Back-end-plan

Wat is een back-endplan?

Een back-endplan is een anti-acquisitiestrategie waarbij het doelbedrijf bestaande aandeelhouders – met uitzondering van het bedrijf dat de overname probeert – de mogelijkheid biedt om bestaande effecten in te wisselen voor contanten of andere effecten die worden gewaardeerd tegen een prijs die wordt bepaald door het bedrijf. Raad van bestuur.

Een back-end plan, ook wel bekend als een plan notitie aankoop rechten, is een vorm van poison pill verdediging. Afweermiddelen tegen gifpillen worden door bedrijven gebruikt om een vijandige overname door een extern bedrijf te voorkomen. Het belangrijkste kenmerk van een vijandige overname is dat het management van het doelbedrijf niet wil dat de deal doorgaat.

Hoe een back-endplan werkt

In de jaren tachtig werden back-end-plannen ontwikkeld als verdediging tegen tweeledige overnamebiedingen. Bij een overnamebod op twee niveaus zou het overnemende bedrijf een hoge prijs voor aandelen betalen totdat het een meerderheid van de aandelen in handen had. Het bedrijf zou dan de stemrechten die aan die aandelen verbonden zijn, gebruiken om de resterende aandeelhouders te dwingen een lagere prijs te accepteren om de fusie te voltooien.

Bedrijven die een overnamebod afweren, kunnen verschillende technieken gebruiken die zijn ontworpen om de overname zo duur en moeilijk te maken dat het overnemende bedrijf het opgeeft – of gedwongen wordt te onderhandelen met het bestuur van het bedrijf in plaats van aandelen van bestaande aandeelhouders te kopen. Deze anti-acquisitiestrategieën worden vaak gifpillen genoemd en omvatten back-endplannen.

Een back-end plan wordt in gang gezet wanneer een bedrijf dat een overnamebod probeert, meer dan een bepaald percentage van de uitstaande aandelen van een overnamedoelwit verwerft. Het is een soort van put plan, als aandeelhouders hebben het recht om gewone aandelen te ruilen voor contant geld, obligaties of preferente aandelen -preferred voorraad is de meest typische beveiliging uitgegeven in verband met een back-end plan. Als een extern bedrijf een groot aantal aandelen verwerft – bijvoorbeeld 20% – zouden aandeelhouders die de preferente aandelen bezitten, superstemrechten kunnen verwerven.

De back-endprijs wordt gewoonlijk boven de marktprijs gesteld, maar moet worden vastgesteld op een prijs die geacht wordt te goeder trouw te zijn gemaakt. Door aandeelhouders het recht te geven om aandelen met een hogere waarde te verkrijgen als het overnemende bedrijf een meerderheidsbelang zou bereiken, zou het overnemende bedrijf niet in staat zijn om een ​​lagere aandelenprijs af te dwingen om de overname te voltooien. Als het overnemende bedrijf een prijs biedt die hoger is dan de prijs die is gespecificeerd in het back-endplan, zal de gifpil mislukken.