Kapitaalverbruiksaftrek (CCA)
Wat is de aftrek voor kapitaalverbruik (CCA)?
Kapitaalconsumptietoeslag (CCA) is de hoeveelheid geld die een land elk jaar moet uitgeven om zijn huidige economische productieniveau op peil te houden. De aftrek voor kapitaalverbruik wordt berekend als een percentage van het bruto binnenlands product (bbp). Het percentage van het bbp dat niet aan de CCA wordt toegewezen, wordt netto binnenlands product genoemd en vertegenwoordigt investeringsuitgaven. CCA wordt ook wel afschrijving genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- De aftrek voor kapitaalverbruik vertegenwoordigt de afschrijving in de economie als geheel. Het wordt uitgedrukt als een percentage van het bbp.
- Door de kapitaalkostenvergoeding uit het bbp te halen, krijgt u het netto binnenlands product voor dat jaar.
- Veranderingen in de aftrek voor kapitaalverbruik kunnen de economische trends bevestigen, maar het is een achterwaarts gericht cijfer.
Inzicht in de Capital Consumption Allowance (CCA)
Een aftrek voor kapitaalverbruik die een te hoog percentage van het bbp is, duidt op een slechte economische groei. Deze situatie deed zich voor in de Verenigde Staten tijdens de Grote Recessie van 2008. Vóór de recessie bedroegen de investeringsuitgaven $ 889 miljard. In 2009 was het met 94 procent gedaald tot $ 54 miljard vanaf het hoogtepunt in 2006. Ondertussen bedroeg de CCA in 2009 $ 1,46 biljoen, of ongeveer 92 procent van het bbp.
Kapitaalgoederen verwijzen naar goederen die een producent helpen bij het creëren van andere consumptiegoederen en -diensten. Als een pizza bijvoorbeeld een consumptiegoed is, wordt de oven waar hij vandaan komt als een kapitaalgoed beschouwd. Consumenten kopen geen pizza-ovens, maar ze kopen de pizza’s die ze koken zo snel als ze eruit komen. Kapitaalvoorraad omvat ook zwaar materieel dat wordt gebruikt om andere soorten dingen te maken die consumenten kopen, zoals auto’s, maar het omvat ook kleinere dingen, zoals de computer die een romanschrijver gebruikt om haar volgende bestseller uit te typen.
Alle kapitaalgoederen hebben wat accountants een nuttige levensduur noemen, of hoe lang dat kapitaalgoed zijn werk kan doen om een producent te helpen blijven produceren. De gemiddelde pizzaoven heeft bijvoorbeeld een levensduur van ongeveer 10 jaar. Elk jaar krijgt die oven veel slijtage, dus hij is minder waard dan het jaar ervoor. Als zodanig zal de eigenaar van de pizzeria die oven afwaarderen gedurende de levensduur van het bakken van pizza’s. Boekhoudkundige afschrijving markeert de waarde van die oven elk jaar in de boeken van de eigenaar totdat deze aan het einde van zijn levensduur een waarde van $ 0 heeft.
De CCA meet hoeveel de waarde van de kapitaalgoederenvoorraad van een land in een bepaald jaar daalt door de economische waardevermindering te meten, die niet alleen de boekhoudkundige afschrijving omvat, maar ook andere redenen voor waardevermindering, zoals vernietiging of veroudering.
Waarom de aftrek voor kapitaalverbruik afneemt
Een aftrek voor kapitaalconsumptie zal in een land afnemen als genoeg van de onderliggende kapitaalgoederen in waarde dalen. Hier zijn enkele van de redenen waarom een dergelijke weigering kan plaatsvinden:
- Gewone slijtage door regelmatig gebruik.
- Kapitaalgoederen gaan kapot voordat ze zouden moeten en worden onbruikbaar. Ze kunnen ook worden beschadigd of vernietigd door brand of natuurrampen zoals overstromingen.
- Kapitaalgoederen raken vaak technologisch verouderd. Toen de naaimachine 150 jaar geleden werd uitgevonden, raakten alle oude spinnende jenny’s die werden gebruikt om kleding te maken, achterhaald.
Veranderingen in de aftrek voor kapitaalverbruik kunnen soms de leidende economische signalen helpen bevestigen, maar in de praktijk is het een achterblijvende indicator.