Risicogecorrigeerde kapitaalratio
Wat is de risicogecorrigeerde kapitaalratio?
De voor risico gecorrigeerde kapitaalratio wordt gebruikt om te peilen in hoeverre een financiële instelling in staat is om te blijven functioneren in het geval van een economische neergang. Het wordt berekend door het totale aangepaste kapitaal van een financiële instelling te delen door de risicogewogen activa (RWA).
Inzicht in de risicogecorrigeerde kapitaalratio
Een voor risico gecorrigeerde kapitaalratio meet de veerkracht van de balans van een financiële instelling, met de nadruk op kapitaalmiddelen, om een bepaald economisch risico of recessie te doorstaan. Hoe groter het kapitaal van de instelling, hoe hoger de kapitaalratio, wat zich zou moeten vertalen in een grotere kans dat de entiteit stabiel zal blijven in het geval van een ernstige economische neergang.
De noemer in deze verhouding is enigszins gecompliceerd, aangezien elk bezit moet worden beoordeeld op zijn vermogen om te presteren zoals verwacht. Zo is het bijvoorbeeld niet zeker dat een fabriek die inkomsten genereert een positieve cashflow genereert. Positieve cashflow kan afhangen van kapitaalkosten, fabrieksreparatie, onderhoud, arbeidsonderhandelingen en vele andere factoren. Voor een financieel actief, zoals een bedrijfsobligatie, hangt de winstgevendheid af van de rentetarieven en het wanbetalingsrisico van de emittent. Bankleningen worden doorgaans geleverd met een voorziening voor verliezen.
Berekening van de risicogecorrigeerde kapitaalratio
Het bepalen van uw totale gecorrigeerde kapitaal is de eerste stap bij het bepalen van de risicogecorrigeerde kapitaalratio. Het totale gecorrigeerde kapitaal is de som van het eigen vermogen en bijna-eigen-vermogensinstrumenten aangepast op basis van hun eigen vermogen.
Vervolgens wordt de waarde van de risicogewogen activa (RWA) gemeten. De waarde van de RWA is de som van elk actief vermenigvuldigd met het toegewezen individuele risico. Dit aantal wordt uitgedrukt als een percentage en geeft de kans weer dat het actief zijn waarde behoudt, dat wil zeggen dat het niet waardeloos wordt.
Cash en staatsobligaties hebben bijvoorbeeld bijna 100% kans om solvabel te blijven. Hypotheken zouden waarschijnlijk een gemiddeld risicoprofiel hebben, terwijl derivaten een veel hoger risicoquotiënt zouden moeten hebben.
De laatste stap bij het bepalen van de risicogewogen kapitaalratio is het totale aangepaste kapitaal te delen door de risicogewogen activa (RWA). Deze berekening resulteert in de voor risico gecorrigeerde kapitaalratio. Hoe hoger de risicogewogen kapitaalratio, hoe beter de financiële instelling bestand is tegen een economische neergang.
Standaardisatie van risicogecorrigeerde kapitaalratio’s
Het doel van een voor risico gecorrigeerde kapitaalratio is om de werkelijke risicodrempel van een instelling nauwkeuriger te beoordelen. Het maakt ook vergelijkingen tussen verschillende geografische locaties mogelijk, inclusief vergelijkingen tussen landen.
Het Bazels Comité voor Bankentoezicht heeft deze normen en voorschriften aanvankelijk aanbevolen voor banken in een document genaamd Bazel I. De aanbeveling was dat banken voldoende kapitaal zouden moeten aanhouden om ten minste 8% van hun risicogewogen activa te dekken. Bazel II probeerde de gestandaardiseerde regels uit de eerdere versie uit te breiden en het effectieve gebruik van openbaarmaking te bevorderen als een manier om markten te versterken. Basel III verfijnde het document verder door te stellen dat de berekening van risicogewogen activa zou afhangen van welke versie van het document werd gevolgd.