Longpositie versus shortpositie: wat is het verschil?
Longpositie versus shortpositie: wat is het verschil?
Wanneer we het hebben over aandelen en opties, verwijzen analisten en marktmakers vaak naar een belegger met longposities of shortposities. Hoewel long en short in financiële aangelegenheden naar verschillende dingen kunnen verwijzen, in deze context, in plaats van een verwijzing naar lengte, zijn longposities en shortposities een verwijzing naar wat een belegger bezit en aandelen die een belegger nodig heeft.
Inzicht in een longpositie versus een shortpositie
Lange positie
Als een belegger longposities heeft, betekent dit dat de belegger die aandelen van aandelen heeft gekocht en bezit. Als de belegger daarentegen shortposities heeft, betekent dit dat de belegger die aandelen aan iemand verschuldigd is, maar deze nog niet daadwerkelijk bezit.
Een belegger die bijvoorbeeld 100 aandelen Tesla ( TSLA ) in zijn portefeuille bezit, zou long 100 aandelen zijn. Deze investeerder heeft de kosten van het bezit van de aandelen volledig betaald.
Belangrijkste leerpunten
- Bij aandelen betekent een longpositie dat een belegger aandelen in aandelen heeft gekocht en bezit.
- Aan de andere kant van dezelfde vergelijking is een belegger met een shortpositie aandelen verschuldigd aan een andere persoon, maar heeft deze nog niet echt gekocht.
- Bij opties is het kopen of vasthouden van een call- of putoptie een longpositie; de belegger heeft het recht om tegen een bepaalde prijs te kopen of te verkopen aan de schrijvende belegger.
- Omgekeerd is het verkopen of schrijven van een call- of putoptie een shortpositie; de schrijver moet verkopen aan of kopen van de longpositiehouder of koper van de optie.
Korte positie
Als we het voorbeeld voortzetten, zou een investeerder die 100 TSLA-aandelen heeft verkocht zonder die aandelen nog te bezitten, 100 aandelen short hebben. De shortbelegger is 100 aandelen verschuldigd bij afwikkeling en moet de verplichting nakomen door de aandelen op de markt te kopen om te leveren.
Vaak leent de shortbelegger de aandelen van een beursvennootschap op een margerekening om de levering uit te voeren. Vervolgens, in de hoop dat de aandelenkoers zal dalen, koopt de belegger de aandelen tegen een lagere prijs om de handelaar die ze heeft uitgeleend terug te betalen. Als de prijs niet daalt en blijft stijgen, kan de shortverkoper worden onderworpen aan een margeoproep van zijn makelaar.
Een margeoproep vindt plaats wanneer de accountwaarde van een belegger onder de vereiste minimumwaarde van de makelaar valt. De belegger wordt gevraagd om extra geld of effecten te storten, zodat de margerekening op de minimale onderhoudsmarge wordt gebracht.
Belangrijkste verschillen
Wanneer een belegger optiecontracten op een rekening gebruikt, hebben long- en shortposities een iets andere betekenis. Het kopen of houden van een call- of putoptie is een longpositie omdat de belegger het recht bezit om het effect tegen een bepaalde prijs te kopen of verkopen aan de schrijvende belegger.
Het verkopen of schrijven van een call- of putoptie is precies het tegenovergestelde en is een shortpositie omdat de schrijver verplicht is de aandelen te verkopen aan of te kopen van de longpositiehouder of koper van de optie.
Een persoon koopt (gaat long) bijvoorbeeld een Tesla-calloptie (TSLA) van een call-writer voor $ 28,70 (de schrijver is short). De uitoefenprijs van de optie is $ 275 als TSLA handelt voor $ 303,70 op de markt.
De schrijver mag de premiebetaling van $ 28,70 behouden, maar is verplicht TSLA te verkopen voor $ 275 als de koper besluit het contract op enig moment uit te oefenen voordat het afloopt. De call-koper die long is, heeft het recht om de aandelen te kopen voor $ 275 op de vervaldatum van de schrijver als de marktwaarde van TSLA groter is dan $ 275 + $ 28,70 = $ 303,70.
1:22
Speciale overwegingen
Long- en shortposities worden door beleggers gebruikt om verschillende resultaten te behalen, en vaak worden zowel long- als shortposities gelijktijdig door een belegger ingesteld om inkomsten uit een effect te genereren of te genereren.
Long call-optieposities zijn bullish, aangezien de belegger verwacht dat de aandelenkoers zal stijgen en call-opties koopt met een lagere uitoefenprijs. Een belegger kan zijn longpositie in aandelen afdekken door een longpositie in putopties te creëren, waardoor hij het recht heeft om zijn aandelen tegen een gegarandeerde prijs te verkopen. Short calloptieposities bieden een vergelijkbare strategie als short selling zonder de noodzaak om de aandelen te lenen.
Een simpele longpositie is bullish en anticipeert op groei, terwijl een shortpositie bearish is.
Deze positie stelt de belegger in staat om de optiepremie als inkomen te innen met de mogelijkheid om zijn longpositie in aandelen te leveren tegen een gegarandeerde, meestal hogere, prijs. Omgekeerd geeft een short put positie de belegger de mogelijkheid om de aandelen tegen een bepaalde prijs te kopen, en hij int de premie terwijl hij wacht.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden van hoe het combineren van long- en shortposities met verschillende effecten een hefboomwerking kan creëren en kan indekken tegen verliezen in een portefeuille. Het is belangrijk om te onthouden dat shortposities hogere risico’s met zich meebrengen en, vanwege de aard van bepaalde posities, beperkt kunnen zijn in IRA’s en andere geldrekeningen.
Margerekeningen zijn over het algemeen nodig voor de meeste shortposities en uw beursvennootschap moet het erover eens zijn dat meer risicovolle posities voor u geschikt zijn.