Worden ETF’s als derivaten beschouwd?
Zijn ETF’s derivaten?
Het korte antwoord is dat de meeste op de beurs verhandelde fondsen (ETF’s) niet als derivaten worden beschouwd. In de nasleep van de financiële crisis van 2008 gaven veel experts derivaten en financiële engineering de schuld van het instorten van de markt. Ze beweerden dat te gecompliceerde modellen met automatisering en statistische modellen leidden tot een vertekend beeld van de financiële economie. Dientengevolge hebben veel beleggers afgeweken van op derivaten gebaseerde effecten en andere nieuwe financiële producten om de daaraan verbonden risico’s te vermijden. Helaas heeft deze risicoaversie geleid tot talloze misvattingen, vooral over ETF’s, die onlangs aan populariteit hebben gewonnen. (Zie voor gerelateerde literatuur: ” Hebben derivaten de recessie veroorzaakt? “)
Over het algemeen zijn ETF’s geen op derivaten gebaseerde beleggingen. Er zijn echter enkele uitzonderingen, zoals speciale ETF’s met hefboomwerking en inverse ETF’s.
Over het algemeen zijn ETF’s geen derivaten
Ten eerste is het belangrijk om de definitie van een afgeleide te begrijpen. Een derivaat is een speciaal type financiële zekerheid waarvan de waarde is gebaseerd op die van een ander actief. Bijvoorbeeld, aandelenopties zijn derivaten, omdat hun waarde is gebaseerd op de koers van het aandeel van een beursgenoteerde onderneming, zoals General Electric (GE). Deze opties geven hun eigenaars het recht, maar niet de verplichting, om op een bepaalde datum GE-aandelen tegen een bepaalde prijs te kopen of verkopen. De waarden van deze opties worden daarom afgeleid van de heersende aandelenprijs van GE, maar ze houden geen daadwerkelijke aankoop van die aandelen in. Andere soorten derivaten zijn onder meer futures, termijncontracten, opties of swaps. (Voor meer informatie over derivaten, zie: Derivaten 101 ).
Op aandelen gebaseerde ETF’s zijn vergelijkbaar met onderlinge fondsen omdat ze rechtstreeks aandelen bezitten ten behoeve van de aandeelhouders van het fonds. Een belegger die aandelen van een ETF koopt, koopt een effect dat wordt gedekt door de feitelijke activa die zijn gespecificeerd in het charter van het fonds, niet door contracten die op die activa zijn gebaseerd. Dit onderscheid zorgt ervoor dat ETF’s niet handelen zoals en niet worden geclassificeerd als derivaten.
Uitzonderingen: op derivaten gebaseerde ETF’s
Hoewel ETF’s over het algemeen niet als derivaten worden beschouwd, zijn er uitzonderingen. De recente geschiedenis heeft de opkomst gezien van talrijke ETF’s met hefboomwerking die een rendement willen bieden dat een veelvoud is van de onderliggende index. De ProShares Ultra S&P 500 ETF streeft er bijvoorbeeld naar om beleggers een rendement te bieden dat tweemaal zo hoog is als de prestaties van de S&P 500-index. Als de S&P 500-index 1% zou stijgen tijdens een handelsdag, zouden de aandelen van de ProShares Ultra S&P 500 ETF naar verwachting 2% stijgen. Dit type ETF kan worden beschouwd als een op derivaten gebaseerde ETF omdat de activa in de portefeuille zelf afgeleide effecten zijn.
Inverse ETF’s zijn ook een andere categorie van op derivaten gebaseerde ETF’s, die het tegenovergestelde van het ankeractief of fonds weerspiegelen. Hoewel dit misschien contra-intuïtief klinkt om in een slecht presterend fonds te beleggen, kiezen veel actieve en kortetermijnbeleggers ervoor om inverse ETF’s te kopen als ze bijvoorbeeld een komend seizoen of een periode van lage groei verwachten. De ProShares Short S&P 500 ETF is een voorbeeld van een inverse ETF: beleggers met een negatieve kijk op de S&P 500 zouden een investeringsvoordeel van dit fonds plukken als de aandelenmarkt daalt, uniek genoeg, terwijl andere traditionele fondsen in waarde kunnen dalen..