Hoe wordt de kapitaaltoereikendheid van een bank gemeten?
De kapitaaltoereikendheid van banken wordt wereldwijd streng gereguleerd om de stabiliteit van het financiële systeem en de wereldeconomie beter te waarborgen. Het biedt ook extra bescherming voor spaarders. In de Verenigde Staten worden banken op federaal niveau gereguleerd door de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC), de Federal Reserve Board en het Office of the Comptroller of the Currency (OCC). Bovendien zijn door de staat gecharterde banken onderworpen aan regelgevende instanties van de staat. Regelgeving en solvabiliteit van banken worden beide als cruciaal beschouwd vanwege het unieke belang van de banksector voor het functioneren van de economie als geheel.
Belangrijkste leerpunten
- De kapitaaltoereikendheid van banken wordt wereldwijd streng gereguleerd om de stabiliteit van het financiële systeem en de wereldeconomie beter te waarborgen en spaarders extra bescherming te bieden.
- In de Verenigde Staten worden banken op federaal niveau gereguleerd door de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC), de Federal Reserve Board en het Office of the Comptroller of the Currency (OCC).
- Er zijn vier primaire methoden om de kapitaaltoereikendheid van een bank te beoordelen: de kapitaaltoereikendheidsratio, de Tier 1-hefboomratio, de maatstaf voor het economisch kapitaal en de liquiditeitsratio’s.
Het monitoren van de financiële toestand van banken is ook belangrijk omdat banken te maken hebben met een mismatch in liquiditeit tussen hun activa en passiva. Aan de passiefzijde van de balans van een bank bevinden zich zeer liquide rekeningen, zoals direct opvraagbare deposito’s. De activa van een bank bestaan echter voornamelijk uit tamelijk illiquide leningen. Hoewel leningen door banken kunnen (en vaak worden) verkocht, kunnen ze alleen snel in contanten worden omgezet door ze met een aanzienlijke korting te verkopen.
Kapitaaltoereikendheid beoordelen
De meest gebruikte beoordeling van de kapitaaltoereikendheid van een bank is de kapitaaltoereikendheidsratio. Veel analisten en professionals in de banksector geven echter de voorkeur aan de maatstaf voor economisch kapitaal. Bovendien kunnen analisten of beleggers kijken naar de Tier 1-hefboomratio of de basisliquiditeitsratio’s bij het onderzoeken van de financiële gezondheid van een bank.
Hier zijn de vier belangrijkste methoden om de kapitaaltoereikendheid van een bank te beoordelen.
Kapitaaltoereikendheidsratio
Amerikaanse banken zijn verplicht om een minimale kapitaaltoereikendheidsratio aan te houden. De solvabiliteitsratio vertegenwoordigt het risicogewogen kredietrisico van een bank.
De ratio meet twee soorten kapitaal:
- Tier 1-kapitaal is gewoon aandelenkapitaal dat verliezen kan opvangen zonder dat de bank haar activiteiten hoeft te staken.
- Tier 2-kapitaal is een achtergestelde schuld die verliezen kan opvangen in geval van liquidatie van een bank.
Sommige analisten zijn kritisch over het risicowegingsaspect van de kapitaaltoereikendheidsratio en hebben erop gewezen dat het merendeel van de wanbetalingen op leningen die tijdens de financiële crisis van 2008 plaatsvonden, betrekking had op leningen met een zeer lage risicoweging, terwijl veel leningen de zwaarste de weging voor risico is niet in gebreke gebleven.
Tier 1-hefboomratio
Een gerelateerde kapitaaltoereikendheidsratio die soms wordt overwogen, is de Tier 1-hefboomratio. De Tier 1-leverage ratio is de verhouding tussen het kernkapitaal van een bank en haar totale activa. Het wordt berekend door het Tier 1-kapitaal te delen door de gemiddelde totale geconsolideerde activa van een bank en bepaalde blootstellingen buiten de balanstelling.
Hoe hoger de Tier 1-leverage ratio, hoe groter de kans dat een bank negatieve schokken op haar balans kan weerstaan.
Maatregel economisch kapitaal
Veel analisten en bankbestuurders beschouwen de maatstaf voor economisch kapitaal als een nauwkeurigere en betrouwbaardere beoordeling van de financiële soliditeit en risicoblootstelling van een bank dan de kapitaaltoereikendheidsratio.
De berekening van het economisch kapitaal, dat een schatting maakt van de hoeveelheid kapitaal die een bank bij de hand moet hebben om ervoor te zorgen dat ze haar huidige uitstaande risico aankan, is gebaseerd op de financiële gezondheid, kredietwaardigheid, verwachte verliezen en het betrouwbaarheidsniveau van de bank. Door dergelijke economische realiteiten als verwachte verliezen op te nemen, wordt deze maatregel beschouwd als een meer realistische inschatting van de werkelijke financiële gezondheid en het risiconiveau van een bank.
Liquiditeitsratio’s
Beleggers of marktanalisten kunnen banken ook onderzoeken met behulp van standaard vermogensevaluaties die de financiële gezondheid van bedrijven in elke branche beoordelen. Deze alternatieve evaluatiestatistieken omvatten liquiditeitsratio’s zoals de huidige ratio, de cashratio of de quick ratio.