Conduit-uitgever
Wat is een Conduit-uitgever?
Een doorsluisuitgever is een organisatie, meestal een overheidsinstantie, die gemeentelijke effecten uitgeeft om kapitaal aan te trekken voor inkomstengenererende projecten waarbij de gegenereerde fondsen worden gebruikt door een derde partij (bekend als de ‘doorsluislener’) om te investeren in een project of activiteit. dat heeft een algemeen voordeel. De conduitfinanciering wordt doorgaans gedekt door ofwel het krediet van de conduitlener of door externe investeerders aan het project toegezegde gelden. Als een project mislukt en het effect in gebreke blijft, valt het onder de financiële verplichting van de conduitlener, niet de conduit- uitgever.
Belangrijkste leerpunten
- Een conduit-uitgever is (meestal) een overheidsentiteit die effecten uitgeeft namens een andere entiteit om geld in te zamelen voor een project of activiteit met een openbaar doel dat door een derde partij moet worden beheerd.
- Conduit-emittenten fungeren als een pass-through om obligaties uit te geven en inkomsten te verzamelen om de obligaties terug te betalen, maar zij zijn zelf niet aansprakelijk voor terugbetaling.
- Beleggers kunnen genieten van een hoger rendement en een hoger belastingvoordeel door obligaties te kopen van conduit-emittenten, maar ze moeten in gedachten houden dat de conduit-emittent de obligaties niet ondersteunt.
Inzicht in Conduit Issuers
Emittenten van conduitobligaties fungeren als doorgiftes voor de uitgifte van een obligatie en het innen van inkomsten om betalingen te doen aan moedige houders en de obligatie af te betalen. Deze regelingen worden doorgaans gebruikt om een specifieke investering of activiteit te financieren die een openbaar doel of algemeen voordeel heeft, maar eigendom zal zijn van, wordt geëxploiteerd of beheerd door een entiteit die los staat van de overheidsentiteit die optreedt als de doorgeefluik. Hierdoor kan de special purpose entity profiteren van de bestaande financiële en administratieve infrastructuur en toegang tot kapitaalmarkten die de conduit-uitgever al heeft gevestigd.
Veel voorkomende soorten conduitfinanciering zijn onder meer bedrijfsobligaties voor industriële ontwikkeling (IDRB’s), obligaties voor particuliere activiteiten en obligaties voor inkomsten uit huisvesting (zowel voor eengezins- als meergezinsprojecten). De meeste door conduit uitgegeven effecten zijn bedoeld voor projecten die ten goede komen aan het grote publiek (bijv. Luchthavens, dokken, riolering) of aan specifieke bevolkingssegmenten (bijv. Studenten, huizenkopers met een laag inkomen, veteranen).
Belastingen, vergoedingen en inkomsten waarmee obligaties worden veiliggesteld, worden door de conduitemittent geïnd bij de lener en vervolgens betaald aan de obligatiehouders, maar de conduit-emittent is meestal niet verantwoordelijk voor terugbetaling. Het is eerder de lenende organisatie die de rente en de hoofdsom van de obligaties moet terugbetalen, tenzij anders bepaald in een schriftelijke overeenkomst. Als een lokaal ziekenhuis zonder winstoogmerk bijvoorbeeld een nieuw kraamcentrum wil bouwen en gebruik maakt van conduitfinanciering om het project te financieren, is het het ziekenhuis, en niet de conduit-uitgever, die verantwoordelijk is voor de terugbetaling van de schuld.
Beleggen en conduit-obligaties
Beleggers in conduit-obligaties profiteren meestal van hogere opbrengsten dan gemeentelijke obligaties met algemene verplichtingen, terwijl ze ook genieten van dezelfde federale belastingvrije rente-inkomsten. Als een belegger in dezelfde staat woont waar de obligaties worden uitgegeven, is hij mogelijk vrijgesteld van nationale en lokale belastingen op rentebetalingen. Maar eventuele belastingvrije voordelen van een gemeentelijke obligatie zijn alleen van toepassing op de rente-inkomsten. Meerwaarden zijn nog steeds onderworpen aan de vermogenswinstbelasting. Sommige gemeentelijke obligaties kunnen ook onderworpen zijn aan de alternatieve minimumbelasting.1
Risico’s voor Conduit Issuers
Hogere rendementen brengen hogere risico’s met zich mee, en aangezien conduit-obligaties niet worden gedekt door het volledige vertrouwen en krediet van de uitgevende overheid of instantie, is het belangrijk voor beleggers om te begrijpen dat ze in het project investeren, niet in de conduit-emittent. Als zodanig moet een potentiële belegger een toereikende due diligence uitvoeren om ervoor te zorgen dat de onderneming een redelijke kans van slagen heeft. Zelfs als een project een boeiend verhaal heeft en uit onderzoek blijkt dat de kans op succes groot is, is de kredietkwaliteit van de obligatie nog steeds van belang. Ratings voor een toekomstige obligatiebelegging kunnen worden gecontroleerd bij de drie belangrijkste ratingbureaus voor obligaties, namelijk Standard & Poor’s, Moody’s en Fitch.