Verlatingsclausule
Wat is een opschortingsclausule?
Een verlatingsclausule in een eigendomsverzekeringscontract staat de eigenaar van het onroerend goed onder bepaalde omstandigheden toe om verloren of beschadigde eigendommen achter te laten en toch een volledig schikkingsbedrag te claimen.
Als het eigendom van de verzekerde niet kan worden teruggevorderd, of als de kosten om het terug te krijgen of te herstellen hoger zijn dan de totale waarde, kan het worden opgegeven en heeft de verzekerde recht op een volledig schikkingsbedrag.
Belangrijkste leerpunten
- Een verlatingsclausule in een eigendomsverzekeringscontract staat onder bepaalde omstandigheden eigenaren van onroerend goed toe verloren of beschadigde eigendommen achter te laten en toch een volledige schikking te eisen.
- Als het eigendom van de verzekerde niet kan worden teruggevorderd, of de herstel- of reparatiekosten hoger zijn dan de totale waarde, kan er afstand van worden gedaan en heeft de verzekerde recht op een volledige verrekening.
- De verlatingsclausule komt meestal van pas bij verzekeringen voor maritieme eigendommen, zoals boten of waterscooters.
- Om aan de wettelijke definitie van achterlating te voldoen, moet een eigenaar duidelijke, doortastende maatregelen nemen die aangeven dat hij zijn eigendom niet langer wil.
- Niets doen is niet genoeg om aan te tonen dat de eigenaar het pand heeft verlaten, ook al heeft het jarenlang niet gebruikt.
Inzicht in verlatingsclausules
De verlatingsclausule komt meestal van pas bij verzekeringen voor maritieme eigendommen, zoals boten of waterscooters.
Als het schip van een eigenaar van een onroerend goed tot zinken wordt gebracht of op zee verloren gaat, geeft de verlateningsclausule de eigenaar het recht om in wezen “op te geven” bij het vinden of terugkrijgen van zijn eigendom en vervolgens een volledige verzekeringsregeling van de verzekeraar te innen.
De juridische definitie van achterlating
Een eigenaar moet duidelijke, doortastende maatregelen nemen die aangeven dat hij zijn eigendom niet meer wil. Elke handeling is voldoende zolang het eigendom vrij wordt gelaten en openstaat voor iedereen die langskomt om het op te eisen.
Nalaten – dat wil zeggen, iets niet doen met het eigendom of het niet gebruiken ervan – is niet voldoende om aan te tonen dat de eigenaar afstand heeft gedaan van de rechten op het eigendom, zelfs als dat niet-gebruik jarenlang heeft geduurd.
Het feit dat een boer er niet in slaagt zijn land te bewerken of dat de eigenaar van een steengroeve er niet in slaagt stenen uit zijn steengroeve te halen, voldoet niet aan de norm voor legale achterlating.
Iemands voornemen om eigendommen te verlaten, kan worden aangetoond door hun uitdrukkelijke taal in die zin, of het kan worden geïmpliceerd door de omstandigheden rond de behandeling van het onroerend goed door de eigenaar, zoals het onbewaakt achterlaten op een plaats die gemakkelijk toegankelijk is voor het publiek. Het verstrijken van de tijd, hoewel het geen element van verlating is, kan de intentie van een persoon illustreren om zijn eigendom achter te laten.
Diverse soorten eigendommen kunnen worden verlaten, zoals persoonlijke en huishoudelijke artikelen; maar ook contracten, auteursrechten, uitvindingen en patenten kunnen worden opgegeven. Bepaalde rechten en belangen in onroerend goed, zoals erfdienstbaarheden en pachtovereenkomsten, kunnen ook worden opgegeven.
Denk bijvoorbeeld aan een boerderijeigenaar die een collega-boer een erfdienstbaarheid geeft om een pad op zijn terrein te gebruiken zodat de schapen bij een drinkplaats kunnen komen. De herder verkoopt later hun kudde en verlaat de staat, zonder de bedoeling terug te keren. Dit gedrag toont aan dat de herder de erfdienstbaarheid heeft verlaten sinds ze zijn gestopt met het gebruik van het pad en nooit van plan zijn het opnieuw te gebruiken.