Na vergoeding kostenratio

Wat is een kostenratio na terugbetaling?

Een kostenratio na terugbetaling vertegenwoordigt de werkelijke kosten die door een belegger in beleggingsfondsen zijn betaald. Deze kostenratio wordt berekend door eventuele vergoedingen die door het management aan klanten van beleggingsfondsen zijn gedaan, en eventuele vrijstellingen van contractuele vergoedingen af ​​te trekken van de vergoedingsratio vóór kosten. Een kostenratio na vergoeding wordt ook wel een netto kostenratio genoemd.

Hoe een kostenratio na vergoeding werkt

Na terugbetaling betalen de kostenratio’s de investeerders terug voor indirecte kosten – zoals eventuele dividenden die worden betaald in aandelen die een manager short heeft verkocht – in plaats van deze direct door te geven aan klanten. Bovendien vergoeden sommige beleggingsfondsen die in meerdere beleggingsfondsen beleggen om een ​​betere diversificatie te bereiken, een deel van de vergoedingen voor de onderliggende fondsen waarin ze beleggen.

Sommige beheerders zien mogelijk ook vrijwillig af van bepaalde fondsvergoedingen om de prijzen concurrerend te houden. Een bedrijf dat bijvoorbeeld een actief beheerd beleggingsfonds runt dat 1,25% per jaar in rekening brengt maar consequent ondermaats presteert, kan besluiten om gedurende een bepaalde periode 0,50% van de vergoedingen terug te betalen om de kosten van het fonds na terugbetaling in lijn te brengen met de concurrentie. die op dezelfde manier presteerden, maar alleen vergoedingen van 0,75% in rekening brachten. Door vrijstelling van vergoedingen kan het fonds een maximumniveau vaststellen voor het bedrag dat aan aandeelhouders in rekening wordt gebracht. Wanneer een fonds een uitgavenlimiet hanteert, wordt dit een afgetopt fonds genoemd.

Veel geldmarktfondsen die doorgaans vergoedingen van 0,45% per jaar of meer in rekening brengen, moesten bijvoorbeeld begin en midden 2010 een deel van de vergoedingen voor meerdere jaren terugbetalen vanwege een lange periode van historisch lage opbrengsten. Het rendement van beleggers zou dood vlak zijn of anders in sommige gevallen negatief. In plaats van deze fondsen permanent te adverteren tegen vergoedingen van 0,10% of minder, kozen velen ervoor om de vergoedingen voor fondsen te beperken. Deze bedrijven noteerden vervolgens een kostenratio na terugbetaling, naast de normale kostenratio voor hun respectieve fondsen.

Het is ook mogelijk voor beleggingsfondsen om een ​​deel van de 12b-1-vergoeding terug te betalen, die wordt gebruikt voor het betalen van makelaarscommissies en voor het adverteren en promoten van het fonds. De terugbetaling van deze kosten is echter zeldzamer. Vanuit het perspectief van een vermogensbeheermaatschappij is het soms nodig om de vergoedingen tijdelijk te verlagen om klanten tevreden te houden. Veel bedrijven blijven echter bang hun vergoedingen vóór terugbetaling tijdelijk te wijzigen, omdat het dan erg moeilijk wordt om de vergoedingen op een later tijdstip weer te verhogen. Klanten wennen eraan om de lagere kosten te betalen, en dat merken ze wanneer ze weer naar boven gaan.

Door de vergoedingen technisch hetzelfde te houden, maar door een tijdelijke vergoeding aan te bieden, blijven klanten tevreden, en kan het beleggingsfonds beweren dat de vergoedingen niet zijn gestegen wanneer de vergoeding afloopt.