Kiezeroptie

Wat is een Kiezeroptie?

Een keuzemogelijkheid is een optiecontract waarmee de houder kan beslissen of het een call of put is vóór de vervaldatum. Kiezeropties hebben meestal dezelfde uitoefenprijs en vervaldatum, ongeacht de beslissing die de houder neemt. Omdat de optie kan profiteren van een opwaartse of neerwaartse beweging, bieden kieskeuze opties beleggers veel flexibiliteit en kunnen ze dus meer kosten dan vergelijkbare vanille-opties.

Inzicht in de Kiezeroptie

Kiezeropties zijn een soort exotische optie. Deze opties worden over het algemeen verhandeld op alternatieve beurzen zonder de steun van regelgevende regimes die gebruikelijk zijn voor vanille-opties. Als zodanig kunnen ze een hoger risico lopen dat een tegenpartij in gebreke blijft.

Kiezeropties bieden de houder de flexibiliteit om te kiezen tussen een put of een oproep. Deze opties worden doorgaans geconstrueerd als een Europese optie met een enkele vervaldatum en uitoefenprijs. De houder heeft het recht om de optie alleen op de vervaldatum uit te oefenen.

Een keuzemogelijkheid kan een zeer aantrekkelijk instrument zijn wanneer een onderliggend effect een toename in volatiliteit ziet, of wanneer een handelaar niet zeker weet of het onderliggende effect in waarde zal stijgen of dalen. Een investeerder kan bijvoorbeeld een keuzemogelijkheid kiezen voor een biotechbedrijf dat wacht op de goedkeuring (of niet-goedkeuring) van de Food and Drug Administration van zijn medicijn.

Dat gezegd hebbende, zijn kieskeuze-opties meestal duurder dan Europese vanille-opties, en een hoge impliciete volatiliteit zal de premie die voor de kiezer-optie wordt betaald, verhogen. Daarom moet een handelaar de kosten van de optie afwegen tegen hun mogelijke uitbetaling, net als bij elke optie.

Uitbetalingen voor kiesopties volgen dezelfde basismethodologie die wordt gebruikt bij het analyseren van een vanilla call of put-optie. Het verschil is dat de belegger de mogelijkheid heeft om de gespecificeerde uitbetaling te kiezen die ze bij expiratie wensen op basis van het feit of de call- of putpositie winstgevender is.

Als een onderliggend effect bij expiratie boven zijn uitoefenprijs wordt verhandeld, wordt de calloptie uitgeoefend. Als de houder ervoor kiest om de optie uit te oefenen als een call-optie, dan is de uitbetaling: onderliggende prijs – uitoefenprijs – premie. In dit scenario profiteert de houder van het kopen van het effect tegen een lagere prijs dan waarvoor het op de markt verkoopt.

Als een effect bij expiratie onder zijn uitoefenprijs wordt verhandeld, wordt de putoptie uitgeoefend. Als de houder ervoor kiest om zijn optie als putoptie uit te oefenen, is de uitbetaling: uitoefenprijs – onderliggende prijs – premie. In dit scenario profiteert de houder van de verkoop van de onderliggende waarde tegen een hogere prijs dan waarvoor hij handelt op de open markt.

Voorbeeld van een Kiezeroptie op een aandeel

Stel dat een handelaar een optiepositie wil hebben voor de bijgewerkte winstuitgave van de Bank of America Corporation (BAC). Ze denken dat het aandeel een grote stap zal zetten, maar ze weten niet zeker in welke richting.

De winst wordt over een maand vrijgegeven, dus de handelaar besluit een keuzemogelijkheid te kopen die ongeveer drie weken na de bekendmaking van de inkomsten vervalt. Ze zijn van mening dat dit voldoende tijd zou moeten bieden voor het aandeel om een ​​belangrijke stap te zetten als het er een gaat maken, en de vrijgave van de inkomsten volledig te verwerken. Daarom vervalt de optie die ze kiezen na zeven tot acht weken.

Met de chooser-optie kunnen ze de optie uitoefenen als een call als de prijs van BAC stijgt, of als een put als de prijs daalt.

Op het moment van de aankoop van een optie, wordt BAC verhandeld tegen $ 28. De handelaar kiest een at-the-money uitoefenprijs van $ 28 en betaalt een premie van $ 2 of $ 200 voor een contract ($ 2 x 100 aandelen).

De koper kan de optie niet uitoefenen vóór de vervaldatum, aangezien het een Europese optie is. Bij het verstrijken bepaalt de handelaar of hij de optie als call of put zal uitoefenen.

Stel dat de prijs van BAC op het moment van vervallen $ 31 is. Dit is hoger dan de uitoefenprijs van $ 28, daarom zal de handelaar de optie uitoefenen als een call. Hun winst is $ 1 ($ 31 – $ 28 – $ 2) of $ 100.

Als BAC handelt tussen $ 28 en $ 29,99, zal de handelaar er nog steeds voor kiezen om de optie als een call uit te oefenen, maar ze zullen nog steeds geld verliezen omdat de winst niet genoeg is om hun kosten van $ 2 te compenseren. $ 30 is het break-evenpunt van de call.

Als de prijs van BAC lager is dan $ 28, zal de handelaar de optie als een put uitoefenen. In dit geval is $ 26 het break-evenpunt ($ 28 – $ 2). Als de onderliggende waarde tussen $ 28 en $ 26,01 handelt, verliest de handelaar geld omdat de prijs niet genoeg daalde om de kosten van de optie te compenseren.

Als de prijs van BAC onder $ 26 daalt, bijvoorbeeld $ 24, zal de handelaar geld verdienen op de put. Hun winst is $ 2 ($ 28 – $ 24 – $ 2) of $ 200.