Zijn alle door hypotheek gedekte effecten gedekt door schuldverplichtingen?
Door hypotheek gedekte effecten (MBS) en door onderpand gedekte schuldverplichtingen (CDO’s ) zijn technisch gezien twee verschillende financiële instrumenten, hoewel ze veel kenmerken gemeen hebben en elkaar vaak overlappen. Zowel MBS als CDO’s zijn vastrentende waarden: ze bestaan uit een gebundelde groep individuele activa – voornamelijk verschillende soorten leningen en andere schulden – die, net als op obligaties, rente genereren voor beleggers. Hun belangrijkste verschil ligt in wat deze activa zijn. MBS bestaat, zoals de naam al aangeeft, uit hypotheken – woningleningen die zijn gekocht bij de banken die ze hebben uitgegeven. CDO’s zijn daarentegen veel breder: ze kunnen bedrijfsleningen, autoleningen, hypotheekleningen, creditcardvorderingen, royalty’s, leases en ja, hypotheken bevatten. Veel MBS kunnen dus deel uitmaken van CDO’s; afhankelijk van hun structuur kunnen ze ook kwalificeren als CDO’s.
belangrijkste leerpunten
- Niet alle door hypotheek gedekte effecten zijn door onderpand gedekte schuldverplichtingen.
- Een door hypotheek gedekt effect (MBS) is een obligatie-achtige investering die bestaat uit een bundel woningleningen (hypotheken), die tegen een vaste rente rente aan beleggers betalen.
- Een collateralized debt verplichting (CDO) is ook een vastrentende waarde die rente betaalt op basis van een bundel onderliggende schulden; maar deze pool kan een veel grotere verscheidenheid aan leningen en soorten schulden bevatten. CDO’s worden verdeeld en in tranches verkocht aan investeerders, wat hun risiconiveau weerspiegelt.
- Een CDO kan in feite door hypotheek gedekte effecten in zijn bezit opnemen.
- De belangrijkste overlap tussen de twee ligt in de collateralized hypotheekverplichting (CMO) – een type MBS dat ook een soort gespecialiseerde CDO is. Net als de MBS is het gebaseerd op hypotheken; maar net als de CDO wordt het verdeeld en verkocht in tranches, op basis van de looptijden en risicofactor van de hypotheken.
Wat is een door hypotheek gedekte beveiliging – MBS?
Een door hypotheek gedekte zekerheid (MBS) wordt gecreëerd door het samenvoegen van hypotheken die een financiële instelling, zoals een bank of een spaarzaamheid, bezit. Een investeringsbank of andere financiële instelling zal deze schulden kopen en opnieuw verpakken, na ze te hebben gesorteerd in categorieën zoals residentieel of commercieel. Elk pakket wordt een MBS dat door investeerders kan worden gekocht. De eigendommen van de hypotheken fungeren als onderpand en vormen een onderpand voor de zekerheid. Vaak verkopen kleine regionale banken hun hypotheken om geld in te zamelen om andere hypotheken of leningen te financieren.
MBS speelde notoir een sleutelrol in de instorting van de subprime-hypotheek en de daaropvolgende financiële crisis van 2007-08. Regelgeving en strengere normen resulteerden. Om vandaag op de markt te worden verkocht, moet een MBS zijn uitgegeven door een door de overheid gesponsorde onderneming (GSE) zoals Ginnie Mae (de Government National Mortgage Association), Fannie Mae (de Federal National Mortgage Association) of Freddie Mac (de Federal National Mortgage Association). Home Loan Mortgage Corporation) – die door de overheid worden gesteund – of een particulier financieel bedrijf. De hypotheken moeten afkomstig zijn van een gereguleerde en geautoriseerde financiële instelling. En de MBS moet een van de twee beste beoordelingen hebben gekregen van een geaccrediteerd ratingbureau.
Wat is een gecollaterialiseerde schuldverplichting – CDO?
Collaterialiserende schuldverplichtingen (CDO’s) behoren tot een nog grotere klasse van beleggingen, de zogenaamde asset-backed securities (ABS). Hoewel ABS – en dus CDO’s – voortkwamen uit MBS, zijn ze gevarieerder en complexer van structuur.
CDO’s bestaan uit een verscheidenheid aan leningen en schuldinstrumenten. Om een CDO te creëren, verzamelen investeringsbanken activa die kasstromen genereren – zoals hypotheken, obligaties en andere soorten schulden – en herverpakken ze in afzonderlijke klassen of tranches, op basis van hun kredietrisico. Deze tranches worden in stukjes verkocht aan beleggers met de meest risicovolle effecten die een hoger rendement opleveren. De beste stukken van tranches – dat wil zeggen de best beoordeelde – worden doorgaans als eerste gefinancierd, omdat ze minder risico inhouden.
Alle CDO’s zijn derivaten : hun waarde is afgeleid van een ander onderliggend actief. Deze activa worden het onderpand als de lening in gebreke blijft. Een variant van CDO die beleggers extreem hoge opbrengsten (maar een hoger risico) kan bieden, is de synthetische CDO. In tegenstelling tot andere CDO’s, die doorgaans beleggen in reguliere schuldproducten zoals obligaties, hypotheken en leningen, genereren de synthetische stoffen inkomsten door te beleggen in niet-contante derivaten zoals credit default swaps (CDS’s), opties en andere contracten.
CDO’s worden gecreëerd door effectenfirma’s en investeringsmaatschappijen. Ze worden meestal verkocht aan institutionele beleggers.
Hoewel beleggers in MBS en CDO’s inkomsten ontvangen uit de onderliggende activa die door het effect worden aangehouden, bezitten ze eigenlijk niet de individuele, gesecuritiseerde activa. Dit is de reden waarom deze instrumenten riskant kunnen zijn: als de onderliggende schuld in gebreke blijft en de inkomstenstroom opdroogt, hebben beleggers zelf geen onderpand dat ze kunnen aangrijpen om ze te compenseren. De entiteit die de beveiliging heeft gemaakt, kan echter proberen een rechtszaak aan te spannen.
Hoe CDO’s en MBS elkaar overlappen
Zoals eerder vermeld, kunnen hypotheekleningen – en in feite MBS zelf – samen met andere soorten schulden worden gebruikt bij het creëren van CDO’s. Hoewel het voornamelijk afhangt van de onderliggende activa die worden gesecuritiseerd, zijn CDO’s doorgaans risicovoller dan MBS. Door onderpand gedekte schuldverplichtingen worden vaak gecreëerd op basis van hypotheken van lage kwaliteit (dat wil zeggen, hypotheken die kredietinstellingen hebben geacht een grotere kans te hebben om in gebreke te blijven) als een middel om het risico over meerdere producten en leners te spreiden. CDO’s speelden ook een belangrijke rol in de financiële crisis van 2007-2008.
Naast CDO’s die zijn gebaseerd op MBS, zijn er bepaalde typen MBS die zijn gestructureerd als CDO’s. MBS zijn er in twee basisvarianten: pass-throughs en hypotheekverplichtingen met onderpand. Pass-throughs zijn gestructureerd als trusts waarin hypotheekbetalingen worden geïnd en doorgegeven aan investeerders; ze hebben doorgaans aangegeven looptijden van vijf, 15 of 30 jaar. Door onderpand gedekte hypotheekverplichtingen (CMO’s) bestaan uit meerdere pools van hypotheken die zijn onderverdeeld in schijven of tranches; elke tranche is georganiseerd naar looptijd en risiconiveau en krijgt soms zelfs een kredietrating.
Als dit veel op een CDO lijkt, is dat zo. Een CMO is in wezen een gespecialiseerde CDO die alleen in hypotheken belegt. Het is dit type door hypotheek gedekte zekerheid dat de bron van verwarring tussen de twee instrumenten is, aangezien de naam vaak door elkaar wordt gebruikt met (om nog maar te zwijgen van het feit dat het veel lijkt op) gecommaliseerde schuldverplichting. En het was met name dit type MBS dat voor problemen zorgde bij de instorting van de subprime-hypotheek.