Primaire versus secundaire kapitaalmarkten: wat is het verschil?
Primaire versus secundaire kapitaalmarkten: een overzicht
De term kapitaalmarkt verwijst naar elk deel van het financiële systeem dat kapitaal ophaalt uit obligaties, aandelen en andere investeringen. Nieuwe aandelen en obligaties worden gecreëerd en verkocht aan investeerders op de primaire kapitaalmarkt, terwijl investeerders effecten verhandelen op de secundaire kapitaalmarkt.
Primaire kapitaalmarkten
Wanneer een bedrijf voor het eerst publiekelijk nieuwe aandelen en obligaties verkoopt, doet het dat op de primaire kapitaalmarkt. Deze markt wordt ook wel de nieuwe uitgiftemarkt genoemd. In veel gevallen neemt de nieuwe uitgifte de vorm aan van een beursintroductie (IPO). Wanneer beleggers effecten kopen op de primaire kapitaalmarkt, huurt het bedrijf dat de effecten aanbiedt een underwriter in om deze te herzien en een prospectus op te stellen waarin de prijs en andere details van de uit te geven effecten worden uiteengezet.
Alle problemen op de primaire markt zijn onderworpen aan strikte regelgeving. Bedrijven moeten verklaringen indienen bij de Securities and Exchange Commission (SEC) en andere effectenagentschappen en moeten wachten tot hun deponeringen zijn goedgekeurd voordat ze openbaar kunnen worden gemaakt.
Bedrijven die effecten uitgeven via de primaire kapitaalmarkt, kunnen investeringsbankiers inhuren om toezeggingen van grote institutionele beleggers te verkrijgen om de effecten te kopen wanneer ze voor het eerst worden aangeboden. Kleine beleggers zijn op dit moment vaak niet in staat om effecten te kopen, omdat het bedrijf en zijn investeringsbankiers alle beschikbare effecten in een korte tijd willen verkopen om aan het vereiste volume te voldoen, en ze zich moeten concentreren op het vermarkten van de verkoop aan grote investeerders die kan meer effecten tegelijk kopen. Het op de markt brengen van de verkoop aan investeerders kan vaak een roadshow of een honden- en ponyshow omvatten, waarin investeringsbankiers en de leiding van het bedrijf reizen om potentiële investeerders te ontmoeten en hen te overtuigen van de waarde van het uitgegeven effect.
De prijzen zijn vaak volatiel op de primaire markt omdat de vraag vaak moeilijk te voorspellen is wanneer een effect voor het eerst wordt uitgegeven. Daarom zijn veel IPO’s tegen lage prijzen ingesteld.
Een bedrijf kan meer eigen vermogen aantrekken op de primaire markt na het betreden van de secundaire markt door middel van een claimemissie. Het bedrijf biedt pro rata rechten op basis van aandelen die beleggers al bezitten. Een andere optie is een onderhandse plaatsing, waarbij een bedrijf rechtstreeks kan verkopen aan een grote investeerder, zoals een hedgefonds of een bank. In dat geval worden de aandelen niet openbaar gemaakt.
Secundaire kapitaalmarkten
De secundaire markt is waar effecten worden verhandeld nadat het bedrijf zijn aanbod op de primaire markt heeft verkocht. Het wordt ook wel de aandelenmarkt genoemd. De New York Stock Exchange (NYSE), London Stock Exchange en Nasdaq zijn secundaire markten.
Kleine beleggers hebben een veel betere kans om effecten op de secundaire markt te verhandelen, aangezien ze zijn uitgesloten van IPO’s. Iedereen kan effecten kopen op de secundaire markt, zolang men maar bereid is de vraagprijs per aandeel te betalen.
Een makelaar koopt de effecten doorgaans namens een belegger op de secundaire markt. In tegenstelling tot de primaire markt, waar prijzen worden bepaald voordat een IPO plaatsvindt, fluctueren de prijzen op de secundaire markt met de vraag. Beleggers zullen ook een commissie moeten betalen aan de makelaar voor het uitvoeren van de transactie.
Het volume van de verhandelde effecten varieert van dag tot dag, aangezien vraag en aanbod naar het effect fluctueert. Dit heeft ook een groot effect op de prijs van de beveiliging.
Omdat het eerste aanbod volledig is, is het uitgevende bedrijf niet langer partij bij enige verkoop tussen twee investeerders, behalve in het geval van een aandeleninkoop van het bedrijf. Na de beursintroductie van Apple op 12 december 1980 op de primaire markt hebben individuele beleggers bijvoorbeeld Apple-aandelen kunnen kopen op de secundaire markt. Omdat Apple niet langer betrokken is bij de uitgifte van zijn aandelen, zullen beleggers in wezen met elkaar zaken doen wanneer ze aandelen in het bedrijf verhandelen.
De secundaire markt kent twee verschillende categorieën: de veiling- en de dealermarkt. De veilingmarkt is de thuisbasis van het open protestsysteem waar kopers en verkopers samenkomen op één locatie en de prijzen aankondigen waartegen ze bereid zijn hun effecten te kopen en verkopen. De NYSE is zo’n voorbeeld. Op dealermarkten handelen mensen echter via elektronische netwerken. De meeste kleine beleggers handelen via dealermarkten.