Beeronomics: factoren die van invloed zijn op uw pint
Bier. Je hebt het gezien op sportevenementen, feesten en barbecues in de achtertuin, maar heb je er ooit over nagedacht wat er precies in dat blikje of die fles gaat? Niet de ingrediënten, maar economie. De brouwerij-industrie is vrij complex en er is meer voor nodig dan alleen een brouwtechniek om je favoriete bier in je plaatselijke winkel of bar te krijgen.
Bier volgt, zoals elk goed, de regels van economische omstandigheden en hoe uw regering het reguleert.
Wat voor soort goed is bier?
Is het een normaal goed, wat inhoudt dat de vraag toeneemt naarmate het inkomen stijgt? Is het een inferieur goed, wat betekent dat de vraag afneemt en het inkomen ook afneemt (mogelijk omdat bierdrinkers overschakelen op wijn)? Is het een luxe goed, wat betekent dat de vraag groter wordt dan het inkomen? Dat hangt er allemaal vanaf, hoewel onderzoek de neiging heeft om het idee te ondersteunen dat bier een normaal goed is. De bierindustrie is niet homogeen: er is een breed scala aan biersoorten beschikbaar tegen verschillende prijsklassen. Dit betekent dat elk segment van de totale biermarkt anders kan reageren op economische cycli. Het brouwen als bedrijfstak wordt echter vaak als ‘recessiebestendig’ beschouwd. Zo is de voorraad van grote bierproducerende bedrijven gestegen tijdens de dotcom-buste van eind jaren negentig.
Het schuimige spul wordt door de meesten misschien niet als een luxe goed beschouwd, maar als het gaat om de basisbenodigdheden in de supermarkt, lijkt het bijna in de categorie ‘kan leven zonder’ te vallen. Dus als het geld krap is, zoals tijdens een recessie, wat gebeurt er dan met de bierconsumptie? Het blijkt dat recessies niet per se leiden tot een daling van de vraag; ze leiden tot een ander soort vraag. Consumenten schakelen over van duurder bier naar goedkopere varianten, net zoals consumenten overstappen van merkartikelen naar de winkelmerkversie. Het verbruik is er, maar het is van het goedkopere alternatief.
Recessies zetten consumenten niet alleen ertoe aan om over te schakelen van duurdere brouwsels naar meer betaalbare; maar de nieuwe vraag komt ook uit een aantal onwaarschijnlijke bronnen: wijn- en sterke drankdrinkers. Wanneer men kijkt naar de totale markt voor op alcohol gebaseerde producten, zitten wijn en gedistilleerde dranken traditioneel aan de duurdere kant van de schaal. Consumenten die nog steeds op zoek zijn naar een bepaald niveau van luxe bij hun alcoholaankopen, beschouwen sommige bieren als een haalbaar alternatief. Een manier waarop brouwers op deze trend hebben ingespeeld, is door bieren met een hoger alcoholgehalte aan te bieden en door de exclusiviteit van ambachtelijke bieren te benadrukken. Dit is niet anders dan wat er in een andere branche gebeurt, waarbij leveranciers nieuwe productaanbiedingen creëren om aan de groeiende vraag te voldoen.
Biervoorraad
Het aanbod van bier heeft de afgelopen jaren een aantal veranderingen ondergaan, met een verhoogde productie van traditionele brouwerijen, evenals de opkomst van ‘ambachtelijke’ brouwerijen (die meer traditionele brouwingrediënten en -methoden gebruiken) en microbrouwerijen (producenten met een kleiner volume). Hoewel het aanbod van deze twee nieuwe soorten brouwerijen vaak duurder is dan traditionele bieren, is dit niet noodzakelijk vanwege prestigeprijzen. Zoals de algemene regel in de economie is, zullen de prijzen hoger zijn als de vraag naar een bepaald bier groter is dan de hoeveelheid die de brouwer kan wegpompen. Grotere brouwers profiteren van schaalvoordelen; ze zijn in staat om materialen in bulk aan te schaffen, hebben gemakkelijker toegang tot efficiënt transport (bier verkrijgbaar in meer markten) en kunnen een grote hoeveelheid bier produceren. Dit is een belangrijke reden voor de lagere prijzen van in massa geproduceerd bier in vergelijking met de output van kleinere brouwerijen.
Waarom komen er meer ambachtelijke en microbrouwbare bieren op de markt? Een combinatie van wijzigingen in de regelgeving (president Jimmy Carter tekende een wetsvoorstel waardoor thuisbrouwen legaal werd in 1979), wederopbouw na het verbod (veel brouwers gingen failliet tijdens de Amerikaanse drooglegging) en veranderende smaak van de consument hebben geleid tot een toename van het aanbod in het bieruniversum ( op zijn minst de Amerikaanse hoek). Hoewel ambachtelijke bieren, brouwerijen en traditionele bieren zich op verschillende markten kunnen richten, is het algemene effect van een stijging van het aantal brouwers een toename van het aanbod en een toename van de concurrentie.
Distributie en regulering
De distributie van alcohol valt over het algemeen in een drieledig systeem, dat tot stand kwam na het verbod. Wat interessant is aan dit systeem, is dat alle alcohol (er zijn een paar uitzonderingen) nodig is om door een tussenpersoon te gaan. De belangrijkste reden om het systeem op deze manier op te zetten, was om het vermogen van de producenten, zoals brouwers, om eigenaar te worden van de twee primaire fasen van de industrie: productie en detailhandel, te beperken. De angst was dat als grote producenten alles controleerden (zoals een standaardolie of alcohol), de keuze van de consument beperkt zou zijn en iedereen slechter af zou zijn. Hoewel dit tot op zekere hoogte heeft gewerkt, heeft de verordening voor een aantal kopzorgen gezorgd, en zelfs voor een zaak bij het Hooggerechtshof (Granholm v Heald).
De drie niveaus van het systeem zijn als volgt:
- De bovenste laag bestaat uit de brouwers die het bier produceren.
- Het tweede niveau is distributie. Producenten zullen vaak exclusieve rechten verlenen aan een bepaald bedrijf om zijn product aan verschillende detailhandelaren te distribueren, en het landschap na het verbod maakt distributeurs meestal tot machtige entiteiten binnen elke afzonderlijke staat. Dit vermindert de concurrentie en kan de prijzen verhogen, aangezien minder distributeurs minder prikkels betekenen om prijzen te verlagen. Sommige staten hebben voorschriften die de relatie tussen de brouwer en een distributeur verder definiëren, zelfs zo ver dat ze een brouwer legaal aan een distributeur binden. Dit kan de consument hoofdpijn bezorgen, aangezien geschillen tussen brouwers en distributeurs ertoe kunnen leiden dat bepaalde bieren in een bepaald gebied niet meer verkrijgbaar zijn.
- Het derde niveau is de detailhandel. Dit is het punt waarop de algemene consument het product kan kopen, of dat nu een supermarkt, een bar of een door de staat gereguleerde verkoper is. Zoals met veel dingen, is er een uitzondering: brewpubs – restaurants of pubs die ter plaatse bier produceren en ter plaatse te koop aanbieden.
Een unieke drank
Bier, evenals andere soorten alcohol, is een unieke drankregulering. In tegenstelling tot die van koolzuurhoudende dranken, vruchtendranken en bijna elke andere drank die je maar kunt bedenken, wordt de levering van bier nauwlettend gevolgd door lokale, provinciale en federale overheden, omdat het als een ‘ondeugd’ wordt beschouwd. Gemeenten reguleren de verkoop van alcohol, hetzij via door de staat gesponsorde winkels, belastingen of andere beperkingen, om geld in te zamelen of om de toegang van inwoners tot alcohol te controleren. Afgezien van politieke redenen, kan dit een dramatisch effect hebben op het aanbod van bier, wat op zijn beurt de prijzen kan verhogen. Door het aantal leveranciers te beperken, zoals supermarkten of gemakswinkels, wordt de concurrentie effectief verminderd, wat op zijn beurt de prijs van het goed kan verhogen.
Het komt neer op
Of je nu thuis aan het relaxen bent of uit met vrienden, het bier in je hand is meer dan alleen vloeibaar in een glas: het is een complex product gevormd door vraag en aanbod, productie en distributie, met heel veel regelgeving daarvoor. extra kick.