Is Argentinië een socialistisch land?
Er is een prominente Socialistische Partij in Argentinië en de Argentijnse economie wordt vaak bekritiseerd vanwege haar socialistische beleid. Argentinië voldoet echter niet aan de criteria van een volwaardig socialistisch land. De enorme inflatieproblemen en het in gebreke blijven van de staat in Argentinië in de jaren tachtig en in de periode 2000-2001 hebben bij veel Argentijnse kiezers een populistisch economisch sentiment veroorzaakt.
Na opnieuw een wanbetaling en herstructurering van de staatsschuld in 2013 en 2014 gaven velen snel de schuld aan het socialistische beleid van de Argentijnse regering, maar er waren veel andere factoren, zoals politieke corruptie en een onverantwoord monetair beleid, die verwijtbaar waren en niet noodzakelijkerwijs. onderdeel van een socialistisch platform.
Belangrijkste leerpunten
- Socialisme beschrijft een economisch en politiek systeem van gecentraliseerde en gedeelde productie en eigendom zonder vrije markten, vaak geleid door een centrale regering.
- Argentinië heeft socialistische bewegingen gezien sinds de jaren 1980, , samen met andere landen in Zuid-Amerika, vaak in reactie op de mislukte pogingen tot wereldwijde integratie.
- Het faillissement van Argentijnse obligaties in de jaren 2000 en 2010 en opnieuw in mei 2020, in combinatie met de hoge inflatie, heeft een aantal van het socialistische beleid van het land kritisch in de gaten gehouden.
De opkomst van het nieuwe Latijns-Amerikaanse socialisme
Argentinië kan worden beschouwd als een van de meer socialistische landen in Midden- of Zuid-Amerika. Andere landen, met name Ecuador, Cuba, Bolivia en Venezuela, hebben sterke banden met socialistische bewegingen. Sommige buurlanden van Argentinië zijn minder socialistisch, waaronder Chili, Uruguay, Colombia en Saint Lucia.
De Latijns-Amerikaanse regio heeft een lange geschiedenis van populistische, socialistische en communistische bewegingen. Bijvoorbeeld de politieke golven onder leiding van Salvador Allende in Chili, het Nationale Bevrijdingsleger in Colombia en Che Guevara en Fidel Castroin Cuba.2 Bij de val van de Sovjet-Unie in 1991 waren de meeste van deze bewegingen echter uitgeput.
Deze moderne golf van Latijns-Amerikaans socialisme kan worden gezien als een directe reactie op mislukte pogingen tot internationale ontwikkelingsinspanningen door supranationale organisaties zoals het Internationaal Monetair Fonds of IMF in de jaren tachtig en negentig. In deze periode leunden veel landen in de regio op buitenlandse leningen, drukten ze grote hoeveelheden geld en concentreerden ze zich op hun respectieve handelsbalansen.5 Volgens deGini-index werd dit beleid vervolgens de schuld gegeven van slechte economische prestaties en toenemende ongelijkheid.
Geen enkel land ging zo snel of zo ernstig achteruit als Argentinië. In 1989 benaderde het gemiddelde inflatiecijfer in Argentinië 5.000% en in maart 1990 piekte het op meer dan 20.000%. Het land kwam zijn kredietverplichtingen niet na en de internationale investeringen droogden op.
De socialistische neigingen van Argentinië
Veel mensen verwarren socialisme met een vorm van rechtvaardig egalitarisme, dat pleit voor de overtuiging dat iedereen gelijke resultaten zou moeten hebben. Veel socialisten zijn het hier misschien mee eens, maar het socialisme is een openbaar beleidsplatform dat pleit voor overheidscontrole over de productie en distributie van hulpbronnen; het is niet noodzakelijk egalitair.
Als je socialisme beschouwt als de afwezigheid van economische privévrijheid en onderwerping van privé-eigendom aan de staat, dan is Argentinië het meest restrictieve wat betreft eigendomsrechten en het minst restrictief wat betreft de vrijheid van handel.8
Sommige gebieden van het Argentijnse leven worden socialistischer. Als reactie op nieuwe inflatieproblemen heeft de Argentijnse president Cristina Fernández de Kirchner in 2008 particuliere pensioenplannen geconfisqueerd die aan het socialezekerheidsfonds van het land moeten worden toegevoegd en vervolgens meer dan 30 nieuwe beperkingen op kapitaal en monetaire vrijheid van 2011 tot 2014 toegepast. Deze omvatten hoge belastingen op aankopen van buitenlandse producten, beperkingen op aankopen van vreemde valuta en beperkingen op vliegtickets naar buitenlandse bestemmingen.
Maar veel fundamentele Argentijnse problemen, zoals enorme schulden en onverantwoord monetair beleid, maken geen deel uit van een officiële socialistische agenda. Sommigen beweren dat socialistisch beleid leidt tot grotere overheidstekorten, maar er zijn veel landen met schulden in de wereld die geen sterke socialistische bewegingen hebben.
Het komt neer op
Er zijn maar weinig landen die als expliciet socialistisch kunnen worden beschouwd. Zelfs landen als China en Zweden staan privébezit, winstgevende zakelijke ondernemingen en vrijheid van arbeidersbeweging toe. Velen in Argentinië zouden graag een socialistischer land willen; een feit dat het concept benadrukt dat erkende socialisten geloven dat er nog werk aan de winkel is.