Emmer

Belangrijkste leerpunten

• In beleggingstaal wordt de term ‘bucket’ vaak gebruikt door portefeuillebeheerders, financiële adviseurs en hun beleggingsklanten om een ​​groep verwante beleggingsactiva te beschrijven.
• Buckets worden routinematig gebruikt als instrumenten voor activaspreiding, waarbij portefeuillebeheerders clusters (buckets) van beleggingen samenstellen, elk met verschillende risicokenmerken, om een ​​algemene assetallocatiemix te creëren die het beste bij elke belegger past, op basis van hun individuele risicotemperatuur en lange termijn. doelen.
• Nobelprijswinnaar James Tobin creëerde een veelgebruikte beleggingsstrategie die gewoonlijk de ‘bucket-benadering’ wordt genoemd, wat inhoudt dat aandelen worden verdeeld tussen een ‘riskante’ bucket die een hoog rendement wil behalen, en een ‘safe bucket’ die bestaat voor de doeleinden om aan liquiditeits- of veiligheidsbehoeften te voldoen.

Hoewel het bucket-systeem investeerders in staat stelt hun kapitaal op intelligente wijze aan verschillende investeringen toe te wijzen, is het even belangrijk om een ​​substantieel deel van de portefeuille in contanten te houden, om posities in te kunnen nemen in levensvatbare investeringsmogelijkheden, zodra deze zich voordoen.

Buckets kunnen worden gebruikt om de gevoeligheid van een portefeuille van swaps voor renteschommelingen te beoordelen. Zodra het risico, of “bucket-exposure”, is bepaald via een proces dat bekend staat als “bucket-analyse”, kan de belegger ervoor kiezen om dat risico af te dekken, als dit kosteneffectief is. Een strategie die immunisatie wordt genoemd, kan worden gebruikt om een perfecte afdekking te creëren tegen alle blootstellingen in de bucket.

Emmer investeren

Nobelprijswinnaar James Tobin ontwikkelde een strategie die de ‘bucket-benadering’ van beleggen wordt genoemd, wat inhoudt dat aandelen worden verdeeld tussen een ‘riskante’ bucket die een aanzienlijk rendement wil genereren, en een ‘safe bucket’ die bestaat om aan de liquiditeits of veiligheidsbehoeften te voldoen.. Voor Tobin zou de samenstelling van de risicovolle bucket weinig of geen effect hebben op het algehele risico dat de belegger neemt, zolang de belegger twee buckets aanhoudt.

In plaats daarvan zou het risiconiveau worden gewijzigd door het aandeel van de fondsen in de risicovolle categorie te wijzigen ten opzichte van de verhouding tussen de fondsen in de veilige categorie. De emmerbenadering van Tobin wordt algemeen gezien als een eenvoudige en elegante investeringsoplossing. Sommige voorstanders van de emmerstrategie raden echter aan om maximaal vijf emmers te gebruiken, in plaats van slechts twee.

In management accounting worden directe materiaal, directe arbeids- en overheadkosten in kostenklassen geplaatst voor verschillende producten die door een bedrijf worden vervaardigd. Een kostenverpakking voor product X zou elk van de drie kostencategorieën bevatten, net als product Y. Managers zouden dan de kosten op eenheidsniveau van de producten beter kunnen inschatten.

Persoonlijke financiën

“Emmer” wordt ook gebruikt op het gebied van persoonlijke financiën in verband met hoe individuen hun activa opsplitsen. Dit wordt ook vaak gebruikt bij pensionering. Emmers worden bijvoorbeeld opgesplitst in een emmer voor de korte termijn, een emmer voor de middellange termijn en een emmer voor de lange termijn.

De short-term bucket zou activa bevatten voor dagelijkse uitgaven en die nodig zijn voor de komende twee tot drie jaar. Deze emmer bestaat meestal uit contanten of zeer liquide middelen. De emmer op middellange termijn zou activa bevatten die gedurende ten minste vijf tot tien jaar niet nodig zijn, zoals dividendinvesteringen en vastgoedbeleggingsfondsen (REIT’s). De langetermijncategorie zou activa bevatten die niet langer dan 10 jaar nodig zijn en zouden voornamelijk groei-investeringen zijn die hopelijk aanzienlijk zouden stijgen in de tijd dat ze worden aangehouden.