Hoofdstuk 12

Wat is hoofdstuk 12?

Hoofdstuk 12 is een categorie van faillissementen in de Verenigde Staten die specifiek van toepassing is op boerderijen en visserij. Het stelt eigenaren van boerderijen en visserijen in staat om hun financiën en schuldente reorganiseren terwijl ze toch het eigendom van hun activa behouden. Over het algemeen werken debiteuren in dergelijke gevallen samen met een curator en crediteuren om betalingsprogramma’s op te stellen op basis van hun huidige financiële verplichtingen. De aflossingsprogramma’s variëren in duur tussen de drie en vijf jaar. Zowel individueel gerunde familiebedrijven en visserijbedrijven als bedrijven die eigendom zijn van bedrijven komen in aanmerking voor dit soort faillissementen.

Hoofdstuk 12 begrijpen

Boeren en vissers die het faillissement aanvragen, moeten aan verschillende vereisten voldoen om in aanmerking te komen voor het faillissement van Chapter 12. Slechts een voorbeeld: meer dan 50% van het bruto-inkomen voor een getrouwd stel moet afkomstig zijn van hun landbouwactiviteit in het vorige belastingjaar om in aanmerking te komen voor het faillissement. Bovendien moet 50% van de schuld die in bedrag is vastgesteld verband houden met hun landbouwbedrijf, wat betekent dat onroerend goed, zoals een huis, niet in aanmerking komt om te worden meegeteld.

Afhankelijk van de toestand van de economie en de grondstofprijzen, zijn er voorgeschreven schuldniveaus voor degenen die een faillissement van hoofdstuk 12 willen aanvragen.  De Farmer Family Relief Act van 2019 verhoogde de schuldlimieten voor dit soort faillissementen voor boeren van $ 3,3 miljoen naar $ 10 miljoen.  De stijging was een reactie op de stijgende Amerikaanse boerenschuld van $ 400 miljard. De schuld was noodzakelijk door zowel de heersende economische realiteit als de extreme weersomstandigheden. Een handelsoorlog met China, een grote en belangrijke markt voor boeren, resulteerde in tarieven op Amerikaanse landbouwproducten. De frequentie van hete dagen en orkanen had ook een negatieve invloed op de gewassen van boeren.

Hoofdstuk 12 faillissement volgt hetzelfde proces als andere faillissementen. Het proces begint wanneer een boer of visser een petitie indient. Onder toezicht van de rechtbank vinden dan besprekingen plaats met schuldeisers en worden bedrijfsmiddelen gewaardeerd en soms gebruikt om de uitstaande schuld af te lossen. Hoofdstuk 12 heeft ook een automatische schorsingsregeling voor consumentenschulden die schuldeisers verhindert schulden te innen.

Geschiedenis van hoofdstuk 12

In 1986 voegde de Amerikaanse regering hoofdstuk 12 toe aan de faillissementswet door middel van de Bankruptcy Judges, United States Trustees en Family Farmer Bankruptcy Act van 1986. Hoofdstuk 12 was op dezelfde manier gestructureerd als hoofdstuk 13 faillissement en was bedoeld om boerderijen en visserij te helpen bij het faillissementsproces.. De Amerikaanse regering introduceerde het oorspronkelijk in het midden van de jaren tachtig als reactie op een schuldencrisis in de landbouwsector. Als gevolg van de neerwaarts sterk stijgende grondstofprijzen steeg de schuldenlast van de industrie tot ongeveer 216 miljard dollar tegen het einde van 1983.5 Door het  faillissement van hoofdstuk 12 konden de boeren hun schulden kwijtschelden. De wet die Chapter 12 introduceerde zou in 1993 aflopen, maar werd verlengd tot het uiteindelijk in 2005 een permanente wet werd.

Vóór 1986 kregen boeren niet altijd speciale bescherming in de Amerikaanse faillissementswetgeving. Er waren andere tijdelijke wetten die verlichting boden, maar boeren hadden geen consequente overweging van de Amerikaanse regering. Ze moesten bescherming aanvragen onder ofwel hoofdstuk 11, dat erg duur kan zijn en vooral voor grote bedrijven is, of hoofdstuk 13, dat meestal voor degenen met relatief kleine uitstaande schulden is – over het algemeen niet het geval voor boerderijen en visserij. Hoofdstuk 12 was bedoeld om die nadelen voor boeren en vissers recht te zetten.