Hoewel een 24-uursmarkt een aanzienlijk voordeel biedt voor veel institutionele en individuele handelaren, heeft het ook zijn nadelen omdat het liquiditeit garandeert   en de mogelijkheid biedt om op elk denkbaar moment te handelen. Hoewel valuta’s op elk moment kunnen worden verhandeld, kan een  handelaar  een positie slechts zo lang volgen. Dit betekent dat er momenten zullen zijn van gemiste kansen, of erger nog – wanneer een sprong in volatiliteit zal leiden tot een beweging tegen een gevestigde positie wanneer de handelaar er niet is. Een handelaar moet zich bewust zijn van tijden van marktvolatiliteit en beslissen wanneer hij dit risico het beste kan minimaliseren op basis van zijn handelsstijl.

Traditioneel wordt de markt opgedeeld in drie piekactiviteitssessies: de Aziatische, Europese en Noord-Amerikaanse sessies. Deze drie periodes worden ook wel de sessies van Tokio, Londen en New York genoemd. Soms wordt een vierde, Australische ( Sydney ) sessie gebruikt die het gat tussen de uren van New York en Tokio opvult. Deze nationale of stadsnamen worden door elkaar gebruikt, aangezien de steden de belangrijkste financiële centra voor elk van de regio’s vertegenwoordigen. De markten zijn het actiefst wanneer deze drie grootmachten zaken doen, aangezien de meeste banken en bedrijven hun dagelijkse transacties in deze regio’s uitvoeren en er een grotere concentratie van  speculanten  online is.

Retail Forex-makelaars

Deze makelaars bieden speculatieve handel aan de individuele detailhandelaar. Dit deel van de forexmarkt is erg klein in vergelijking met het totale volume aan valuta dat wereldwijd wordt uitgewisseld. Forex-makelaars bieden valutahandelaren toegang tot een handelsplatform waarmee ze vreemde valuta kunnen kopen en verkopen. Via deze makelaars hebben valutahandelaren toegang tot de 24-uurs valutamarkt.

Centrale banken

Door valuta te kopen en verkopen, proberen centrale banken hun geldhoeveelheid, rentetarieven en inflatie te beheersen. Of ze nu officieel zijn of niet, landen hebben vaak streefkoersen voor hun valuta, en de centrale bank van een land kan vaak hun reserves aan nationale en vreemde valuta gebruiken om te proberen de markt voor hun valuta te stabiliseren.

Commerciële bedrijven

Wanneer een bedrijf moet kopen van of verkopen aan een bedrijf in het buitenland, is de kans groot dat er een valutatransactie plaatsvindt. Een in de VS gevestigd bedrijf kan bijvoorbeeld euro’s moeten kopen om een ​​factuur aan een Frans bedrijf te betalen, of het Franse bedrijf moet mogelijk Amerikaanse dollars kopen om een ​​in de VS gevestigde factuur te betalen. In beide gevallen moet een valutatransactie plaatsvinden. Bedrijven die zaken doen met buitenlandse klanten of leveranciers gaan vaak nog een stap verder en kopen of verkopen valuta’s als afdekking tegen toekomstige wisselkoersschommelingen. Door vast te houden aan de huidige wisselkoersen, kunnen bedrijven het wisselkoersrisico uit de vergelijking halen.

Interbancaire markt

De interbancaire markt vertegenwoordigt het grootste deel van de forexmarkt en is inclusief de bovengenoemde handelsgebieden. Klanten wenden zich vaak tot banken om hun valutatransacties te bemiddelen, en banken verhandelen vaak ook hun eigen rekeningen.

Omdat er geen centrale locatie is voor forex trading, is er geen centrale instantie die de prijzen en de acties van veel spelers controleert. Dit is een nieuw en lucratief gebied voor speculatie, maar beleggers moeten zich bewust zijn van en rekening houden met de risico’s bij het handelen in buitenlandse valuta.