Risico van wanbetaling versus kredietrisico

Het wanbetalingsrisico en het spreadrisico zijn de twee componenten van kredietrisico, een soort tegenpartijrisico. Beschouw het risico van wanbetaling als nauwer verbonden met de algemene opvatting van het tegenpartijrisico: niet-naleving van de specificaties en voorwaarden van een contract. Het spreadrisico kan verband houden met het beleggingsrisico, bijvoorbeeld wanneer een prijs of opbrengst verandert als gevolg van een wijziging in de kredietwaardigheid.

Het creditspreadrisico is niet hetzelfde als de risico’s die zijn verbonden aan een creditspreadoptie, hoewel er creditspreadrisico’s zijn bij een creditspreadoptie. Credit spread-opties zijn een soort derivaat waarbij de ene partij kredietrisico overdraagt ​​aan een andere partij, meestal in ruil voor een belofte om contante betalingen te doen als de creditspread verandert. Dit type contract komt het meest voor bij schuldbewijzen met een lage kredietwaardigheid.

Standaard risico

Bijna elke lening of kredietverlenging brengt een vorm van wanbetalingsrisico met zich mee. Het wanbetalingsrisico wordt gemeten aan de hand van de waarschijnlijkheid dat een persoon of bedrijf geen contractuele betalingen zal doen voor een schuldverplichting. Het standaardrisico bestaat niet bij financiële transacties, bijvoorbeeld aandelenaankopen, waarvoor geen betalingsgarantie bestaat.

Overweeg voor een eenvoudig voorbeeld van wanbetalingsrisico een lener die een woningkrediet van $ 300.000 afsluit. De bank die de lening heeft verstrekt, weet niet met zekerheid of de lener de lening op tijd zal terugbetalen, dus neemt zij het risico van wanbetaling bij de transactie over. Om het risico van wanbetaling te compenseren, wordt een rentetarief op de lening toegepast en kan de bank ook een aanzienlijke aanbetaling vragen.

Behoudens een geschil dat de emittent te goeder trouw betwist, vertegenwoordigt wanbetaling een niet-betaling van enig verschuldigd bedrag aan het referentieactief of enige andere toekomstige schuld van de emittent voor geleende, aangetrokken of gegarandeerde gelden. Obligaties, leningen, kredietlijnen en zelfs remboursaankopen gaan allemaal gepaard met een soort wanbetalingsrisico.

Risico spreiden

Spreadrisico’s zijn niet verbonden met contractuele garanties, maar komen eerder voort uit het snijpunt van rentetarieven, kredietratings en alternatieve kosten. Er zijn in feite twee soorten spreadrisico, hoewel ze elkaar niet uitsluiten.

De eerste soort, het echte spreadrisico, vertegenwoordigt de waarschijnlijkheid dat de marktwaarde van een contract of een specifiek instrument wordt verminderd op basis van de acties van de tegenpartij. Als de emittent van een obligatie zijn obligatieverplichtingen niet nakomt, maar andere financiële fouten maakt die de kredietwaardigheid van de emittent verlagen, daalt de waarde van de obligaties waarschijnlijk. Dit risico wordt gedragen door de belegger.

Het tweede type spreadrisico is afkomstig van creditspreads. Creditspreads zijn het verschil tussen de opbrengsten van verschillende schuldinstrumenten. Hoe lager het wanbetalingsrisico, hoe lager de vereiste rente; hogere wanbetalingsrisico’s gaan gepaard met hogere rentetarieven. De alternatieve kosten van het accepteren van een lager wanbetalingsrisico zijn daarom hogere rente-inkomsten. Het risico op creditspread is een belangrijk, maar vaak genegeerd onderdeel van het beleggen in inkomsten.