Annuïteitenmethode van afschrijving
Wat is de lijfrentemethode voor afschrijving?
De annuïtaire afschrijvingsmethode is een proces dat wordt gebruikt om de afschrijving van een actief te berekenen door het rendement ervan te berekenen alsof het een investering is. Deze methode vereist de bepaling van het interne rendement (IRR) op de instroom en uitstroom van kasmiddelen van het actief.
De IRR wordt vervolgens vermenigvuldigd met de initiële boekwaarde van het actief, en het resultaat wordt afgetrokken van de cashflow voor de periode om het werkelijke bedrag van de afschrijving te vinden dat kan worden genomen. Het wordt vaak gebruikt bij activa met een hoge aanschafprijs en een lange levensduur.
Belangrijkste leerpunten
- De annuïteitenmethode van afschrijving, ook wel de samengestelde-rentemethode van afschrijving genoemd, kijkt naar hoe een actief wordt afgeschreven door het rendement ervan te bepalen.
- Het interne rendement (IRR) op de in- en uitstroom van contanten van het actief wordt bepaald en vervolgens vermenigvuldigd met de initiële boekwaarde van het actief, en vervolgens afgetrokken van de cashflow voor de periode die wordt beoordeeld.
- Dit proces levert het bedrag aan afschrijving op dat over een bepaalde periode kan worden verantwoord.
- Deze afschrijvingsmethode werkt vooral goed voor activa die vooraf prijzig zijn en waarvan wordt verwacht dat ze vele jaren meegaan, zoals eigendommen of gebouwen die een bedrijf zou kunnen leasen.
- Aan de positieve kant houdt deze methode rekening met de rente die verloren gaat over het geld dat is uitgegeven om het actief te kopen, wat veel afschrijvingsmethoden niet doen.
- Aan de andere kant kan de annuïteitenmethode van afschrijving moeilijk te begrijpen zijn en kan het nodig zijn om regelmatig opnieuw te berekenen.
Hoe de lijfrentemethode van afschrijving werkt
De annuïteitenmethode van afschrijving wordt ook wel de samengestelde rentemethode van afschrijving genoemd. Als de cashflow van het actief dat wordt afgeschreven constant is over de levensduur van het actief, wordt deze methode de annuïteitenmethode genoemd. De annuïtaire afschrijvingsmethode wordt echter niet onderschreven onder algemeen aanvaarde boekhoudprincipes.
Bij veel methoden om de afschrijving te meten, wordt geen rekening gehouden met de rente die verloren gaat op kapitaal dat in een actief is geïnvesteerd; de annuïtaire afschrijvingsmethode compenseert deze tekortkoming. Bij de annuïteitenmethode wordt ervan uitgegaan dat het bedrag dat wordt besteed aan het kopen van een actief, een investering is die naar verwachting rente zal opleveren.
Als zodanig wordt de rente in rekening gebracht over het afnemende saldo van het actief. Het wordt vervolgens gedebiteerd op een activarekening en ook gecrediteerd op een renterekening, die vervolgens wordt overgeboekt naar een winst- en verliesrekening. Het actief wordt vervolgens gecrediteerd met een vast bedrag aan afschrijving voor elk volgend jaar. Hoeveel afschrijving wordt toegewezen, wordt berekend met behulp van een annuïteitentabel. Het bedrag dat wordt afgeschreven, is afhankelijk van het rentepercentage en de levensduur van het betreffende actief.
Inzicht in de annuïteitenmethode van afschrijving
De annuïteitenmethode van afschrijving is gericht op het vinden van een constant rendement op elk actief. Om dit te doen, moeten deze stappen worden gevolgd:
- Maak een schatting van de toekomstige kasstromen die aan een actief zijn gekoppeld.
- Bepaal wat het interne rendement op die kasstromen zal zijn.
- Vermenigvuldig die IRR met de initiële boekwaarde van het activum.
- Trek het bovenstaande resultaat af van de cashflow voor de huidige periode.
- Het resultaat van stap 4 is de afschrijving die in de huidige periode ten laste van de kosten wordt gebracht.
De annuïtaire afschrijvingsmethode is nuttig voor activa met een hoge initiële kostprijs en een lange levensduur, zoals onroerend goed en gebouwen die door middel van leaseovereenkomsten zijn gedekt. Enkele nadelen van het gebruik van deze methode zijn dat het moeilijk te begrijpen kan zijn en dat het afhankelijk van het activum vaak opnieuw moet worden berekend. Het kan ook in de loop van de tijd belastend zijn voor de winst- en verliesadministratie, aangezien het afschrijvingsniveau elk jaar afneemt.