Boekhouding voor intercorporale investeringen: wat u moet weten
Een goed begrip van boekhoudregels en -behandelingen vormt de ruggengraat van financiële kwaliteitsanalyse. Of u nu een gevestigde analist bent bij een grote investeringsbank, werkt in een corporate finance adviesteam, net begint in de financiële sector, of nog steeds de basis leert op school, begrijpt hoe bedrijven rekening houden met verschillende investeringen, verplichtingen en andere dergelijke posities is de sleutel bij het bepalen van de waarde en toekomstperspectieven van elk bedrijf. In dit artikel zullen we de verschillende categorieën van intercorporele investeringen onderzoeken en hoe we daar verantwoording voor kunnen afleggen in financiële overzichten.
Belangrijkste leerpunten
- Investeringen tussen bedrijven verwijzen naar investeringen die het ene bedrijf in een ander doet.
- Investeringen tussen bedrijven worden doorgaans onderverdeeld in drie categorieën volgens algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP): investeringen in financiële activa, investeringen in geassocieerde deelnemingen en bedrijfscombinaties.
- De boekhoudkundige verwerking voor intercorporale investeringen hangt af van de classificatie van de activa, die wordt omschreven als aangehouden tot einde looptijd, aangehouden voor handelsdoeleinden of beschikbaar voor verkoop.
- Een bedrijf dat een invloedrijke investering heeft in een geassocieerde onderneming – doorgaans een eigendomsbelang van 20% tot 50% – zal hun investering verantwoorden volgens de vermogensmutatiemethode.
- Bij de verantwoording van bedrijfscombinaties zal het bedrijf de overnamemethode gebruiken.
Intercorporate investeringen
Investeringen tussen ondernemingen worden gedaan wanneer bedrijven investeren in aandelen of schulden van andere bedrijven. De redenen waarom het ene bedrijf in het andere zou investeren, zijn talrijk, maar kunnen de wens zijn om toegang te krijgen tot een andere markt, de activabasis te vergroten, een concurrentievoordeel te behalen of gewoon de winstgevendheid te vergroten door een eigendomsbelang (of schuldeiser) in een ander bedrijf.
Investeringen tussen ondernemingen worden doorgaans gecategoriseerd, afhankelijk van het percentage van eigendom of stemrecht dat de investerende onderneming (investeerder) neemt in de doelonderneming (deelneming). Dergelijke investeringen worden daarom over het algemeen gecategoriseerd volgens algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP) in drie categorieën: investeringen in financiële activa, investeringen in geassocieerde deelnemingen en bedrijfscombinaties.
Investeringen in financiële activa
Een investering in financiële activa wordt doorgaans gecategoriseerd als een eigendom van minder dan 20% in de doelonderneming. Een dergelijke positie zou als een “passieve” investering worden beschouwd omdat een investeerder in de meeste gevallen geen invloed van betekenis of zeggenschap over de doelonderneming zou hebben.
Bij acquisitie worden de geïnvesteerde activa tegen reële waarde op de balans van de investerende onderneming geboekt. Naarmate de tijd verstrijkt en de reële waarde van de activa verandert, zal de boekhoudkundige verwerking afhangen van de classificatie van de activa, beschreven als aangehouden tot einde looptijd, aangehouden voor handelsdoeleinden of beschikbaar voor verkoop.
Tot einde looptijd aangehouden
Tot einde looptijd aangehouden (HTM) verwijst naar schuldbewijzen die bedoeld zijn om tot de vervaldag te worden aangehouden. Langlopende effecten worden tegen geamortiseerde kostprijs op de balans gerapporteerd, waarbij de rentebaten worden gerapporteerd op de winst- en verliesrekening van de doelonderneming.
Aangehouden voor handelsdoeleinden
Aangehouden voor handelsdoeleinden verwijst naar aandelen en schuldbewijzen die worden aangehouden met de bedoeling om binnen een korte tijdshorizon, doorgaans drie maanden, met winst te worden verkocht. Ze worden op de balans tegen reële waarde gerapporteerd, waarbij eventuele wijzigingen in de reële waarde (gerealiseerd en niet-gerealiseerd) in de resultatenrekening worden gerapporteerd, samen met eventuele rente- of dividendinkomsten.
Beschikbaar voor verkoop
Voor verkoop beschikbare effecten zijn schuldbewijzen of aandelen die door een onderneming worden gekocht met de bedoeling ze voor onbepaalde tijd aan te houden of te verkopen voordat ze vervallen. Het kan een tijdelijke investering zijn die een bedrijf om verschillende redenen doet. Een bedrijf kan deze beleggingen bijvoorbeeld gebruiken om aandeelhouders een hoger rendement te bieden, het renterisico te beheren of om aan liquiditeitsvereisten te voldoen.
In 2016 heeft de Financial Accounting Standards Board (FASB) de boekhoudkundige verwerking van voor verkoop beschikbare effecten gewijzigd. Volgens de Accounting Standards Updates nr. 2016-01 van de FASB zullen alle veranderingen in de reële waarde van aandelen worden opgenomen in het nettoresultaat in plaats van in niet-gerealiseerde resultaten (OCI). Deze wijziging is van kracht geworden voor beursgenoteerde bedrijven die na 15 december 2017 zijn begonnen.
Classificatie keuze
De keuze van de classificatie is een belangrijke factor bij het analyseren van beleggingen in financiële activa. Volgens US GAAP mogen bedrijven beleggingen die oorspronkelijk waren geclassificeerd als aangehouden voor handelsdoeleinden of als beleggingen tegen reële waarde zijn geclassificeerd, niet herclassificeren. De boekhoudkundige keuzes die door investerende bedrijven worden gemaakt bij het doen van investeringen in financiële activa, kunnen dus een grote invloed hebben op hun financiële overzichten.
Investeringen in medewerkers
Een investering in een geassocieerde deelneming is doorgaans een eigendomsbelang tussen 20% en 50%. Hoewel de investering over het algemeen als niet-controlerend zou worden beschouwd, zou een dergelijk eigendomsbelang als invloedrijk worden beschouwd, vanwege het vermogen van de investeerder om het managementteam, het bedrijfsplan en het beleid van de deelneming te beïnvloeden, samen met de mogelijkheid van vertegenwoordiging in de raad van bestuur van de deelneming..
Equity-methode van boekhouding
Een invloedrijke investering in een geassocieerde deelneming wordt verantwoord volgens de vermogensmutatiemethode. De oorspronkelijke investering wordt tegen kostprijs (reële waarde) op de balans geboekt. Daaropvolgende inkomsten van de deelneming worden toegevoegd aan het eigendomsbelang van de investerende onderneming (in verhouding tot het eigendom), waarbij eventuele dividenden die door de deelneming worden uitgekeerd, dat bedrag verlagen. De dividenden die de investeerder van de deelneming ontvangt, worden echter opgenomen in de resultatenrekening.
De vermogensmutatiemethode vereist ook de opname van goodwill die door de investeerder bij overname is betaald, waarbij goodwill wordt gedefinieerd als elke premie die wordt betaald boven de boekwaarde van de identificeerbare activa van de deelneming. Daarnaast moet de investering ook periodiek worden getoetst op bijzondere waardeverminderingen. Als de reële waarde van de investering onder de geboekte balanswaarde daalt (en als permanent wordt beschouwd), moet het actief worden afgeschreven. Een joint venture, waarbij twee of meer ondernemingen de zeggenschap over een entiteit delen, zou ook administratief worden verwerkt volgens de vermogensmutatiemethode.
Een belangrijke factor waarmee ook rekening moet worden gehouden bij investeringen in geassocieerde deelnemingen, zijn transacties tussen ondernemingen. Aangezien een dergelijke investering administratief wordt verwerkt volgens de vermogensmutatiemethode, kunnen transacties tussen de investeerder en de deelneming een aanzienlijke impact hebben op de financiële situatie van beide bedrijven. Voor zowel upstream (investeerder naar investeerder) als downstream (investeerder naar investering) moet de investeerder verantwoording afleggen voor zijn evenredige aandeel in de winst van de deelneming uit transacties tussen ondernemingen.
Houd er rekening mee dat deze behandelingen algemene richtlijnen zijn, geen harde regels. Een bedrijf dat invloed van betekenis heeft op een deelneming met een eigendomsbelang van minder dan 20%, moet worden geclassificeerd als een investering in een geassocieerde deelneming. Een bedrijf met een belang van 20% tot 50% dat geen tekenen van invloed van betekenis vertoont, kan worden aangemerkt als een bedrijf dat alleen in financiële activa belegt.
Zakencombinaties
Bedrijfscombinaties worden gecategoriseerd als een van de volgende:
- Fusie: een fusie verwijst naar het moment waarop het overnemende bedrijf het overgenomen bedrijf absorbeert, wat vanaf de overname zal ophouden te bestaan.
- Overname: Een overname verwijst naar wanneer het overnemende bedrijf, samen met het nieuw verworven bedrijf, blijft bestaan, meestal in de rol van moeder en dochter.
- Consolidatie : Consolidatie verwijst naar wanneer de twee bedrijven samenwerken om een volledig nieuw bedrijf te creëren.
- Entiteiten voor speciale doeleinden : Een entiteit voor speciale doeleinden is een entiteit die doorgaans wordt opgericht door een sponsorend bedrijf voor een enkel doel of project.
Bij de verwerking van bedrijfscombinaties wordt de overnamemethode gebruikt. Volgens de overnamemethode worden de activa, passiva, opbrengsten en kosten van beide bedrijven gecombineerd. Als het eigendomsbelang van de moedermaatschappij minder dan 100% bedraagt, moet een rekening voor minderheidsbelangen op de balans worden opgenomen om rekening te houden met het bedrag van de dochteronderneming waarover de overnemende onderneming geen zeggenschap heeft. De aankoopprijs van de dochteronderneming wordt tegen kostprijs geboekt op de balans van de moedermaatschappij, waarbij eventuele goodwill (aankoopprijs boven boekwaarde) wordt gerapporteerd als een niet-identificeerbaar actief.
In het geval dat de reële waarde van de dochteronderneming lager is dan de boekwaarde op de balans van de moedermaatschappij, moet een bijzondere waardevermindering worden geboekt en gerapporteerd in de resultatenrekening.
Het komt neer op
Bij het onderzoeken van de financiële overzichten van bedrijven met intercorporele investeringen, is het belangrijk om te letten op boekhoudkundige behandelingen of classificaties die niet lijken te passen bij de realiteit van de zakelijke relatie. Hoewel dergelijke gevallen niet automatisch als “lastige boekhouding” moeten worden beschouwd, is het kunnen begrijpen hoe de boekhoudkundige classificatie van invloed is op de financiële overzichten van een bedrijf een belangrijk onderdeel van financiële analyse.