Wat is een goede schuldgraad?
Wat is een schuldgraad?
De schuldgraad van een bepaald bedrijf laat zien of het al dan niet leningen heeft en, zo ja, hoe zijn kredietfinanciering zich verhoudt tot zijn activa. Het wordt berekend door de totale passiva te delen door de totale activa, waarbij hogere schuldratio’s duiden op een hogere mate van schuldfinanciering. Schuldratio’s kunnen worden gebruikt om de financiële gezondheid van individuen, bedrijven of overheden te beschrijven. Investeerders en geldschieters berekenen de schuldgraad van een bedrijf op basis van de belangrijkste financiële overzichten, net als bij andere boekhoudkundige ratio’s.
Of een schuldgraad al dan niet goed is, hangt af van de contextuele factoren. Maar het is eigenlijk moeilijk om een absoluut aantal te verzinnen. Blijf lezen om meer te weten te komen over wat deze ratio’s betekenen en hoe ze door bedrijven worden gebruikt.
Belangrijkste leerpunten
- Of een schuldgraad al dan niet “goed” is, hangt af van de context: de industriële sector van het bedrijf, de heersende rentevoet, enz.
- Over het algemeen zoeken veel beleggers naar een bedrijf met een schuldgraad tussen 0,3 en 0,6.
- Vanuit een puur risicoperspectief worden schuldratio’s van 0,4 of lager als beter beschouwd, terwijl een schuldratio van 0,6 of hoger het moeilijker maakt om geld te lenen.
- Hoewel een lage schuldgraad een grotere kredietwaardigheid suggereert, is er ook een risico verbonden aan een bedrijf dat te weinig schulden heeft.
Wat betekenen bepaalde schuldratio’s?
Vanuit een puur risicoperspectief worden lagere ratio’s (0,4 of lager) beschouwd als betere schuldratio’s. Aangezien de rente op een schuld moet worden betaald ongeacht de winstgevendheid van het bedrijf, kan een te hoge schuld de hele operatie in gevaar brengen als de cashflow opdroogt. Bedrijven die niet in staat zijn om hun eigen schuld af te lossen, kunnen worden gedwongen om activa te verkopen of faillissement aan te vragen.
Een hogere schuldgraad (0,6 of hoger) maakt het moeilijker om geld te lenen. Lenders hebben vaak schuldquote grenzen en geen verdere kredieten niet uit te breiden tot bedrijven die worden overleveraged. Er zijn natuurlijk ook andere factoren, zoals kredietwaardigheid, betalingsgeschiedenis en professionele relaties.
Aan de andere kant willen investeerders zelden aandelen kopen van een bedrijf met extreem lage schuldratio’s. Een schuldgraad van nul zou erop duiden dat het bedrijf verhoogde operaties helemaal niet financiert door te lenen, wat het totale rendement beperkt dat kan worden gerealiseerd en aan aandeelhouders kan worden doorgegeven.
Hoewel de verhouding tussen schuld en eigen vermogen een betere maatstaf is voor alternatieve kosten dan de basisschuldratio, geldt dit principe nog steeds: er is enig financiering met eigen vermogen. Dit is het proces waarmee bedrijven kapitaal aantrekken door extra aandelen te verkopen om in kortetermijnbehoeften te voorzien.
Gebruikmaken van financiële kracht
Over het algemeen zijn grotere en meer gevestigde bedrijven in staat om de passiefzijde van hun grootboek verder te duwen dan nieuwere of kleinere bedrijven. Grotere bedrijven hebben doorgaans meer gestolde kasstromen, en ze hebben ook meer kans op onderhandelbare relaties met hun geldschieters.
Schuldratio’s zijn ook rentegevoelig; alle rentedragende activa hebben een renterisico, of het nu gaat om zakelijke leningen of obligaties. Dezelfde hoofdsom is duurder om af te betalen tegen een rentepercentage van 10% dan tegen een rentepercentage van 5%.
In tijden van hoge rentetarieven zijn goede schuldquotes doorgaans lager dan tijdens periodes met lage rentetarieven.
Er is een gevoel dat alle analyse van de schuldratio per bedrijf moet worden uitgevoerd. Het evenwicht tussen de dubbele risico’s van schulden – kredietrisico en alternatieve kosten – is iets dat alle bedrijven moeten doen.
Bepaalde sectoren zijn echter vatbaarder voor grote schulden dan andere. Kapitaalintensieve bedrijven, zoals productie of nutsbedrijven, kunnen wegkomen met iets hogere schuldratio’s wanneer ze hun activiteiten uitbreiden. Het is belangrijk om industriestandaarden en historische prestaties te evalueren in relatie tot de schuldniveaus. Veel investeerders zoeken een bedrijf met een schuldgraad tussen 0,3 en 0,6.
Inzicht adviseur
Thomas M. Dowling, CFA, CFP®, CIMA® Aegis Capital Corp, Hilton Head, SC
Schuldratio’s zijn ook van toepassing op de financiële status van individuen. Natuurlijk zijn de omstandigheden van elke persoon anders, maar als vuistregel zijn er verschillende soorten schuldratio’s die moeten worden herzien, waaronder:
- Verhouding tussen niet-hypotheekschuld en inkomen: dit geeft aan welk percentage van het inkomen wordt gebruikt om niet-hypotheekgerelateerde schulden af te lossen. Hiermee worden de jaarlijkse betalingen vergeleken om alle schulden van de consument – exclusief hypotheekbetalingen – af te lossen, gedeeld door uw netto-inkomen. Dit zou 20% of minder van het netto inkomen moeten zijn. Een ratio van 15% of lager is gezond en 20% of hoger wordt als een waarschuwingsteken beschouwd.
- Verhouding schuld / inkomen: dit geeft het percentage van het bruto inkomen aan dat naar de woonlasten gaat. Dit omvat hypotheekbetaling (hoofdsom en rente), onroerendgoedbelasting en eigendomsverzekering gedeeld door uw bruto-inkomen. Dit zou 28% of minder van het bruto inkomen moeten zijn.
- Totale ratio: deze ratio geeft het percentage van het inkomen aan dat wordt besteed aan het betalen van alle terugkerende schuldbetalingen (inclusief hypotheek, creditcards, autoleningen, enz.) Gedeeld door het bruto-inkomen. Dit zou 36% of minder van het bruto inkomen moeten zijn.