Kostenratio vóór terugbetaling

Wat is een kostenratio vóór terugbetaling?

De kostenratio vóór terugbetaling is het percentage van de totale activa dat een beleggingsfonds moet betalen om de bedrijfskosten te dekken, gemeten voordat managers een van die vergoedingen terugbetalen.

Inzicht in de kostenratio vóór terugbetaling

De kostenratio vóór vergoeding, of brutokostenratio, meet de jaarlijkse bedrijfskosten die in rekening worden gebracht aan beleggers in een beleggingsfonds als een percentage van de activa van dat fonds.

De berekening vindt plaats voordat mogelijke vergoedingen aan beleggers door fondsbeheerders worden overwogen. De kostenratio die wordt berekend na aftrek van vergoedingen, is de kostenratio na vergoeding of de netto kostenratio.

De bedrijfskosten van een beleggingsfonds omvatten beheervergoedingen, transactiekosten, 12B-1-vergoedingen en andere bedrijfskosten. Sommige van deze kosten, zoals de meeste beheervergoedingen, worden berekend als percentages van het nettovermogen. Als zodanig dragen ze niet bij aan verschuivingen in een beleggingsfonds vóór de verhouding van de vergoedingskosten van jaar tot jaar.

Andere vergoedingen, zoals transactiekosten, vertegenwoordigen geen voorspelbaar percentage van de totale activa van het fonds in een bepaald jaar. Die vergoedingen produceren de jaarlijkse verschuiving in de kostenratio’s vóór terugbetaling. Vanwege die vergoedingen neigt de kostenratio vóór vergoeding te stijgen in magere jaren, wanneer het rendement laag is maar bepaalde vergoedingen niet dalen, en omlaag in goede jaren, wanneer het rendement hoog is en diezelfde vergoedingen niet stijgen.

Als een beleggingsfonds zich heeft gecommitteerd aan een afgetopte kostenratio in zijn prospectus of er gewoon voor kiest om het concurrerend laag te houden, zal het de investeerders een deel van de operationele kosten vergoeden om het rendement te verhogen en tegelijkertijd een lagere kostenratio na terugbetaling te produceren.

Gevolgen van de kostenratio vóór terugbetaling

De kostenratio na terugbetaling is degene die een onmiddellijke impact heeft op de inkomsten van investeerders, maar de kostenratio vóór terugbetaling verdient ook aandacht.

De meeste vergoedingen zijn discretionair, wat betekent dat beleggers er niet zeker van kunnen zijn dat ze volgend jaar hetzelfde zullen doen, alleen omdat managers ervoor hebben gekozen om een ​​deel van de bedrijfskosten van het beleggingsfonds dit jaar te vergoeden. Beleggers moeten de bruto kostenratio in de gaten houden om zich op dat scenario voor te bereiden.

Verder is de kostenratio vóór terugbetaling een betere maatstaf voor de werkelijke levensvatbaarheid van het bedrijf. Als ze willen beleggen in een beleggingsfonds en ze hebben het teruggebracht tot twee die vergelijkbare rendementen en netto-kostenverhoudingen laten zien, kan het vergelijken van bruto-kostenverhoudingen een effectieve manier zijn om te zien welk fonds echt gezond is en welk fonds levensonderhoud..

Een nominaal klein verschil tussen bruto en netto kostenratio’s kan een groot verschil in winst te maken. Een bruto-kostenratio van 1,25% lijkt misschien niet veel omdat het een percentage van de totale activa vertegenwoordigt. Op een beleggingsfonds met een jaarlijks rendement van 5% zou het 25% van de winst van het fonds verbruiken. Door vergoedingen te gebruiken om een ​​nettokostenratio van 0,75% te bereiken, zou een extra 10% van het jaarlijkse rendement in de zakken van de aandeelhouders blijven.