Straddle vs. a Strangle: het verschil kennen

Straddle vs. Strangle: een overzicht

Straddles and strangles zijn beide optiestrategieën waarmee een belegger kan profiteren van aanzienlijke bewegingen in de prijs van een aandeel, of het aandeel nu stijgt of daalt. Beide benaderingen bestaan ​​uit het kopen van een gelijk aantal call- en putopties met dezelfde vervaldatum. Het verschil is dat de strangle twee verschillende uitoefenprijzen heeft, terwijl de straddle een gemeenschappelijke uitoefenprijs heeft.

Opties zijn een soort afgeleid effect, wat betekent dat de prijs van de opties intrinsiek gekoppeld is aan de prijs van iets anders. Als u een optiecontract koopt, heeft u het recht, maar niet de plicht, om op of vóór een bepaalde datum een ​​onderliggende waarde tegen een vaste prijs te kopen of te verkopen.

Een  calloptie  geeft een belegger het recht om aandelen te kopen en een putoptie geeft een belegger het recht om aandelen te verkopen. De  uitoefenprijs  van een optiecontract is de prijs waartegen een onderliggend aandeel kan worden gekocht of verkocht. Het aandeel moet boven deze prijs stijgen voor calls of dalen onder deze prijs voordat een positie met winst kan worden uitgeoefend.

Straddle

De straddle handel is een manier voor een handelaar om te profiteren van de prijsbeweging van een onderliggend actief. Stel dat een bedrijf volgens de planning over drie weken de laatste winstresultaten moet publiceren, maar dat u geen idee heeft of het nieuws goed of slecht zal zijn. Deze weken voor het persbericht zouden een goed moment zijn om een ​​schandaal aan te gaan, want wanneer de resultaten bekend worden gemaakt, zal het aandeel waarschijnlijk fors hoger of lager bewegen.

Laten we aannemen dat het aandeel in de maand april wordt verhandeld tegen $ 15. Stel dat een call-optie van $ 15 voor juni een prijs heeft van $ 2, terwijl de prijs van de put-optie van $ 15 voor juni $ 1 is. Een straddle wordt bereikt door zowel de call als de put te kopen voor een totaal van $ 300: ($ 2 + $ 1) x 100 aandelen per optiecontract = $ 300.

De straddle zal in waarde stijgen als het aandeel stijgt (vanwege de long call-optie) of als het aandeel lager wordt (vanwege de long put-optie). Winsten zullen worden gerealiseerd zolang de prijs van het aandeel met meer dan $ 3 per aandeel in beide richtingen beweegt.

Wurgen

Een andere benadering van opties is de wurgpositie. Hoewel een straddle geen directional bias heeft, wordt een strangle gebruikt wanneer de belegger denkt dat het aandeel een betere kans heeft om in een bepaalde richting te bewegen, maar toch beschermd wil worden in het geval van een negatieve beweging.

Stel dat u denkt dat de resultaten van een bedrijf positief zullen zijn, wat betekent dat u minder bescherming nodig heeft. In plaats van de putoptie te kopen met een uitoefenprijs van $ 15 voor $ 1, kijk je misschien naar het kopen van de $ 12,50 strike met een prijs van $ 0,25. Deze transactie kost minder dan de straddle en vereist ook minder opwaartse beweging om break-even te spelen.

Het gebruik van de put-optie met een lagere slag in deze strangle zal je nog steeds beschermen tegen extreme nadelen, terwijl je ook in een betere positie komt om te profiteren van een positieve aankondiging.

1:22

Speciale overwegingen

Begrijpen welke belastingen op opties moeten worden betaald, is altijd ingewikkeld, en elke belegger die deze strategieën gebruikt, moet bekend zijn met de wetten voor het rapporteren van winsten en verliezen.

IRS-publicatie 550 geeft een overzicht. In het bijzonder zullen beleggers de richtlijnen willen bekijken met betrekking tot ‘compenserende posities’, die de overheid beschrijft als een ‘positie die het risico op verlies dat u mogelijk heeft als u een andere positie bekleedt’ aanzienlijk vermindert.

Op een bepaald moment zouden sommige optiehandelaren de mazen in de belastingwetgeving manipuleren om het betalen van vermogenswinstbelasting uit te stellen – een strategie die niet langer is toegestaan. Voorheen zouden handelaren compenserende posities innemen en de verliezende partij tegen het einde van het jaar sluiten om te profiteren van het rapporteren van een fiscaal verlies; tegelijkertijd lieten ze de winnende kant van de handel open blijven tot het volgende jaar, waardoor het betalen van belastingen over eventuele winsten werd uitgesteld.