Overeenkomst en systeem van Bretton Woods

Wat was de overeenkomst en het systeem van Bretton Woods?

Over de Bretton Woods-overeenkomst werd in juli 1944 onderhandeld door afgevaardigden uit 44 landen op de monetaire en financiële conferentie van de Verenigde Naties in Bretton Woods, New Hampshire. Vandaar de naam “Bretton Woods Agreement.

Onder het Bretton Woods-systeem vormde goud de basis voor de Amerikaanse dollar en werden andere valuta’s gekoppeld aan de waarde van de Amerikaanse dollar. Aan het Bretton Woods-systeem kwam in feite een einde aan het begin van de jaren zeventig toen president Richard M. Nixon aankondigde dat de VS niet langer goud zouden ruilen voor Amerikaanse valuta.

De Bretton Woods-overeenkomst en het systeem uitgelegd

Ongeveer 730 afgevaardigden uit 44 landen kwamen in juli 1944 bijeen in Bretton Woods met als belangrijkste doelen het creëren van een efficiënt  valutasysteem  , het voorkomen van concurrerende devaluaties van valuta’s en het bevorderen van internationale economische groei. De overeenkomst en het systeem van Bretton Woods stonden centraal in deze doelstellingen. De Bretton Woods-overeenkomst creëerde ook twee belangrijke organisaties:het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank.Terwijl het Bretton Woods-systeem in de jaren zeventig werd opgeheven, zijn zowel het IMF als de Wereldbank sterke pijlers gebleven voor de uitwisseling van internationale valuta.

Hoewel de Bretton Woods-conferentie zelf slechts drie weken duurde, waren de voorbereidingen ervoor al een aantal jaren aan de gang. De belangrijkste ontwerpers van het Bretton Woods-systeem waren de beroemde Britse econoom  John Maynard Keynes  en de Amerikaanse Chief International Economist van het Amerikaanse ministerie van Financiën Harry Dexter White. Keynes ‘hoop was om een ​​machtige wereldwijde centrale bank op te richten, de Clearing Union genaamd, en een nieuwe internationale reservevaluta uit te geven, de bancor. White’s plan voorzag in een bescheidener leenfonds en een grotere rol voor de Amerikaanse dollar, in plaats van het creëren van een nieuwe valuta. Uiteindelijk nam het aangenomen plan ideeën van beide over, en leunde meer naar het plan van White.

Pas in 1958 werd het Bretton Woods-systeem volledig functioneel. Eenmaal geïmplementeerd, riepen de bepalingen ervan op dat de Amerikaanse dollar werd gekoppeld aan de waarde van goud. Bovendien werden alle andere valuta’s in het systeem vervolgens gekoppeld aan de waarde van de Amerikaanse dollar. De toen toegepaste wisselkoers stelde de goudprijs vast op $ 35 per ounce.

Voordelen van Bretton Woods-valutapegging

Het Bretton Woods-systeem omvatte 44 landen. Deze landen zijn samengebracht om de internationale handel over de grenzen te helpen reguleren en bevorderen. Zoals met de voordelen van alle valutakoppelingsregimes, wordt verwacht dat valutakoppelingen zorgen voor valutastabilisatie voor de handel in goederen en diensten en voor financiering.

Alle landen in het Bretton Woods-systeem hebben ingestemd met een vaste koppeling aan de Amerikaanse dollar met omleidingen van slechts 1% toegestaan. Landen moesten hun valutakoppelingen controleren en onderhouden, wat ze voornamelijk bereikten door hun valuta te gebruiken om Amerikaanse dollars te kopen of verkopen als dat nodig was. Het Bretton Woods-systeem minimaliseerde daarom de volatiliteit van de internationale wisselkoersen, wat de internationale handelsbetrekkingen ten goede kwam. Meer stabiliteit in het wisselen van vreemde valuta was ook een factor voor de succesvolle ondersteuning van leningen en subsidies internationaal van de Wereldbank.

Het IMF en de Wereldbank

De Bretton Woods-overeenkomst creëerde twee Bretton Woods-instellingen, het IMF  en de Wereldbank. Beide instellingen, formeel geïntroduceerd in december 1945, hebben de tand des tijds doorstaan ​​en dienen wereldwijd als belangrijke pijlers voor internationale kapitaalfinanciering en handelsactiviteiten.

Het doel van het IMF was om de wisselkoersen te volgen  en landen te identificeren die wereldwijde monetaire steun nodig hadden. De Wereldbank, aanvankelijk de Internationale Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling genoemd, werd opgericht om fondsen te beheren die beschikbaar zijn voor het verlenen van hulp aan landen die fysiek en financieel verwoest waren door de Tweede Wereldoorlog. In de eenentwintigste eeuw telt het IMF 189 leden. landen en blijft de wereldwijde monetaire samenwerking ondersteunen. Tandemly helpt de Wereldbank om deze inspanningen te bevorderen door middel van leningen en subsidies aan regeringen.

De instorting van het Bretton Woods-systeem

In 1971, bezorgd dat deAmerikaanse goudvoorraad niet langer toereikend was om het aantal dollars in omloop te dekken, devalueerde president Richard M. Nixon de Amerikaanse dollar ten opzichte van goud. Na een run op goudreserve, verklaarde hij een tijdelijke opschorting van de inwisselbaarheid van de dollar in goud.  In 1973 was het Bretton Woods-systeem ingestort. Landen waren toen vrij om een ​​ruilregeling voor hun valuta te kiezen, behalve om de waarde ervan te koppelen aan de prijs van goud. Ze zouden bijvoorbeeld de waarde ervan kunnen koppelen aan de valuta van een ander land, of een mandje met valuta’s, of het simpelweg vrij laten zweven en de marktkrachten de mogelijkheid geven om de waarde ervan te bepalen ten opzichte van de valuta’s van andere landen.

De Bretton Woods-overeenkomst blijft een belangrijke gebeurtenis in de financiële geschiedenis van de wereld. De twee Bretton Woods-instellingen die het in het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank heeft opgericht, hebben een belangrijke rol gespeeld bij de wederopbouw van Europa in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog.  Vervolgens zijn beide instellingen doorgegaan met het handhaven van hun oprichtingsdoelen, terwijl ze ook een transitie hebben ondergaan om de belangen van de wereldwijde overheid in de moderne tijd te dienen.