Cournot Competitie
Wat is Cournot-concurrentie?
Cournot-concurrentie is een economisch model dat een industriestructuur beschrijft waarin concurrerende bedrijven die een identiek product aanbieden, onafhankelijk en tegelijkertijd concurreren op de hoeveelheid output die ze produceren. Het is genoemd naar de oprichter, de Franse wiskundige Augustin Cournot.
Belangrijkste leerpunten
- Cournot-concurrentie is een economisch model waarin concurrerende bedrijven een hoeveelheid kiezen om onafhankelijk en gelijktijdig te produceren.
- Het model is van toepassing wanneer bedrijven identieke of gestandaardiseerde goederen produceren en er wordt aangenomen dat ze niet kunnen samenspannen of een kartel kunnen vormen.
- Het idee dat een bedrijf reageert op wat het denkt dat een rivaal zal produceren, maakt deel uit van de perfecte concurrentietheorie.
Cournot-concurrentie begrijpen
Bedrijven die actief zijn op markten met beperkte concurrentie, oligopolies genaamd , concurreren vaak door elkaar marktaandeel te ontnemen. Een manier om dit te doen, is door het aantal verkochte goederen te wijzigen.
Volgens de wet van vraag en aanbod drukt een hogere output de prijzen, terwijl een lagere output ze verhoogt. Als gevolg hiervan moeten bedrijven overwegen hoeveel een concurrent waarschijnlijk zal produceren om een betere kans te hebben om de winst te maximaliseren.
Kortom, pogingen om de winst te maximaliseren zijn gebaseerd op beslissingen van concurrenten en verondersteld wordt dat de outputbeslissing van elk bedrijf de productprijs beïnvloedt. Het idee dat een bedrijf reageert op wat het denkt dat een rivaal zal produceren, maakt deel uit van de perfecte concurrentietheorie.
Het Cournot-model is van toepassing wanneer bedrijven identieke of gestandaardiseerde goederen produceren. Het veronderstelt dat ze niet kunnen samenspannen of een kartel kunnen vormen, dezelfde kijk op de marktvraag hebben en bekend zijn met de bedrijfskosten van de concurrentie.
Geschiedenis van Cournot Competition
De Franse wiskundige Augustin Cournot schetste zijn theorie van perfecte concurrentie en moderne opvattingen over monopolie in 1838 in zijn boekResearches Into the Mathematical Principles of the Theory of Wealth. Het Cournot model is geïnspireerd op de concurrentie in een bronwater analyseren duopolie.
Belangrijk
Een monopolie is één bedrijf, een duopolie is twee bedrijven en een oligopolie is twee of meer bedrijven die op dezelfde markt actief zijn.
Het Cournot-model blijft de standaard voor oligopolistische concurrentie, hoewel het ook kan worden uitgebreid tot meerdere bedrijven. Cournots ideeën werden overgenomen en gepopulariseerd door de Zwitserse econoom Leon Walras, door velen beschouwd als de grondlegger van de moderne wiskundige economie.
Voordelen van Cournot Competition
Het Cournot-model heeft een aantal belangrijke voordelen. Het model levert logische resultaten op, met prijzen en hoeveelheden die tussen monopolistische (dwz lage output, hoge prijs) en concurrerende (hoge output, lage prijs) niveaus liggen. Het levert ook een stabiel Nash-evenwicht op, een uitkomst waarvan geen van beide spelers eenzijdig zou willen afwijken.
Beperkingen van Cournot-concurrentie
Sommige aannames van het model kunnen in de echte wereld enigszins onrealistisch zijn. Ten eerste gaat het klassieke duopolie-model van Cournot ervan uit dat de twee spelers hun kwantiteitsstrategie onafhankelijk van elkaar bepalen. In praktische zin is dit onwaarschijnlijk. Wanneer slechts twee producenten zich op een markt bevinden, zullen ze waarschijnlijk zeer goed op elkaars strategieën reageren in plaats van in een vacuüm te opereren.
Ten tweede stelt Cournot dat een duopolie een kartel zou kunnen vormen en hogere winsten zou kunnen opleveren door samen te spannen. Maar de speltheorie laat zien dat een kartelregeling niet in evenwicht zou zijn, aangezien elk bedrijf de neiging zou hebben om af te wijken van de overeengekomen output – voor het bewijs hoef je niet verder te zoeken dan de Organisatie van de olie-exporterende landen (OPEC).
Ten derde vragen de critici van het model zich af hoe vaak oligopolies concurreren op kwantiteit in plaats van op prijs. De Franse wetenschapper J. Bertrand probeerde in 1883 dit toezicht recht te zetten door de strategische variabele keuze te veranderen van hoeveelheid naar prijs. De geschiktheid van prijs, in plaats van hoeveelheid, als de belangrijkste variabele in oligopoliemodellen werd bevestigd in later onderzoek door een aantal economen.
Ten slotte gaat het Cournot-model uit van producthomogeniteit zonder onderscheidende factoren. Cournot ontwikkelde zijn model na het observeren van concurrentie in een bronwaterduopolie. Het is ironisch dat zelfs in een product dat zo basaal is als mineraalwater in flessen, het moeilijk zou zijn om homogeniteit te vinden in de producten die door verschillende leveranciers worden aangeboden.