Buffett-schandalen: toen en nu
Het is een eigenaardige Amerikaanse eigenschap dat we verhalen vieren over het ‘land van kansen’, maar we scheppen ook een pervers genoegen in het pleisteren van stierenogen aan de achterkant van de zeer rijken. Als een van de rijkste mensen ter wereld, is het geen verrassing dat de veelgeprezen investeerder Warren Buffett door de jaren heen behoorlijk wat controverses heeft gekend.
De laatste PR-crisis voor de CEO van Berkshire Hathaway (NYSE: BRK. A ) is zijn investering in Goldman Sachs (NYSE: GS ) en zijn voortdurende publieke steun voor het bedrijf en zijn management.
Niemand heeft Buffett tot dusverre beschuldigd van enig wangedrag, behalve het blijven steunen van een managementteam dat momenteel vrij impopulair is.
De vroege jaren
Buffett’s eerste penseelstreek met controverse deed zich voor als onderdeel van de overname van Wesco in 1974. Kort gezegd, Buffett en zijn partner Charlie Munger begonnen in 1972 via Blue Chip aandelen van Wesco Financial te verwerven. De twee werkten uiteindelijk hard om een voorgenomen overname van Wesco door Financial Corp. in 1973 te verbreken en brachten de volgende twee jaar door met het verwerven van een meerderheidsbelang in Wesco. Uiteindelijk onderzocht de SEC deze deal (en Buffett’s investeringspraktijken in het algemeen), verkreeg een instemmingsbesluit van Blue Chip en haalde een uitbetaling van $ 115.000 uit Blue Chip aan Wesco-aandeelhouders voor schade die de SEC meende te zijn toegebracht door deze manoeuvre.
Buffett was ook het doelwit van antitrust-aanklachten toen hij Buffalo Evening News in 1977 verwierf. Hoewel Buffett en the Evening News uiteindelijk de overhand hadden, en de antitrustprocedure meer leek op de wanhopige manoeuvres van een rivaal (de Buffalo Courier-Express) om de rechtbanken te gebruiken om te concurreren, was het een zware tijd en er werden beschuldigingen geuit dat Buffett eerdere “gentlemans ‘agreements” niet respecteerde.
De middelste periode
Een van de ernstigste controverses waarbij Warren Buffett betrokken was, vond plaats in 1990. Berkshire Hathaway had in 1987 een belang van 12% in de investeringsbank Salomon Brothers verworven en in 1990 kwam het nieuws dat een malafide handelaar biedingen had ingediend die verder gingen dan de regels van de schatkist en dat de toenmalige CEO (John Gutfreund) had er niet in geslaagd de handelaar te disciplineren.
De Amerikaanse regering dreigde Salomon hard aan te pakken en Buffett stapte in de bres. Hij kwam rechtstreeks tussenbeide bij het ministerie van Financiën om snel een verbod op Salomon-biedingen in veilingen van staatsobligaties ongedaan te maken, een stap die de investeringsbank zou hebben lamgelegd. Hij heeft ook stapte in om de bank lopen voor een tijd, en ondanks een boete van $ 290 miljoen op Salomon geheven, Berkshire Hathaway zag uiteindelijk zijn aandeel meer dan verdubbeld wanneer Reizigers Salomon in 1997 kocht
Berkshire Hathaway ontleende ook enige verrassende controverse aan zijn vroegere liefdadigheidspraktijken. In tegenstelling tot de overgrote meerderheid van de bedrijven, was Buffett van mening dat het ongepast was voor een bedrijf om zijn liefdadigheidsgaven te richten op de huisdieren van de raad van bestuur. In plaats daarvan zette hij een systeem op waarbij aandeelhouders van het bedrijf hun evenredige deel van de giften van het bedrijf konden toewijzen aan de liefdadigheidsorganisaties die zij geschikt achtten.
Sommige aandeelhouders kozen ervoor om hun bijdragen te laten doen aan verschillende pro-choice organisaties, en dit wakkerde enkele conservatieven aan die op hun beurt negatieve PR-campagnes en boycots organiseerden tegen bepaalde Berkshire Hathaway-bedrijven (met name The Pampered Chef, die vertrouwde op een direct sales-bedrijf). model verwant aan Avon). Als reactie op de controverse koos Buffett ervoor om de donatiecampagne voor het goede doel te beëindigen.
Recenter
Ernstiger waren de beschuldigingen in 2006 tegen de dochteronderneming van Berkshire Hathaway, General Re, dat zij met AIG had samengewerkt bij de zogenaamde eindige herverzekering. Eindige herverzekering was niet echt een verzekering per se (met een overeenkomstige overdracht van risico), maar meer een boekhoudkundige truc die een bedrijf als AIG in staat stelde om het uiterlijk van zijn financiële rapporten voor een bepaalde periode te bufferen. Terwijl de regering AIG en haar toenmalige voorzitter, Hank Greenburg, agressief achtervolgde, ontsnapte Berkshire Hathaway niet ongedeerd. Het bedrijf betaalde een schikking van $ 92 miljoen en beloofde enkele wijzigingen in de praktijken op het gebied van corporate governance.
Recente gebeurtenissen hebben commentatoren meer redenen gegeven om Buffett te bekritiseren. Berkshire Hathaway deed verschillende opportunistische investeringen te midden van de diepten van de recessie en de kredietcrisis tegen voorwaarden die zeer voordelig waren voor Berkshire. Hoewel deze deals een afspiegeling waren van de kosten van zakendoen die destijds heersten, zijn critici van mening dat deze deals “uitbuitend” zijn.
Een lading met beet
Als er één controverse rond Warren Buffett voortduurt die kan worden gewaardeerd, dan is dat op het gebied van corporate governance. Als je naar de raad van bestuur van Berkshire Hathaway kijkt, is het moeilijk om dit een onafhankelijk bestuur te noemen, aangezien veel van zijn leden al lang vrienden zijn van Warren Buffett, Charlie Munger of beide. Warren Buffett is de meerderheidsaandeelhouder van het bedrijf en hij wil werken met mensen bij wie hij zich op zijn gemak voelt en die volgens hem dezelfde geduldige kijk hebben als hij. Desalniettemin verandert het niets aan het feit dat de aandeelhouders als naamloze vennootschap verplicht zijn om een sterke onafhankelijke raad van bestuur te hebben.
Het komt neer op
Gezien de omvang en schaal van Buffett’s bedrijf, en de lange periode dat hij actief is als investeerder en zakenman, komt hij er eigenlijk best goed uit. Wat het meest opvalt, is hoe vaak deze veronderstelde ‘controverses’ weinig of niets met hem persoonlijk te maken hadden en waarschijnlijk alleen aan hem gehecht raakten vanwege zijn bekendheid. Buffett heeft altijd gezegd dat hij een hands-off manager is die zijn werknemers vertrouwt. Bovendien heeft hij niet geprobeerd de schuld te verschuiven of om te leiden; als er iets misgaat, treedt hij op en neemt de schuld op zich. Alles bij elkaar genomen, zouden de meeste aandeelhouders het geluk hebben een CEO te hebben die hetzelfde handelt.