Koop om te dekken

Wat is kopen om te dekken?

Kopen om te dekken verwijst naar een kooporder op een aandeel of een ander beursgenoteerd effect om een ​​bestaande shortpositie te sluiten. Een  korte verkoop  houdt in dat aandelen worden verkocht van een bedrijf dat een belegger niet bezit, aangezien de aandelen worden geleend van een makelaar, maar op een bepaald moment moeten worden terugbetaald. 

Buy to Cover begrijpen

Een aankoop ter dekking van de bestelling waarbij een gelijk aantal aandelen wordt gekocht als de geleende, ‘dekt’ de shorttransactie en maakt het mogelijk de aandelen terug te geven aan de oorspronkelijke kredietgever, doorgaans de eigen makelaar-handelaar van de belegger, die de aandelen mogelijk heeft moeten lenen. van een  derde partij.

Een shortverkoper wedt op een dalende aandelenkoers en probeert de aandelen terug te kopen tegen een lagere prijs dan de oorspronkelijke korte verkoopprijs. De short-seller moet elke margin call betalen en de aandelen terugkopen om ze terug te geven aan de geldschieter.

In het bijzonder, wanneer het aandeel begint te stijgen boven de prijs waartegen de aandelen werden kortgesloten, kan de makelaar van de shortverkoper eisen dat de verkoper een aankoop uitvoert om de order te dekken als onderdeel van een margestorting. Om dit te voorkomen, moet de shortverkoper altijd voldoende  koopkracht op zijn effectenrekening houden om de nodige “buy-to-cover” -transacties te doen voordat de marktprijs van het aandeel een margin call activeert.

Kopen om te dekken en margehandel

Beleggers kunnen contante transacties uitvoeren bij het kopen en verkopen van aandelen, wat betekent dat ze met contant geld op hun eigen effectenrekeningen kunnen kopen en verkopen wat ze eerder hebben gekocht. Als alternatief kunnen beleggers op marge kopen en verkopen met fondsen en effecten die ze van hun makelaars hebben geleend. Een korte verkoop is dus inherent een margehandel, aangezien beleggers iets verkopen dat ze niet al bezitten.

Handelen op marge is marktwaarde van het onderliggende effect zich beweegt ten opzichte van de posities die ze hebben ingenomen in margetransacties, namelijk de daling van de waarde van effecten bij het kopen op marge en de stijging van de waarde van de effecten bij het short verkopen. Beleggers moeten voldoen aan margestortingen door extra contanten te storten of relevante koop- of verkooptransacties te doen om eventuele ongunstige veranderingen in de waarde van de onderliggende effecten goed te maken.

Wanneer een belegger short verkoopt en de marktwaarde van de onderliggende waarde is gestegen tot boven de short selling-prijs, zou de opbrengst van de eerdere shorttransactie lager zijn dan wat nodig is om het terug te kopen. Dit zou resulteren in een verlies van positie voor de investeerder. Als de marktwaarde van het effect blijft stijgen, zou de belegger steeds meer moeten betalen om het effect terug te kopen. Als de belegger niet verwacht dat het effect op korte termijn onder de oorspronkelijke short-sellingprijs zal dalen, moet hij overwegen de shortpositie eerder dan later af te dekken.

Voorbeeld van kopen tot dekking

Stel dat een handelaar een shortpositie opent in voorraad ABC. Na hun onderzoek geloven ze dat de aandelenkoers van ABC, die momenteel op $ 100 wordt verhandeld, de komende maanden zal dalen omdat de financiële gegevens van het bedrijf aangeven dat het bedrijf in nood verkeert. Om van hun stelling te profiteren, leent de handelaar 100 aandelen van ABC van een makelaar en verkoopt deze op de open markt tegen de huidige prijs van $ 100.

Vervolgens daalt het aandeel van ABC tot $ 90 en plaatst de handelaar een aankoop om de aandelen van ABC tegen de nieuwe prijs te kopen en de 100 geleende aandelen terug te geven aan de makelaar. De handelaar moet de aankoop plaatsen om de bestelling te dekken voordat een margin call wordt aangevraagd. De transactie levert de handelaar een winst op van $ 1.000: $ 10.000 (verkoopprijs) – $ 9.000 (aankoopprijs).