IMF versus WTO versus Wereldbank: wat is het verschil?
IMF versus WTO versus Wereldbank: een overzicht
Het Internationaal Monetair Fonds (IMF), de Wereldbank en de Wereldhandelsorganisatie (WTO) krijgen bijna elke dag aandacht in de financiële pers of op televisie. Van leningen aan Griekenland tot handelsovereenkomsten in Azië, deze organisaties halen de krantenkoppen over de hele wereld. Als u deze entiteiten en hun missies begrijpt, krijgt u meer inzicht in hoe deze organisaties helpen de wereldeconomie vorm te geven.
Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) is een wereldwijde organisatie met 189 lidstaten die momenteel in Washington DC zijn gevestigd. Het doel van het fonds is onder meer financiële stabiliteit en economische groei te bevorderen.
De Wereldhandelsorganisatie (WTO is ook een wereldwijde vereniging met 164 lidstaten. Het doel van de organisatie is het bevorderen van eerlijke handel tussen landen.
De Wereldbank is ook een internationale organisatie en heeft als doel armoede te bestrijden door middel van financiële hulp.
Het Internationaal Monetair Fonds – IMF
Het IMF promoot zichzelf als “een organisatie van 188 landen, die werkt aan het bevorderen van mondiale monetaire samenwerking, het verzekeren van financiële stabiliteit, het faciliteren van internationale handel, het bevorderen van hoge werkgelegenheid en duurzame economische groei, en het verminderen van armoede over de hele wereld.” Het werd opgericht in 1944, terwijl de Tweede Wereldoorlog nog woedde, als onderdeel van de Bretton Woods-overeenkomst. De overeenkomst was bedoeld om een monetair en wisselkoersbeheersysteem te creëren dat een herhaling van de devaluaties van de valuta die hebben bijgedragen aan de economische uitdagingen van die periode zou kunnen voorkomen.
Het “primaire doel van de organisatie is het verzekeren van de stabiliteit van het internationale monetaire systeem – het systeem van wisselkoersen en internationale betalingen dat landen (en hun burgers) in staat stelt met elkaar transacties uit te voeren.” Het brede, zelfgedefinieerde mandaat van het IMF omvat “alle macro-economische en financiële sectorkwesties die van invloed zijn op de mondiale stabiliteit”, inclusief handelsbevordering, economische groei en armoedebestrijding.
De missie van het IMF
Het IMF bevordert zijn missie op verschillende manieren. Het volgen van en rapporteren over economische ontwikkelingen vormt een groot deel van de inspanning, inclusief het doen van aanbevelingen aan de lidstaten over toekomstige maatregelen. In 2015 evalueerde het IMF bijvoorbeeld de gezondheid van de Amerikaanse economie en adviseerde het de Amerikaanse Federal Reserve om zijn plannen om de rentetarieven te verhogen uit te stellen omdat dit de economie zou kunnen schaden. Hoewel de aanbevelingen van het IMF juridisch niet bindend zijn, worden ze openbaar gemaakt. Economische beleidsmakers zijn zich er zeker van bewust en worden er ongetwijfeld door beïnvloed.
Geld lenen aan arme landen is ook een belangrijk initiatief bij het IMF. De organisatie biedt financiering om probleemlanden te helpen economische uitdagingen te vermijden of te herstellen. Het IMF heeft aanzienlijke leningen verstrekt aan onder meer Portugal, Griekenland, Ierland, Oekraïne, Mexico, Polen, Colombia en Marokko. Alle initiatieven van het IMF worden door de leden zelf gefinancierd. Het hoofdkantoor van de organisatie bevindt zich in Washington, DC (lees voor meer informatie: An Introduction to The International Monetary Fund.)
De Wereldbank
De Wereldbankgroep werd, net als het IMF, opgericht in Bretton Woods in 1944. Het doel is om “financiële en technische hulp te bieden aan ontwikkelingslanden over de hele wereld” in een poging om “armoede te verminderen en ontwikkeling te ondersteunen”. Het bestaat uit vijf onderliggende instellingen, waarvan de eerste twee gezamenlijk de Wereldbank worden genoemd.
- Internationale Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (IBRD). Dit is de uitleenafdeling van het IMF. Het biedt financiële hulp aan kredietwaardige landen met een midden- en een laag inkomen.
- Internationale Ontwikkelingsassociatie (IDA). IDA verstrekt leningen en subsidies aan arme landen.
- International Finance Corporation (IFC). In tegenstelling tot de Wereldbank, die haar inspanningen op regeringen richt, verstrekt de IFC geld en advies aan entiteiten uit de particuliere sector.
- Multilateraal Agentschap voor investeringsgaranties. MIGA wil buitenlandse directe investeringen in ontwikkelingslanden aanmoedigen.
- Internationaal centrum voor beslechting van investeringsgeschillen. ICSID biedt fysieke faciliteiten en procedurele expertise om te helpen bij het oplossen van de onvermijdelijke geschillen die ontstaan wanneer geld de kern vormt van een meningsverschil tussen twee partijen.
Bevordering van de missie van de Wereldbank
De Wereldbank streeft haar doelstellingen na door financiële steun te verlenen aan ontwikkelingslanden. Het verstrekt leningen en subsidies met een lage of geen rente om “een breed scala aan investeringen te financieren op gebieden als onderwijs, gezondheid, openbaar bestuur, infrastructuur, ontwikkeling van de financiële en particuliere sector, landbouw en het beheer van het milieu en natuurlijke hulpbronnen”. De Wereldbank leende India bijvoorbeeld in 2015 $ 500 miljoen uit om micro, kleine en middelgrote bedrijven te ondersteunen. De lening met een looptijd van 10 jaar is aangegaan tegen gunstige voorwaarden, waarbij is bepaald dat de terugbetaling pas over vijf jaar hoeft te beginnen.
Naast de nauwe samenwerking met het Internationaal Monetair Fonds, verleent de Wereldbank onder meer advies en begeleiding. De groep financiert zichzelf en heeft zijn thuiskantoor in Washington, DC (voor gerelateerde literatuur, zie: The World Bank’s All-Important World Development Indicators (WDI).)
De Wereldhandelsorganisatie – WTO
De Wereldhandelsorganisatie (WTO) beweert “de enige wereldwijde internationale organisatie te zijn die zich bezighoudt met de regels van de handel tussen naties.” De inspanningen van de WTO zijn gericht op het ontwikkelen van handelsovereenkomsten tussen landen om grensoverschrijdende handel aan te moedigen. Dit omvat het opstellen van de overeenkomsten, het interpreteren van de overeenkomsten en het faciliteren van geschillenbeslechting.
Officieel opgericht in 1995, vindt de WTO zijn oorsprong in Bretton Woods, waar de Algemene Overeenkomst inzake handel en tarieven (GATT) werd opgesteld in een poging om de handel tussen landen aan te moedigen en te ondersteunen. Als vervolg op de GATT hebben de handelsbesprekingen van de Uruguay-rondetafel van 1986-1994 geleid tot de formele oprichting van de WTO. Het WTO-hoofdkantoor is gevestigd in Genève, Zwitserland. Net als het IMF en de Wereldbank wordt de WTO gefinancierd door haar leden.
Bevordering van de WTO-missie
De WTO streeft ernaar grensoverschrijdende handel te vergemakkelijken. Onderhandelingen worden gevoerd in een alles-of-niets-formaat, waarbij elk probleem op tafel wordt besproken totdat het is opgelost. Dienovereenkomstig zijn er geen deelovereenkomsten, dus gemiste deadlines en langdurige inspanningen die vele jaren voortduren, zijn niet ongebruikelijk. Naast grootschalige handelsinitiatieven faciliteert de WTO ook onderhandelingen over handelsgeschillen, zoals een meningsverschil tussen Mexico en de Verenigde Staten over de tonijnvisserij. (Zie voor gerelateerde literatuur: 3 keer dat de WTO het deze eeuw goed heeft gedaan.)
Het komt neer op
Hoewel alle drie de organisaties zichzelf promoten als aanmoedigers van positieve ontwikkelingen, is niet iedereen het eens met hun zelfevaluaties. De organisaties verlenen financiële hulp aan landen in nood, maar zoals bij zowat elke andere bekende methode om financiële middelen te verkrijgen, zijn er voorwaarden verbonden aan het geld en zijn de motieven achter de initiatieven vaak in het geding.
Wat deze groepen bijvoorbeeld ‘het bevorderen van economische groei’ noemen, beschouwen hun tegenstanders als een blauwdruk voor het vernietigen van de lokale economie en het plunderen van het milieu met globaliseringsinspanningen die alleen de rijken ten goede komen. Protesten, waaronder die in Davos, Zwitserland, Washington, DC, Cancun, Mexico en andere grote steden, komen regelmatig voor op IMF, Wereldbank- en WTO-evenementen. Afgezien van de openbare protesten, maken zelfs enkele bedrijfsleiders bezwaar tegen de organisaties. (Zie: The Dark Side of the WTO.)