Rentedekkingsgraad versus DSCR: wat is het verschil?
Rentedekkingsgraad versus DSCR: een overzicht
De hoeveelheid schuld waarvoor een bedrijf verantwoordelijk is, is een belangrijke factor bij het beoordelen van de relatieve sterkte en financiële stabiliteit. Of u nu de bedrijfseigenaar, een accountant of een externe partij bent die naar een potentiële investering kijkt, de schuldenlast van een bedrijf speelt een cruciale rol bij tal van financiële beslissingen.
Meestal uitgedrukt als een ratio of percentage, kunnen de schuldniveaus worden gemeten in verhouding tot de middelen die een bedrijf heeft om die schulden te dekken, hoewel sommige uitgebreider zijn dan andere. Twee soorten schuldmeetratio’s die vaak worden gebruikt, zijn de rentedekkingsgraad en de schuldaflossingsdekkingsgraad, of DSCR. Hoewel ze allebei belangrijke inzichten geven in de financiële stabiliteit van een bedrijf, verschillen hun berekeningen en interpretaties op belangrijke manieren.
Belangrijkste leerpunten
- Hoe financieel stabieler het bedrijf, hoe hoger de verhouding tussen EBIT en rentebetalingen.
- Een schuldniveau van een bedrijf geeft meestal een beeld van zijn financiële gezondheid.
- De rentedekkingsgraad kijkt naar het eigen vermogen van een bedrijf versus de schulden.
- De DSCR is een iets robuustere indicator van de financiële geschiktheid van een bedrijf omdat naast de rente ook hoofdsombetalingen in aanmerking worden genomen.
Rentedekkingsratio
De rentedekkingsgraad dient om het bedrag van het eigen vermogen van een bedrijf te meten in vergelijking met het bedrag aan rente dat het moet betalen over alle schulden voor een bepaalde periode. Dit wordt uitgedrukt als een ratio en wordt meestal op jaarbasis berekend. Om de rentedekkingsgraad te berekenen, deelt u eenvoudigweg de inkomsten vóór rente en belastingen, of EBIT, voor de vastgestelde periode door de totale rentebetalingen die voor diezelfde periode verschuldigd zijn.
EBIT, vaak nettobedrijfsresultaat of bedrijfswinst genoemd, wordt berekend door overhead- en bedrijfskosten, zoals huur, kosten van goederen, vracht, lonen en nutsvoorzieningen, af te trekken van de inkomsten. Dit aantal geeft de hoeveelheid contant geld weer die beschikbaar is na aftrek van alle kosten die nodig zijn om het bedrijf draaiende te houden. Deze maatstaf houdt alleen rekening met rentebetalingen en niet met betalingen op hoofdsaldi die mogelijk door kredietverstrekkers worden verlangd.
Debt-Service Coverage Ratio (DSCR)
De schuldaflossingsdekkingsgraad (DSCR) is iets uitgebreider. Deze maatstaf beoordeelt het vermogen van een bedrijf om gedurende een bepaalde periode aan zijn minimale hoofdsom en rentebetalingen te voldoen, inclusief afnemende fondsbetalingen. Om DSCR te berekenen, wordt EBIT gedeeld door het totale bedrag van de hoofdsom en rentebetalingen die voor een bepaalde periode vereist zijn.
In beide gevallen genereert een bedrijf met een ratio van minder dan 1 niet genoeg inkomsten om zijn minimale schuldenlast te dekken. In termen van bedrijfsbeheer of investeringen is dit een zeer riskant vooruitzicht, aangezien zelfs een korte periode met een lager dan gemiddeld inkomen een ramp zou kunnen betekenen. Een bedrijf met een rentedekkingsgraad of DSCR van minder dan 1 kan voldoende inkomsten genereren om het licht aan te houden, maar kan niet aan zijn schuldverplichtingen voldoen.
Daarom worden bedrijven met hogere ratio’s door investeerders en kredietinstellingen als financieel stabieler beschouwd. Het is bijvoorbeeld onwaarschijnlijk dat banken geld zullen lenen aan een bedrijf met een DSCR van 0,89, omdat dit een weerspiegeling is van een worsteling om minimale betalingen te doen voor huidige verplichtingen. Beide ratio’s kunnen natuurlijk drastisch veranderen naarmate het bedrijf nieuwe schulden aangaat, oude schulden aflost of omzetschommelingen ervaart.