XOF (West-Afrikaanse CFA-frank)

CFA staat voor Communatué financière d’Afrique of African Financial Community. 

Inzicht in de West-Afrikaanse CFA-frank

De CFA-frank is een van de twee regionale Afrikaanse valuta’s die worden ondersteund door de Franse schatkist en gekoppeld zijn aan de euro. ‘CFA-frank’ kan verwijzen naar de Centraal-Afrikaanse CFA-frank, afgekort  XAF  op valutamarkten, of de West-Afrikaanse CFA-frank, afgekort XOF op valutamarkten. Hoewel het afzonderlijke valuta’s zijn, zijn de twee in feite uitwisselbaar omdat ze dezelfde geldwaarde hebben ten opzichte van andere valuta’s. In theorie zouden de Franse regering of de monetaire unies die de valuta’s gebruiken, echter kunnen beslissen om de waarde van de een of de ander te wijzigen.

Omdat de leden zijn samengevoegd door hun gebruik van de CFA-frank, hebben ze de zogenaamde CFA-frankzone gecreëerd. De CFA-frankzone bestaat uit de twee onafhankelijke vakbonden van de West-Afrikaanse Economische en Monetaire Unie en de Centraal-Afrikaanse Economische en Monetaire Gemeenschap. De dubbele unie hielp de waarde en bruikbaarheid van de CFA-frank te versterken, eerst door het equivalent ervan vast te stellen op de Franse frank, die later de euro werd. Door de waarden op één lijn te brengen, konden de koloniën veiligheid en stabiliteit verwerven met de frank. In ruil daarvoor vereiste de Franse schat echter grote stortingen van hun externe reserves op hun rekeningen, eerst tegen 65 procent en later verlaagd tot 50 procent.

Geschiedenis van de West-Afrikaanse CFA-frank (XOF)

Samen met de Centraal-Afrikaanse CFA-frank (XAF) vormt de West-Afrikaanse CFA-frank (XOF) de munteenheid voor het grootste deel van Centraal- en West-Afrika. De valuta werd geïntroduceerd na de Tweede Wereldoorlog en verving de Franse West-Afrikaanse frank. 

Verschillende landen die deel uitmaken van de West-Afrikaanse Economische en Monetaire Unie (UEMOA) waren Franse koloniën die de Franse West-Afrikaanse frank gebruikten, waaronder Ivoorkust, Dahomey, Frans Soedan, Mauritanië, Niger, Senegal, Togo en Opper-Volta. Toen die koloniën onafhankelijk werden, bleven ze de CFA France gebruiken als valuta. 

Mali, ook wel bekend als Frans Soedan, was de enige onafhankelijke kolonie die in 1961 een nationale munteenheid creëerde. In 1984 keerde Mali echter terug om de CFA-frank te gebruiken, met een ruil van 1 CFA Frankrijk tegen 2 Malinese frank. De CFA koppelt aan de euro.

Oprichting van de CFA-frank vond plaats in 1945, na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Eerder hadden Franse koloniën hun valuta gekoppeld aan de Franse frank. Wijzigingen die werden aangebracht door de ondertekening van de  Bretton Woods-overeenkomst, die in 1945 werd geratificeerd, koppelden de Franse frank aan de dollar, waardoor de Franse frank werd gedevalueerd . Frankrijk creëerde de nieuwe valuta om te voorkomen dat het geld in zijn koloniën devalueert.

De initiële  wisselkoers  in 1945 was 1 CFA-frank tegen 1,70 Franse frank. In 1948 veranderde de koers van 1 CFA-frank in 2 Franse frank na de devaluatie van de Franse frank. Deze kunstmatig hoge wisselkoers voor de CFA-frank veroorzaakte in de jaren tachtig en begin jaren negentig een economische stagnatie in de landen in de CFA-frankzone. In overleg met Frankrijk en het Internationaal Monetair Fonds hebben de Afrikaanse monetaire unies besloten hun valuta met 50 procent te devalueren, wat, samen met andere fiscale en monetaire beleidsaanpassingen, een bbp-groei van 5 procent genereerde in de CFA-frankzone tussen 1995 en 2000.

Toen Frankrijk overschakelde van de frank naar de  euro, behielden de valuta’s pariteit, dus de valuta’s worden momenteel verhandeld tegen 100 CFA-frank tot 0,152449 euro.