COGS wordt niet in detail behandeld in algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP), maar COGS wordt gedefinieerd als alleen de kosten van voorraadartikelen die gedurende een bepaalde periode worden verkocht. Servicebedrijven hebben niet alleen geen goederen te verkopen, maar puur servicebedrijven hebben ook geen voorraden. Als COGS niet in de resultatenrekening staat, kan voor die kosten geen aftrek worden toegepast.

Voorbeelden van pure dienstverlenende bedrijven zijn onder andere accountantskantoren, advocatenkantoren, onroerend goed taxateurs, business consultants, professionele dansers, etc. Hoewel al deze sectoren hebben zakelijke kosten en normaal geld uit te geven om hun diensten aan te bieden, dat doen ze niet lijst COGS. In plaats daarvan hebben ze zogenaamde “kosten van diensten”, die niet meetellen voor een COGS-aftrek.

Kosten van inkomsten versus COGS

Er zijn ook kosten van inkomsten voor lopende contractdiensten die zelfs grondstoffen, directe arbeid, verzendkosten en provisies kunnen omvatten die aan verkoopmedewerkers worden betaald. Zelfs deze kunnen echter niet als COGS worden geclaimd zonder een fysiek geproduceerd product om te verkopen. De IRS-website somt zelfs enkele voorbeelden op van “persoonlijke servicebedrijven” die geen COGS berekenen op hun resultatenrekening. Dit zijn onder meer dokters, advocaten, timmerlieden en schilders.

Veel servicebedrijven hebben een aantal producten te verkopen. Luchtvaartmaatschappijen en hotels zijn bijvoorbeeld in de eerste plaats aanbieders van diensten zoals vervoer en accommodatie, maar verkopen toch allebei geschenken, eten, drinken en andere artikelen. Deze items worden beslist als goederen beschouwd, en deze bedrijven hebben zeker voorraden van dergelijke goederen. Beide industrieën kunnen COGS op hun inkomensverklaring vermelden en deze voor belastingdoeleinden claimen.

COGS en andere inhoudingen

De kosten van verkochte goederen omvatten de directe productiekosten van een goed of de groothandelsprijs van doorverkochte goederen. Andere potentieel aftrekbare kosten zijn onder meer arbeid, ervan uitgaande dat de arbeid direct betrokken was bij het productieproces van het goed, voorraden, verzendkosten, vracht in en direct gerelateerde overhead.

Er zijn ook enkele indirecte kosten die in COGS kunnen worden opgenomen. Indirecte kosten kunnen huur, belastingen, opslag, behandeling, herverpakking en bepaalde administratieve kosten omvatten.

Bedrijven die COGS kunnen claimen, doen dit op hunSchedule C via regel 42.  Dit is alleen mogelijk als het bedrijf zijn voorraad nauwkeurig waardeert aan het begin en einde van elk belastingjaar. Als een uitgave is opgenomen in COGS, kan deze niet opnieuw als zakelijke uitgave worden geteld.