Portfoliobeheer: kopen en vasthouden versus constante mix

Als u aan beleggen denkt, heeft u een zeer lange beslissingsboom – passief versus actief, long versus short, aandelen versus obligaties, goud versus cryptocurrencies, enzovoort. Deze onderwerpen lijken de meerderheid van de aandacht van de media en de hoofden van individuen in te nemen. Deze beslissingen liggen echter ver in het investeringsproces ten opzichte van het portefeuillebeheer.

Portfoliomanagement komt in wezen neer op het kijken naar het grotere geheel. Dit is de klassieke vergelijking tussen bos en bomen: veel investeerders besteden te veel tijd aan het kijken naar elke boom (aandeel, fonds, obligatie, enz.) En niet genoeg (of er al) tijd om naar het bos te kijken.

Prudent portefeuillebeheer begint nadat de klant en zijn adviseur het totaalplaatje hebben beoordeeld en een investeringsbeleidsverklaring (IPS) hebben ingevuld. Ingebed in het IPS is een  asset-allocatiestrategie zoals geïntegreerd, strategisch, tactisch en verzekerd.

De meeste mensen erkennen hoe cruciaal assetallocatie is, maar de meeste beleggers zijn niet bekend met strategieën voor het opnieuw in evenwicht brengen van activa, waaronder kopen en vasthouden, constante mix, constante proportie en op opties gebaseerd. Een gebrek aan bekendheid met rebalancing-strategieën helpt verklaren waarom velen de constant-mix rebalancing-strategie verwarren met buy-and-hold.

Hier is een zij-aan-zij vergelijking van twee bekende strategieën voor het opnieuw in evenwicht brengen van activa.

Hoe het opnieuw in evenwicht brengen van het kopen en vasthouden werkt

Het doel van kopen en vasthouden is om de initiële allocatiemix te kopen en deze vervolgens voor onbepaalde tijd aan te houden, zonder opnieuw in evenwicht te brengen, ongeacht de prestaties. Er zijn verschillende manieren om buy-and-hold-aandelen te vinden. De activaspreiding mag aanzienlijk afwijken van de startallocatie als risicovolle activa, zoals aandelen, stijgen of dalen.

Buy-and-hold is in wezen een “niet in evenwicht brengen” -strategie terwijl het ook echt passief  is. De portefeuille wordt agressiever naarmate de aandelen stijgen en u de winst laat stijgen, ongeacht hoe hoog de aandelenwaarde wordt. De portefeuille wordt defensiever naarmate de aandelen dalen en u laat de obligatiepositie een groter percentage van de rekening worden. Op een gegeven moment kan de waarde van de aandelen nul bereiken, waardoor er alleen obligaties op de rekening staan.

Hoe constant-mixbeleggen werkt

Het doel van constante mix is ​​om een ​​verhouding tussen verschillende activaklassen (bijvoorbeeld 60% aandelen en 40% obligaties) binnen een bepaald bereik te houden door opnieuw in evenwicht te brengen. U bent gedwongen om effecten te kopen wanneer hun prijzen dalen en om effecten te verkopen wanneer ze ten opzichte van elkaar stijgen.

Constant-mix-strategie heeft een tegendraadse kijk op het handhaven van een gewenste mix van activa, ongeacht de hoeveelheid rijkdom die u bezit. U koopt in wezen laag en verkoopt hoog – aangezien u de best presterende verkoopt tegen de slechtst presterende. De constante mix wordt agressiever naarmate aandelen dalen en defensiever naarmate aandelen stijgen.

Buy-and-hold vs. constante mix in trending markten

De buy-and-hold-rebalancing-strategie presteert beter dan de constant-mix-strategie in perioden waarin de aandelenmarkt zich in een lange, trendmatige markt bevindt, zoals de jaren 2010. Buy-and-hold behoudt meer opwaarts potentieel omdat de aandelenratio toeneemt naarmate de aandelenmarkten stijgen. Aan de andere kant heeft constante mix minder opwaarts potentieel omdat het risicovolle activa blijft verkopen in een stijgende markt en minder neerwaartse bescherming omdat het aandelen koopt als ze dalen.

De onderstaande figuur toont de rendementsprofielen tussen de twee strategieën tijdens een long bull en een long bear market. Elke portefeuille begon met een marktwaarde van 1.000 en een initiële toewijzing van 60 procent aandelen en 40 procent obligaties. Uit deze figuur kunt u zien dat buy-and-hold zowel superieure opwaartse kansen als neerwaartse bescherming bood.

Buy-and-hold vs. constante mix in oscillerende markten

Er zijn echter maar weinig periodes die kunnen worden omschreven als lang-trending. Vaker wel dan niet, worden de markten beschreven als oscillerend. De constant-mix rebalancing-strategie presteert beter dan buy-and-hold tijdens deze op- en neerwaartse bewegingen. Constante mix herstelt het evenwicht tijdens marktvolatiliteit, zowel kopen op de dalen als verkopen op de rally’s.

De onderstaande figuur toont de rendementskenmerken van een constant-mix en buy-and-hold rebalancing-strategie, elk beginnend met 60 procent aandelen en 40 procent obligaties bij punt 1. Wanneer de aandelenmarkt daalt, zien we dat beide portefeuilles naar punt 2 gaan, op dat moment verkoopt onze portefeuille met constante mix obligaties en koopt aandelen om de juiste verhouding te behouden. Onze buy-and-hold-portefeuille doet niets.

Als de aandelenmarkt nu terugkeert naar zijn beginwaarde, zien we dat onze buy-and-hold-portefeuille naar punt 3 gaat (de beginwaarde), maar onze portefeuille met constante mix gaat nu omhoog naar punt 4, en presteert beter dan buy-and-hold-portefeuille -behoud en overtreft de oorspronkelijke waarde. Als alternatief, als de aandelenmarkt weer daalt, zien we dat buy-and-hold naar punt 5 gaat en beter presteert dan constante mix op punt 6.

Het komt neer op

De meeste professionals die met pensioenplanningsklanten werken,  volgen de strategie voor het opnieuw in evenwicht brengen van een constante mix. Ondertussen heeft het grootste deel van het algemene investerende publiek geen herbalanceringsstrategie of volgt het buy-and-hold out of default in plaats van een bewuste strategie voor portefeuillebeheer. Ongeacht de strategie die u gebruikt, zult u in moeilijke economische tijden vaak de mantra ‘vasthouden aan het plan’ horen, die wordt voorafgegaan door ‘wees er zeker van dat u een goed plan hebt’. Een duidelijk gedefinieerde strategie voor het opnieuw in evenwicht brengen van het evenwicht is een cruciaal onderdeel van portefeuillebeheer.