Nalevingsonderzoek

Wat is een nalevingsonderzoek?

De term nalevingsonderzoek verwijst naar het periodieke onderzoek van banken om er zekervante zijn dat ze werken in overeenstemming met de consumentenbeschermingswetgeving, de statuten voor eerlijke kredietverlening en de Community Reinvestment Act. Nalevingsonderzoeken zijn doorgaans gericht op operationele gebieden die de grootste nalevingsrisico ‘s opleveren. Ze zijn specifiek gericht op beheerprocessen en andere procedures die de instellingen hebben ingevoerd om de naleving van regelgeving te waarborgen.

Hoe nalevingsonderzoeken werken

Banken zijn financiële instellingen die deposito’s aannemen en leningen verstrekken aan hun klanten. Terwijl ze zaken doen om winst te maken, zijn ze ook verantwoordelijk voor het behartigen van de belangen van hun klanten. Als zodanig zijn ze gereguleerd om ervoor te zorgen dat ze op een eerlijke manier handelen, geen misbruik maken van klanten en geen buitensporige risico’s nemen. Een manier waarop de overheid deze instellingen onder controle houdt, is door toezichtsactiviteiten, zoals compliance-onderzoeken.

Deze examens worden afgenomen door overheidsinstanties, zoals de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) en het Office of the Comptroller of the Currency (OCC). Zoals hierboven vermeld, zorgen deze examens ervoor dat Amerikanen toegang hebben tot een eerlijk en gezond banksysteem.2

Examens vinden doorgaans plaats tijdens een toezichtperiode van 12 tot 18 maanden. Ze zijn bedoeld om de competentie van het bankbeheer te bepalen, de kwaliteit van de activa van de banken of banken voldoen aan federale regelgeving. Het proces kan er ook voor zorgen dat banken de wetten en richtlijnen naleven met betrekking tot vermogensbeheer, elektronische archivering, rapportagevereisten en voldoen aan de kredietbehoeften van hun gemeenschappen.

Examens afgenomen door de FDIC vinden over het algemeen plaats in drie verschillende fasen:

• De eerste is de planningsfase van het vooronderzoek. Het vereist compliance-examinatoren om informatie te verzamelen uit FDIC-databases en -records en om contact op te nemen met instellingen om bijgewerkte documenten en informatie op te vragen. De examinator vraagt ​​schriftelijk om aanvullende documenten en informatie om eventuele risicogebieden te beoordelen en te identificeren.
• In de review- en analysefase kan de examinator het compliancebeheersysteem van een bank beoordelen en evalueren. Ze documenteren alle wettelijke en regelgevende overtredingen (indien van toepassing) en documenteren ook zwakke punten in het compliancemanagementsysteem. Ze doen dit door het type, de complexiteit en het niveau van de financiële activiteiten van de instelling te analyseren, waardoor de examinator de reikwijdte van het onderzoek kan bepalen en middelen kan inzetten waar deze het meest nodig zijn. Het stelt hen ook in staat om het risico van mogelijke schade voor de consument te identificeren.
• De laatste stap betreft de communicatie tussen de examinator en het managementteam van de bank. Dit omvat het doen van aanbevelingen en het ertoe aanzetten van het management om corrigerende maatregelen te nemen. De bevindingen worden normaal gesproken gecommuniceerd tijdens een exitgesprek.

De FDIC publiceert regelmatig updates over zijn onderzoeksprocedures. Volgens het bureau heeft ongeveer 98% van de banken hun doelen behaald tussen het tijdstip waarop het veldwerk voor examens begint en het tijdstip waarop de rapporten worden verspreid onder het management in een periode van 12 maanden voor de categorie consumentennaleving vanaf 31 januari 2021.