CFA Franc

Wat is de CFA-frank?

De CFA-frank, gesteund door de Franse schatkist en gekoppeld aan de euro, verwijst naar zowel de Centraal-Afrikaanse CFA-frank als de West-Afrikaanse CFA-frank en wordt geaccepteerd in 14 lidstaten.

Inzicht in de CFA-frank

De CFA-frank werd in 1945 door Frankrijk gecreëerd en gekoppeld aan de Franse frank. CFA-frank kan verwijzen naar de Centraal-Afrikaanse CFA-frank, de officiële munteenheid van zes lidstaten en gesymboliseerd door de afkorting XAF in valutamarkten, of de West-Afrikaanse CFA-frank, de officiële munteenheid van acht lidstaten en wordt gesymboliseerd door de afkorting XOF op valutamarkten. Toen Frankrijk overschakelde van de frank naar de euro, behielden de valuta’s pariteit, dus de valuta’s worden momenteel verhandeld tegen 100 CFA-frank tot 0,152449 euro of, anders gezegd, één euro is gelijk aan 655,96 CFA-frank.

Beide CFA-frank zijn uitwisselbaar omdat ze dezelfde geldwaarde hebben ten opzichte van andere valuta’s, hoewel het afzonderlijke valuta’s zijn. In theorie zouden de Franse regering of de monetaire unies die de valuta’s gebruiken, echter kunnen beslissen om de waarde van de een of de ander te wijzigen. Aangezien het de verantwoordelijkheid heeft om de CFA-frank te ondersteunen, beheert de Franse schatkist 50% van de deviezenreserves van alle 14 CFA-frank-gebruikende landen.

De term CFA heeft in de loop der jaren verschillende betekenissen gehad. Tussen 1945 en 1958 stond CFA voor “kolonies françaises d’Afrique”, verwijzend naar de voormalige Afrikaanse koloniën van Frankrijk. Tussen 1958 en de onafhankelijkheid van de naties die de CFA gebruikten in de vroege jaren zestig, stond het voor “communauté françaises d’Afrique” (Franse Gemeenschap van Afrika). Ten slotte, na de onafhankelijkheid van de naties en tot op de dag van vandaag staat het voor “Communauté financière d’Afrique” (Afrikaanse financiële gemeenschap) in de West-Afrikaanse economische en monetaire unie en “Coopération Financière en Afrique Centrale” in de Centraal-Afrikaanse monetaire unie.

De twee monetaire unies in de CFA-frankzone bestaan ​​momenteel uit 14 Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara. De West-Afrikaanse economische en monetaire unie, opgericht in 1994, omvat Benin, Burkina Faso, Ivoorkust, Guinee-Bissau, Mali, Niger, Senegal en Togo. De Centraal-Afrikaanse Economische en Monetaire Unie bestaat uit Kameroen, Centraal-Afrikaanse Republiek, Tsjaad, Republiek Congo, Equatoriaal-Guinea en Gabon.

Volgens gegevens van de Wereldbank ervaart de Centraal-Afrikaanse Republiek een jaarlijkse inflatie van 6,4% en heeft het een bruto binnenlandse productie (bbp) van 4,5% vanaf 2016, het meest actuele jaar van beschikbare gegevens.

Geschiedenis van CFA Franc

De CFA-frank werd geboren in 1945, na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Eerder hadden Franse koloniën hun valuta gekoppeld aan de Franse frank. Wijzigingen die werden aangebracht door de ondertekening van de Bretton Woods-overeenkomst, die in 1945 werd geratificeerd, koppelden de Franse frank echter aan de Amerikaanse dollar, waardoor de Franse frank werd gedevalueerd. Frankrijk creëerde de nieuwe valuta om te voorkomen dat het geld in zijn koloniën devalueert.

De initiële wisselkoers in 1945 was één CFA-frank tegen 1,70 Franse frank. In 1948 veranderde de koers van één CFA-frank in twee Franse frank na de devaluatie van de Franse frank. Deze kunstmatig hoge wisselkoers voor de CFA-frank veroorzaakte in de jaren tachtig en begin jaren negentig een economische stagnatie in de landen in de CFA-frankzone. In overleg met Frankrijk en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) hebben de Afrikaanse monetaire unies besloten hun valuta met 50% te devalueren, wat, samen met andere fiscale en monetaire beleidsaanpassingen, een bbp-groei van 5% genereerde in de CFA-frankzone tussen 1995 en 2000.