Vervolgverklaring

Wat is een vervolgverklaring?

Een vervolgverklaring is een wijziging die is toegevoegd aan een UCC-1 financieringsverklaring. Vervolgverklaringen verlengen het retentierecht vande kredietgever op het onderpand van de kredietnemer na de vervaldatum van de oorspronkelijke financieringsverklaring. Wanneer een geldschieter een vervolgverklaring indient, verlengt de vervolgverklaring de financieringsverklaring van UCC-1 met vijf jaar vanaf de datum van indiening.

Vervolgverklaringen moeten worden ingediend bij de juiste autoriteit, die varieert afhankelijk van het rechtsgebied. Over het algemeen moeten ze echter worden gedeponeerd bij de minister van Buitenlandse Zaken.

Inzicht in de vervolgverklaring

Vervolgverklaringen moeten worden ingediend in de zes maanden voorafgaand aan het verstrijken van een UCC-1-financieringsverklaring. Verklaringen die buiten dit venster worden ingediend, worden geweigerd, of ze nu te vroeg of te laat zijn ingediend. Zo moeten kredietverstrekkers bijhouden wanneer hun financieringsoverzichten aflopen, om te voorkomen dat ze hun kans missen om ze te verlengen.

Wanneer een geldschieter een vervolgverklaring indient, moet hij de initiële UCC-1-financieringsverklaring identificeren die deze wijzigt. Indien nodig dient een geldverstrekker aanvullende vervolgverklaringen in om de financieringsverklaring met vijf jaar te verlengen.

Sommige mensen noemen vervolgverklaringen UCC-3 vervolgverklaringen, omdat ze verwijzen naar de Uniform Commercial Code (UCC), een reeks voorschriften die commerciële transacties regelen. Deze code probeert de wetten rond commerciële transacties te vereenvoudigen en te verduidelijken en ze consistent te maken in alle rechtsgebieden.  De UCC stelt dat lien een kredietverlener op een kredietnemer onderpand eindigt na een periode van vijf jaar. Als de lening in kwestie echter een looptijd heeft van meer dan vijf jaar, dient de geldverstrekker in de regel ter eigen bescherming een vervolgverklaring in.

Waarom een ​​vervolgverklaring indienen?

Vervolgverklaringen beschermen kredietverstrekkers door hen te helpen een voorrangspositie te behouden voor het geval ze een schuld moeten innen. Vaak komen leners in gebreke met meerdere schulden tegelijk, vanwege financiële problemen of simpelweg omdat ze te veel leningen hebben aangegaan. Wanneer dit gebeurt,  proberen meerdere schuldeisers vaak die schulden in één keer te innen.

Als een geldverstrekker geen vervolgverklaring heeft ingediend voor een specifieke financieringsverklaring, is die verklaring niet meer van kracht. Zodra het niet langer effectief is, krijgen andere kredietverstrekkers die financieringsverklaringen hebben ingediend voorrang bij het innen van een schuld.

Sommige transacties met financieringsoverzichten hebben geen vervolgverklaringen nodig om langer dan vijf jaar te kunnen duren. Een financieringsverklaring die wordt ingediend in verband met een transactie met overheidsfinanciën of een vervaardigde woning gaat bijvoorbeeld soms 30 jaar mee.

Voorbeeld van een vervolgverklaring

Bank A verstrekt op 1 januari 2015 een lening van $ 100.000 aan een boer met zijn tractor als onderpand. Terwijl de instelling een financieringsverklaring voor drie jaar indient, vergeet ze een vervolgverklaring in te dienen. Drie jaar later stelt de boer, die zijn lening nog steeds niet volledig heeft terugbetaald, de tractor in onderpand bij Bank B. Bank A dient op 31 januari 2018 een vervolgverklaring in, na het vervallen van haar financieringsverklaring, en het claimen van de tractor als onderpand. De rechtbank beslist echter dat bank B voorrang krijgt op bank A bij het claimen van de tractor als onderpand.