Voorwaardelijke reserves

Wat zijn voorwaardelijke reserves?

Voorwaardelijke reserves worden door verzekeringsmaatschappijen aangehouden om op korte termijn aan verplichtingen te voldoen en zijn een belangrijke maatstaf voor het vermogen van een bedrijf om onkosten te dekken.

Hoe voorwaardelijke reserves werken

Voorwaardelijke reserves kunnen worden gezien als een regenachtige dagfonds voor verzekeringsmaatschappijen om onverwachte uitgaven te helpen dekken in tijden van financiële stress. Verzekeraars moeten bereid zijn om te allen tijde aan hun verplichtingen te voldoen en als een verzekeringsmaatschappij niet voorbereid is door niet genoeg geld opzij te zetten met een aanvaardbare liquiditeit, kan dit ertoe leiden dat de onderneming insolvent wordt.

Om deze mogelijkheid te voorkomen, eisen de commissarissen van de staatsverzekeringen en verzekeringsgarantieverenigingen dat verzekeringsmaatschappijen bepaalde reserves aanhouden , die niet als reguliere activa kunnen worden gebruikt, en bovendien voorwaardelijke reserves afzonderlijk in hun financiële verslagen vermelden.

Voorwaardelijke reserves worden afzonderlijk vermeld in financiële rapporten om de behoefte aan liquiditeit te versterken, aangezien verzekeringsmaatschappijen de reserves mogelijk moeten gebruiken om aan onverwachte toekomstige verplichtingen te voldoen. Ze worden apart gezet en niet gebruikt voor beleggingen met een lange looptijd of een groter risico, omdat hun bestaan ​​een aanwijzing is dat de verzekeringsmaatschappij minder kans loopt op een bijzondere waardevermindering of insolventie.

Voorbeelden van voorwaardelijke reserves zijn onder meer overschotten uit ongeautoriseerde herverzekering, niet-aangegeven dividenden aan polishouders en andere reserves die vrijwillig en in overeenstemming met wettelijke voorschriften zijn gevormd.

Regelgevers vertrouwen op veel financiële ratio’s om te bepalen hoe goed een verzekeringsmaatschappij is beschermd tegen de mogelijkheid van een snelle toename van claims. Voorwaardelijke reserves worden afgetrokken van de totale verplichtingen en vergeleken met eventuele beleidsoverschotten als een voorbeeld van een gemeenschappelijke ratio. Elk bedrijf dat teveel afhankelijk is van zijn reserves, zoals berekend op basis van deze ratio, kan nader worden gecontroleerd. Een liquiditeitstest vergelijkt de contanten en effecten van een bedrijf met zijn nettoverplichtingen. 

Analisten beoordelen veranderingen in de voorwaardelijke reserves van een bedrijf in de loop van de tijd, vooral met betrekking tot de verplichtingen die verband houden met het huidige rooster van polissen en de bijbehorende risico’s.

De rol van ratingbureaus

Alleen al in de VS waren er meer dan 640 insolventies van verzekeringsmaatschappijengedurende de periode van 30 jaar van 1969 tot 1998. Volgens de National Organization of Life & Health Insurance Guaranty Associations was het aantal verzekeringsmaatschappijen in de periode van 20 jaar vanaf 2000 het aantal faillissementen is in omvang afgenomen tot 38.  Een bedrijf wordt insolvent wanneer zijn kapitaal zodanig is uitgehold dat het zijn verzekeringsverplichtingen niet meer kan dekken.

Insurer Financial Strength Ratings (IFSR) is een benchmark die de huidige mening van de verschillende ratingbureaus over de financiële zekerheid van een bepaalde verzekeringsmaatschappij weergeeft. De Big Three-ratingbureaus bieden meer dan 95% van alle ratings en bestaan ​​uit Moody’s Investor Services, Standard & Poor’s en Fitch Ratings.