Gelijktijdige oorzaak

Wat is gelijktijdige oorzaak?

Gelijktijdige causaliteit is een methode die wordt gebruikt in verzekeringsclaims voor het afhandelen van verliezen of schade die door meer dan één oorzaak optreden. De wortels van gelijktijdige causaliteit vloeien voort uit rechterlijke uitspraken en adviezen, die een juridisch precedent vormen, wat nuttig wordt wanneer partijen in een geschil de beslissing van een rechtbank vereisen.

Bij verzekeringen vindt gelijktijdige oorzakelijk verband plaats wanneer een eigendom een verlies ervaart door twee afzonderlijke oorzaken wanneer de ene polisdekking heeft en de andere niet. Afhankelijk van de specifieke situaties, het type polis dat van kracht is en de staatsrechtbank waar meningsverschillen zullen worden gehoord, is de schade van beide oorzaken waarschijnlijk gedekt. Gelijktijdig oorzakelijk verband kan ook een factor zijn in aansprakelijkheidsverzekeringen.

Belangrijkste leerpunten

Gelijktijdig oorzakelijk verband verwijst naar het identificeren van een verlies dat het gevolg is van meerdere oorzaken; bijvoorbeeld een windstorm die dakschade veroorzaakt die ook leidt tot regenwaterschade, wat weer leidt tot schimmel.
Veel verzekeringspolissen bevatten tegenwoordig anti-concurrent causation (ACC) -clausules die een verzekeraar beschermen tegen het meerdere keren uitbetalen van dezelfde claim, maar die nadelig kunnen zijn voor sommige polishouders.
Hoewel ACC-clausules gebruikelijk zijn in eigendoms- en ongevallenpolissen, worden ze ook aangetroffen in aansprakelijkheidsverzekeringen.

Inzicht in gelijktijdige causaliteit

Met een gelijktijdig oorzakelijk verlies kunnen de gebeurtenissen die het verlies veroorzaken de een na de ander plaatsvinden of gelijktijdige gebeurtenissen zijn. Tegenwoordig zullen de meeste verzekeringspolissen een anti-concurrent causation (ACC) -bepaling bevatten.

Juridische precedenten met gelijktijdige causaliteit waren het gevolg van uitspraken van lagere rechtbanken in Californië in de jaren tachtig. Deze rechtbanken oordeelden dat schadeclaims als gevolg van gelijktijdige gebeurtenissen geldig waren. Het vonnis zei dat als een gedekt gevaar zou worden toegevoegd aan de verliezen van een uitgesloten risico, het volledige verlies opeisbaar is voor de verzekeringnemer. Een aardbeving veroorzaakt bijvoorbeeld een splitsing in de fundering van een huis, en een vuur begint bij een kaars die tijdens het schudden op de vloer viel. De accommodatie heeft een beleid dat brandschade dekt, maar geen schade door een aardbeving. Volgens de uitspraak van de rechtbank is de hele vordering geldig.

Voorbeeld

Een voorbeeld van een gelijktijdig oorzakelijk verband zou kunnen zijn wanneer een tropische storm een commercieel magazijn treft. Sterke wind veroorzaakt schade aan constructies, terwijl de hevige regen voor overstromingen zorgt. De deur die naar de magazijnlobby leidt, wordt door harde wind opengeblazen. Door overstromingen werd de vloer van de voorlobby verder beschadigd.

De schade veroorzaakt door de overstroming is niet te scheiden van de schade door wind. Het gebouw heeft een commercieel vastgoedbeleid dat schade door wind dekt, maar schade door overstromingen uitsluit. Bij gelijktijdige oorzaak zijn de dekkingsuitkeringen verschuldigd aan de verzekeringnemer.

Verzekeringspolissen passen zich aan aan gelijktijdige causaliteit

Verzekeringsmaatschappijen waren het niet eens met deze mening en beweerden dat de uitspraak hun aansprakelijkheid en kosten verhoogde. Ook, zo voerden ze aan, negeerde het besluit de bestaande uitsluitingsclausules. Als reactie hierop hebben het Insurance Services Office (ISO) en commerciële verzekeraars de bewoordingen in het huiseigenarenbeleid en het beleid voor commercieel onroerend goed herzien, waarbij anti-gelijktijdige causaliteit is toegevoegd.

De toegevoegde anti-gelijktijdige veroorzakende formulering zou schade uitsluiten van vermelde gevaren, zelfs als een tweede, gedekt gevaar bijdroeg aan de schade. De uitsluiting is ook van toepassing, ongeacht of de twee gevaren zich tegelijkertijd voordoen of dat er één na elkaar is opgetreden. Veel commercieel vastgoedbeleid past dus anti-gelijktijdige oorzakelijke taal toe op specifieke uitsluitingen, waaronder wetten en verordeningen, aardbewegingen, overheidsmaatregelen, nucleair gevaar, nutsvoorzieningen, water, overstromingen, schimmel en schimmel.

Niet alle staatsrechtbanken zullen gelijktijdige causaliteit toepassen. In plaats daarvan bepalen ze welk gevaar de directe of overheersende oorzaak van een verlies was. Terugkomend op ons magazijnvoorbeeld, als de rechtbank beslist dat de directe oorzaak de wind was, dan moet de schade worden gedekt.

De doctrine van gelijktijdige causaliteit is in de eerste plaats van toepassing op een all-risk-beleid, dat een breder bereik van gevaren dekt dan een genoemd gevarenbeleid. Het beleid op naam van de gevaren dekt alleen verliezen als gevolg van de gevaren die in het beleid worden vermeld. Een beleid met benoemde gevaren kan echter nog steeds bewoordingen bevatten voor het voorkomen van gelijktijdige veroorzaking.