Wat verklaart de wet van afnemende marginale bruikbaarheid?

De wet van het afnemende marginale nut legt uit dat als een persoon een item of een product consumeert, de voldoening of het nut dat hij uit het product haalt, afneemt naarmate hij meer en meer van dat product consumeert. Een persoon kan bijvoorbeeld een bepaalde soort chocolade een tijdje kopen. Binnenkort kopen ze misschien minder en kiezen ze in plaats daarvan een ander soort chocolade of kopen ze koekjes, omdat de voldoening die ze aanvankelijk met de chocolade kregen, afneemt.

In de economie stelt de wet van afnemend marginaal nut dat het marginale nut van een goed of dienst afneemt naarmate het beschikbare aanbod toeneemt. Economische actoren wijden elke opeenvolgende eenheid van het goed of de dienst aan steeds minder gewaardeerde doelen. De wet van afnemend marginaal nut wordt gebruikt om andere economische verschijnselen, zoals tijdvoorkeur, te verklaren.

De wet van het verminderen van marginaal nut uitgelegd

Telkens wanneer een individu in wisselwerking staat met een economisch goed, handelt dat individu op een manier die de volgorde laat zien waarin hij het gebruik van dat goed waardeert. De eerste eenheid die wordt geconsumeerd, is dus toegewijd aan het meest gewaardeerde doel van het individu. De tweede eenheid is gewijd aan het tweede meest gewaardeerde doel, enzovoort. Met andere woorden, de wet van het afnemende marginale nut stelt dat wanneer consumenten naar de markt gaan om een ​​product te kopen, ze niet evenveel belang hechten aan alle goederen die ze kopen. Ze zullen voor sommige goederen meer betalen en voor andere minder.

Beschouw als een ander voorbeeld een persoon op een onbewoond eiland die een kist met flessenwater vindt dat aanspoelt. Die persoon zou de eerste fles kunnen drinken, wat aangeeft dat het stillen van hun dorst het belangrijkste gebruik van het water was. Het individu kan zichzelf baden met de tweede fles, of ze kunnen besluiten deze voor later te bewaren. Als ze het voor later bewaren, geeft dit aan dat de persoon het toekomstige gebruik van het water meer waardeert dan vandaag baden, maar nog steeds minder dan het onmiddellijk lessen van hun dorst. Dit wordt ordinale tijdvoorkeur genoemd. Dit concept helpt bij het verklaren van sparen en beleggen versus huidige consumptie en uitgaven.

De wet was van toepassing op geld en rentetarieven

Het bovenstaande voorbeeld helpt ook om uit te leggen waarom vraagcurves in micro-economische modellen aflopend zijn, aangezien elke extra eenheid van een goed of dienst voor minder waardevolle doeleinden wordt gebruikt. Deze toepassing van de wet van marginaal nut laat zien waarom een ​​stijging van de geldvoorraad (bij gelijkblijvende andere zaken) de ruilwaarde van een geldeenheid verlaagt, aangezien elke opeenvolgende geldeenheid wordt gebruikt om een ​​minder waardevol doel te kopen.

Het monetaire wisselkoersvoorbeeld biedt een economisch argument tegen de manipulatie van rentetarieven door centrale banken, aangezien de rentevoet de spaar- en consumptiegewoonten van consumenten of bedrijven beïnvloedt. Door de rentevoet te verstoren, worden consumenten aangemoedigd om te besteden of te sparen in overeenstemming met hun werkelijke tijdsvoorkeuren, wat leidt tot eventuele overschotten of tekorten aan kapitaalinvesteringen.

De wet en marketing

Marketeers gebruiken de wet van afnemend marginaal nut omdat ze het marginale nut hoog willen houden voor producten die ze verkopen. Een product wordt geconsumeerd omdat het voldoening schenkt, maar te veel van een product kan betekenen dat het marginale nut nul bereikt omdat consumenten genoeg hebben van een product en verzadigd zijn. Het marginale nut hangt natuurlijk af van de consument en het product dat wordt geconsumeerd.