Consumentenuitgaven
Wat besteedt de consument?
Consumentenuitgaven zijn het totale geld dat door individuen en huishoudens aan eindgoederen en diensten wordt besteed voor persoonlijk gebruik en genot in een economie. Hedendaagse maatstaven voor consumentenuitgaven omvatten alle particuliere aankopen van duurzame goederen, niet-duurzame goederen en diensten. Consumentenuitgaven kunnen worden beschouwd als een aanvulling op persoonlijke sparen, investeringsuitgaven en productie in een economie.
Belangrijkste leerpunten
- Consumentenuitgaven zijn alle uitgaven aan goederen en diensten voor huidig persoonlijk en huishoudelijk gebruik.
- Consumentenuitgaven zijn een belangrijke motor van de economie en een kritisch concept in de economische theorie.
- Investeerders, bedrijven en beleidsmakers volgen de gepubliceerde statistieken en rapporten over consumentenuitgaven op de voet om te helpen bij het voorspellen en plannen van investeringen en beleidsbeslissingen.
Inzicht in consumentenuitgaven
De consumptie van eindgoederen (dwz geen kapitaalgoederen of investeringsgoederen) is het resultaat van en de ultieme motivatie voor economische activiteit. Dit komt omdat alle goederen die worden geconsumeerd eerst geproduceerd moeten worden. Consumentenuitgaven vormen een belangrijk onderdeel van de vraagzijde van ” vraag en aanbod “; de productie van consumptiegoederen is eveneens een belangrijk onderdeel van de aanbodzijde. Consumenten beslissen of ze hun inkomen nu of in de toekomst besteden. Consumentenuitgaven hebben doorgaans alleen betrekking op uitgaven aan consumptie in het heden. Inkomsten die worden behouden voor toekomstige uitgaven worden sparen genoemd, waarmee ook investeringen in de productie van toekomstige consumptiegoederen worden gefinancierd.
Veel economen, vooral die in de traditie van John Maynard Keynes, geloven dat consumentenuitgaven de belangrijkste bepalende factor zijn voor de economische prestaties op korte termijn en een primaire component vormen van de totale vraag. Consumentenuitgaven vormen de grootste component van het bruto binnenlands product (bbp) en het doel van het keynesiaanse monetaire beleid in de macro-economie. Andere economen, ook wel bekend als leveranciers, accepteren de wet van de markten van Say en geloven dat particuliere besparingen en productie belangrijker zijn dan totale consumptie. Als consumenten nu te veel van hun inkomen uitgeven, kan de toekomstige economische groei in het gedrang komen door onvoldoende spaargeld en investeringen.
Consumentenuitgaven zijn natuurlijk erg belangrijk voor bedrijven. Hoe meer geld consumenten bij een bepaald bedrijf uitgeven, des te beter presteert dat bedrijf. Om deze reden is het niet verwonderlijk dat de meeste investeerders en bedrijven veel aandacht besteden aan cijfers en patronen van consumentenbestedingen. Investeerders en bedrijven volgen de statistieken van de consumentenuitgaven nauwgezet bij het maken van prognoses.
Moderne regeringen en centrale banken onderzoeken vaak de consumptieve bestedingspatronen wanneer ze het huidige en toekomstige fiscale en monetaire beleid overwegen. Consumentenuitgaven worden vaak gemeten en verspreid door officiële overheidsinstanties. In de Verenigde Staten publiceert het Bureau of Economic Analysis (BEA), gehuisvest in het Department of Commerce, regelmatig gegevens over de consumentenuitgaven die de naam ” persoonlijke consumptie-uitgaven ” (PCE) dragen. Elk jaar voert het Bureau of Labor Statistics (BLS) in de Verenigde Staten enquêtes uit over de consumentenuitgaven om de uitgaven te helpen meten. Bovendien schat de BEA de consumentenuitgaven voor maandelijkse, driemaandelijkse en jaarlijkse perioden.
De meeste officiële geaggregeerde statistieken, zoals het bruto binnenlands product (bbp), worden gedomineerd door consumentenbestedingen. Andere, met inbegrip van de veel nieuwere bruto binnenlandse uitgaven (GDE) of “bruto output” (GO) gerapporteerd door de BEA, omvatten ook de “maak” -economie en worden minder beïnvloed door consumentenuitgaven op korte termijn. Door hun aard onthullen consumentenuitgaven alleen de “gebruikseconomie”, of afgewerkte goederen en diensten. Dit onderscheidt zich van de “maak” -economie, verwijzend naar de toeleveringsketen en tussenstadia van de productie die nodig zijn om eindproducten en diensten te maken.
Consumentenuitgaven als investeringsindicator
De American Association of Individual Investors noemt het reële bbp de belangrijkste economische indicator om in de gaten te houden. Als consumenten minder inkomsten opleveren voor een bepaald bedrijf of binnen een bepaalde branche, moeten bedrijven zich aanpassen door kosten, lonen te verlagen of te innoveren en nieuwere en betere producten en diensten te introduceren. Bedrijven die dit op de meest effectieve manier doen, behalen hogere winsten en behalen doorgaans betere beursprestaties als ze openbaar worden verhandeld.