Zakelijke cyclus

Wat is een bedrijfscyclus?

“Bedrijfscycli zijn een soort fluctuatie die wordt aangetroffen in de totale economische activiteit van naties… een cyclus bestaat uit uitbreidingen die ongeveer tegelijkertijd plaatsvinden in veel economische activiteiten, gevolgd door vergelijkbare algemene recessies… deze opeenvolging van veranderingen is recidiverend maar niet periodiek.”Die beschrijving, uit het magnum opus uit 1946 van Arthur F. Burns en Wesley C. Mitchell,Measuring Business Cycles, blijft vandaag de dag definitief.

In wezen worden conjunctuurcycli gekenmerkt door de afwisseling van de fasen van expansie en inkrimping in de totale economische activiteit, en de wisselwerking tussen economische variabelen in elke fase van de cyclus. De geaggregeerde economische activiteit wordt niet alleen weergegeven door het reële (dwz voor inflatie gecorrigeerde) bbp – een maatstaf voor de totale output – maar ook door de geaggregeerde metingen van industriële productie, werkgelegenheid, inkomen en verkoop, die de belangrijkste samenvallende economische indicatoren zijn die worden gebruikt voor de officiële bepaling van de piek- en dieptepunten van de Amerikaanse conjunctuur. 

Een veelgehoorde misvatting is dat een recessie simpelweg wordt gedefinieerd als twee opeenvolgende kwartalen van een daling van het reële bbp. Met name in de recessies van 1960-1961 en 2001 was geen sprake van twee opeenvolgende driemaandelijkse dalingen van het reële BBP. 

Een recessie is eigenlijk een specifiek soort vicieuze cirkel, met trapsgewijze dalingen in productie, werkgelegenheid, inkomen en verkoop die terugvloeien in een verdere daling van de productie, die zich snel verspreidt van industrie naar industrie en van regio tot regio. Dit domino-effect is de sleutel tot de verspreiding van de zwakte van de recessie in de economie, die de beweging tussen deze samenvallende economische indicatoren en de aanhoudende recessie stimuleert.

Aan de andere kant begint een conjunctuurherstel wanneer die vicieuze cirkel van een recessie omkeert en een positieve cyclus wordt, met stijgende output die leidt tot meer banen, stijgende inkomens en stijgende verkopen die worden teruggevoerd in een verdere stijging van de output. Het herstel kan alleen doorzetten en resulteren in een aanhoudende economische expansie als het zichzelf voedt, wat wordt verzekerd door dit domino-effect dat de verspreiding van de heropleving in de economie stimuleert. 

De aandelenmarkt is natuurlijk niet de economie. Daarom moet de conjunctuurcyclus niet worden verward met marktcycli, die worden gemeten aan de hand van brede aandelenkoersindices.

Bedrijfscycli meten en daten

De ernst van een recessie wordt gemeten aan de hand van de drie D’s: diepte, diffusie en duur. De diepte van een recessie wordt bepaald door de omvang van de piek-tot-dal-daling in de brede maatstaven van productie, werkgelegenheid, inkomen en verkoop. De verspreiding ervan wordt gemeten aan de hand van de mate van spreiding over economische activiteiten, bedrijfstakken en geografische regio’s. De duur wordt bepaald door het tijdsinterval tussen de piek en het dal. 

Op analoge wijze wordt de kracht van een expansie bepaald door hoe uitgesproken, doordringend en persistent het blijkt te zijn. Deze drie P’s komen overeen met de drie D’s van recessie.

Een expansie begint aan het dieptepunt (of dieptepunt) van een conjunctuurcyclus en gaat door tot de volgende piek, terwijl een recessie begint op die piek en doorgaat tot het volgende dieptepunt.

Het National Bureau of Economic Research (NBER) bepaalt de chronologie van de conjunctuurcyclus – de begin- en einddatums van recessies en uitbreidingen voor de Verenigde Staten. Dienovereenkomstig beschouwt de Business Cycle Dating Committee een recessie als ‘een aanzienlijke afname van de economische activiteit verspreid over de economie, die meer dan een paar maanden aanhoudt en normaal zichtbaar is in het reële bbp, het reële inkomen, de werkgelegenheid, de industriële productie en de groot- detailhandel.. “

De Dating Committee bepaalt doorgaans de begin- en einddatums van een recessie lang daarna. Na het einde van de recessie van 2007-2009 wachtte het bijvoorbeeld “met het nemen van zijn beslissing totdat op 30 juli en 27 augustus 2010 herzieningen in de nationale inkomsten- en productrekeningen werden gepubliceerd” en kondigde het het einde van de recessie van juni 2009 aan. datum op 20 september 2010.  Sinds de oprichting van het Comité in 1979 is de gemiddelde vertraging bij de aankondiging van de begin- en einddatum van een recessie acht maanden voor pieken en 15 maanden voor dieptepunten.

Voorafgaand aan de vorming van het Comité, van 1949 tot 1978, werden de begin- en einddata van de recessie namens het NBER bepaald door Dr. Geoffrey H. Moore. Vervolgens was hij van 1979 tot aan zijn dood in 2000 het senior lid van de commissie. In 1996 was Moore medeoprichter van hetEconomic Cycle Research Institute (ECRI) dat, op basis van dezelfde benadering die wordt gebruikt om de officiële chronologie van de Amerikaanse bedrijfscyclus vast te stellen, de zaken bepaalt. cycluschronologieën voor 21 andere economieën, waaronder de G7 en de BRICS.6  Bij analyses die internationale recessiedata als ijkpunten vereisen, is de meest gebruikte procedure het verwijzen naar NBER-data voor de VS en de ECRI-data voor andere economieën.

Uitbreidingen in de VS duurden doorgaans langer dan de recessies in de VS. In 1854–1899 waren ze bijna even lang, met recessies die gemiddeld 24 maanden duurden en uitbreidingen die gemiddeld 27 maanden duurden. De gemiddelde recessieduur daalde vervolgens tot 18 maanden in de periode 1900–1945 en tot 11 maanden in de periode na de Tweede Wereldoorlog. Ondertussen nam de gemiddelde duur van uitbreidingen geleidelijk toe, van 27 maanden in 1854–1899, tot 32 maanden in 1900–1945, tot 45 maanden in 1945–1982, en tot 103 maanden in de periode 1982–2009. 

De diepte van recessies is in de loop van de tijd veranderd. Ze waren meestal erg diep in de periode vóór de Tweede Wereldoorlog (WO II), die teruggaat tot de 19e eeuw. Met de cyclische volatiliteit drastisch teruggeschakeld na WO II, nam de diepte van recessies sterk af. Vanaf het midden van de jaren tachtig tot de vooravond van de Grote Recessie van 2007-2009 – een periode die soms de grote matiging wordt genoemd – was er een verdere afname van de cyclische volatiliteit. Ook lijkt sinds het begin van de grote matiging de gemiddelde levensduur van uitbreidingen ongeveer verdubbeld te zijn.

De variëteiten van cyclische ervaring

De ervaring van voor de Tweede Wereldoorlog in de meeste marktgeoriënteerde economieën omvatte diepe recessies en sterk herstel. Het herstel na de Tweede Wereldoorlog van de verwoesting die door de oorlog in veel grote economieën werd aangericht, resulteerde echter in een sterke trendgroei in decennia. 

Als de trendmatige groei sterk is – zoals China de afgelopen decennia heeft aangetoond – is het voor cyclische neerwaartse bewegingen moeilijk om de economische groei onder nul in een recessie te brengen. Om dezelfde reden kenden Duitsland en Italië hun eerste recessie na de Tweede Wereldoorlog pas in het midden van de jaren zestig, en beleefden dus uitbreidingen van twee decennia. Van de jaren vijftig tot de jaren zeventig kende Frankrijk een expansie van 15 jaar, het VK een 22-jarige expansie en Japan een 19-jarige expansie. Canada kende een 23-jarige expansie van eind jaren vijftig tot begin jaren tachtig. Zelfs de VS kenden de langste expansie tot die tijd in hun geschiedenis, die bijna negen jaar duurde, van begin 1961 tot eind 1969. 

Nu conjunctuurrecessies blijkbaar minder frequent zijn geworden, concentreerden economen zich op groeicycli, die bestaan ​​uit afwisselende perioden van boven- en onder-trendgroei. Maar het monitoren van groeicycli vereist een bepaling van de huidige trend, wat problematisch is voor real-time economische cyclusvoorspellingen. Als gevolg daarvan ging Geoffrey H. Moore van de ECRI over op een ander cyclisch concept: de groeicyclus. 

Cycli van groeisnelheid (ook wel cycli van versnelling en vertraging genoemd) bestaan ​​uit afwisselende perioden van cyclische opwaartse en neerwaartse bewegingen in de groeisnelheid van een economie, zoals gemeten door de groeipercentages van dezelfde belangrijke samenvallende economische indicatoren die worden gebruikt om de piek- en dieptepunten van de conjunctuurcyclus te bepalen. datums. In die zin is de groeicyclus (GRC) de eerste afgeleide van de klassieke conjunctuurcyclus (BC). Maar belangrijker is dat GRC-analyse geen trendschatting vereist.

Met behulp van een benadering die analoog is aan die welke wordt gebruikt om chronologieën van de conjunctuurcyclus te bepalen, bepaalt de ECRI ook GRC-chronologieën voor 22 economieën, waaronder de VS10.  Omdat GRC’s zijn gebaseerd op de omslagpunten in economische cycli, zijn ze vooral nuttig voor investeerders, die gevoelig zijn voor naar de verbanden tussen aandelenmarkten en economische cycli.