Balassa-Samuelson-effect
Wat is het Balassa-Samuelson-effect?
Het Balassa-Samuelson-effect stelt dat productiviteitsverschillen tussen de productie van verhandelbare goederen in verschillende landen 1) de grote waargenomen verschillen in lonen en in de prijs van diensten en tussen koopkrachtpariteit en valutakoersen verklaren, en 2) het betekent dat de valuta’s van de landen met een hogere productiviteit zullen in termen van wisselkoersen ondergewaardeerd lijken; deze kloof zal toenemen met hogere inkomens.
Het Balassa-Samuelson-effect suggereert dat een stijging van de lonen in de verhandelbare goederensector van een opkomende economie ook zal leiden tot hogere lonen in de niet-verhandelbare (diensten) sector van de economie. De daarmee gepaard gaande prijsstijging maakt de inflatie in sneller groeiende economieën hoger dan in langzaam groeiende, ontwikkelde economieën.
Belangrijkste leerpunten
- De Balassa-Samuelson verklaart verschillen in prijzen en inkomens tussen landen als gevolg van verschillen in productiviteit.
- Het verklaart ook waarom het gebruik van wisselkoersen versus koopkrachtpariteit om prijzen en inkomens tussen landen te vergelijken, verschillende resultaten oplevert.
- Het impliceert dat het optimale inflatiepercentage hoger zal zijn voor ontwikkelingslanden naarmate ze groeien en hun productiviteit verhogen.
Inzicht in het Balassa-Samuelson-effect
Het Balassa-Samuelson-effect werd voorgesteld door economen Bela Balassa en Paul Samuelson in 1964. Het identificeert productiviteitsverschillen als de factor die leidt tot systematische afwijkingen in prijzen en lonen tussen landen, en tussen nationale inkomens uitgedrukt met behulp van wisselkoersen en koopkrachtpariteit (PPP ). Deze verschillen waren eerder gedocumenteerd door empirische gegevens verzameld door onderzoekers van de Universiteit van Pennsylvania en zijn gemakkelijk waarneembaar door reizigers tussen verschillende landen.
Volgens het Balassa-Samuelson-effect komt dit door verschillen in productiviteitsgroei tussen de verhandelbare en niet-verhandelbare sectoren in verschillende landen. Landen met een hoog inkomen zijn technologisch geavanceerder en dus productiever dan landen met een laag inkomen, en het voordeel van landen met een hoog inkomen is groter voor de verhandelbare goederen dan voor de niet-verhandelbare goederen. Volgens de wet van één prijs moeten de prijzen van verhandelbare goederen in alle landen gelijk zijn, maar niet voor niet-verhandelbare goederen. Een hogere productiviteit van verhandelbare goederen betekent hogere reële lonen voor werknemers in die sector, wat zal leiden tot hogere relatieve prijzen (en lonen) voor lokale niet-verhandelbare goederen die die werknemers kopen. Daarom leidt het productiviteitsverschil op de lange termijn tussen hoge- en lage-inkomenslanden tot trendmatige afwijkingen tussen wisselkoersen en PPP. Dit betekent ook dat landen met een lager inkomen per hoofd van de bevolking lagere binnenlandse prijzen voor diensten en lagere prijsniveaus zullen hebben.
Het Balassa-Samuelson-effect suggereert dat het optimale inflatiecijfer voor opkomende economieën hoger is dan voor ontwikkelde landen. Opkomende economieën groeien door productiever te worden en door land, arbeid en kapitaal efficiënter te gebruiken. Dit resulteert in loongroei in zowel de verhandelbare als de niet-verhandelbare goede componenten van een economie. Mensen consumeren meer goederen en diensten naarmate hun lonen stijgen, wat op zijn beurt de prijzen opdrijft. Dit impliceert dat een opkomende economie die groeit door haar productiviteit te verhogen, te maken krijgt met stijgende prijsniveaus. In ontwikkelde landen, waar de productiviteit al hoog is en niet zo snel stijgt, zouden de inflatiecijfers lager moeten zijn.