Crapo Bill
Wat is de Crapo Bill?
De term Crapo Bill verwijst naar een economisch wetsvoorstel dat in 2018 in de wet is ondertekend en dat een aantal van de beperkingen van de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act versoepelt. Het wetsvoorstel, officieel Economic Growth, Regulatory Relief and Consumer Protection Act (S.2115) genoemd, werd gesponsord door Mike Crapo, een Senator van de Verenigde Staten (R-ID) en voorzitter van de Senaatscommissie voor het bankwezen, en werd aangenomen door een marge van 67 tot 31 maart 2018.
Enkele van de veranderingen die door de bankwet zijn geïntroduceerd, zijn onder meer het verhogen van de activadrempel voor banken die als te groot worden beschouwd om failliet te gaan, evenals vereisten voor gemeenschapsbanken. Het wetsvoorstel is in mei 2018 goedgekeurd en ondertekend door de voormalige president Donald Trump.
Belangrijkste leerpunten
- De Crapo Bill is een economische en bancaire wet die een aantal van de beperkingen van de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act versoepelt.
- Het wetsvoorstel werd in 2017 geïntroduceerd en in mei 2018 door president Donald Trump in de wet ondertekend.
- Het wetsvoorstel verhoogde de drempel voor banken die te groot werden geacht om failliet te gaan van $ 50 miljard naar $ 250 miljard.
- Het elimineert ook de Volcker-regel en verbetert de leningsvoorwaarden voor hypotheekleners, veteranen en studentenleners.
Inzicht in de Crapo Bill
De Dodd-Frank Act werd in 2010 aangenomen in de nasleep van de kapitaal die banken moesten aanhouden als buffer tegen marktdalingen, en vereiste verbeterde normen en transparantieniveaus. Hoewel het bedoeld was om de consument te ontlasten, stuitte het op veel weerstand. Critici zeiden dat de beperkingen banken en andere financiële instellingen belastten door meer administratieve rompslomp en onnodige regelgeving.
De Economic Growth, Regulatory Relief and Consumer Protection Act, of de Crapo Bill, werd in november 2017 geïntroduceerd door de Republikeinse senator Mike Crapo uit Idaho en werd wet nadat deze op 24 mei 2018 door president Trump was ondertekend. Het belangrijkste doel van het wetsvoorstel is om enkele van de voorschriften die door banken moeten voldoen voordat ze aan bepaalde voorschriften en toezicht worden onderworpen.
De Dodd-Frank-drempel was vastgesteld op $ 50 miljard, waarboven banken als te groot zouden worden beschouwd om failliet te gaan. Het Crapo-wetsvoorstel verhoogde deze drempel tot $ 250 miljard aan activa, die slechts een relatief klein aantal banken – met name Bank of America, Wells Fargo en JP Morgan Chase – zou overschrijden. Hoewel de wetgeving werd verkocht als een manier om gemeenschapsbanken te helpen, zullen ook verschillende middelgrote banken hiervan profiteren.
Maar dat is niet alles. Andere belangrijke elementen van het wetsvoorstel zijn het schrappen van de Volcker-regel voor instellingen met activa van minder dan $ 10 miljard. Dit artikel van de Dodd-Frank Act belette banken om enige activiteit te ondernemen met hun eigen investeringsrekeningen en om te handelen met hedgefondsen en private equity fondsen. Het wetsvoorstel belooft ook de toegang tot hypotheekleningen voor consumenten te verbeteren, de bescherming voor veteranen en studentenleningen te vergroten en de kapitaalcreatie te verbeteren.
Hoewel de Crapo Bill bepaalde delen van de Dodd-Frank Act elimineert en wijzigt, wordt deze niet volledig ingetrokken.
Speciale overwegingen
Banken die de drempel van $ 250 miljard niet halen, zullen uiteindelijk worden vrijgesteld van de stresstests die worden beheerd door de Federal Reserve Board. Deze tests zijn bedoeld om de gevolgen van een financiële schok op een bank op basis van haar zou moeten schatten risico blootstelling en de reserves. Bovendien hoeven deze banken niet langer een schets te geven van hoe ze zouden worden afgebouwd in het geval dat ze failliet zouden gaan.
Hoewel het Crapo-wetsvoorstel de drempel verhoogt voor banken die als te groot worden beschouwd om failliet te gaan, verleent het ook enige autoriteit aan de Federal Reserve met betrekking tot kleinere instellingen. Volgens sectie 401 van het wetsvoorstel kan de Fed, naar eigen goeddunken, overwegen dezelfde beperkingen op te leggen als grotere banken voor instellingen met activa van slechts $ 100 miljard.
Kritiek op de Crapo Bill
Dodd-Frank is herhaaldelijk bekritiseerd door de financiële sector. Banken lobbyden uitgebreid om kapitaal- en rapportagevereisten die zij als duur en bezwarend beschouwden, terug te schroeven, maar de voorgestelde wetgeving ontbrak vaak aan tweeledige steun. Dit was vaak te wijten aan wetgeving die gericht was op de ontmanteling van het Consumer Financial Protection Bureau (CFPB).
Een deel van Dodd-Frank – de oprichting van de CFPB – had lange tijd zowel leden van het Congres als financiële bedrijven gekweld. De CFPB is ontworpen om consumenten te beschermen tegen roofzuchtige en frauduleuze praktijken van banken, kredietverstrekkers en andere financiële instellingen. Het bureau zou ook boetes kunnen opleggen als blijkt dat deze instellingen misbruik maken van consumenten. Omdat het budget wordt gecontroleerd door de Federal Reserve, zeggen voorstanders dat het is beschermd tegen inmenging van het Congres. Tegenstanders zeggen dat dit ertoe heeft geleid dat het CFPB te veel reikt.
In tegenstelling tot eerdere pogingen, was de Crapo-wet gericht op versoepeling van bankregels. Critici van de Crapo Bill beweren echter dat het verminderen van het aantal banken dat te maken krijgt met stringenter toezicht, de kans vergroot dat banken failliet gaan tijdens een financiële crisis in de toekomst. Ze wijzen er ook op dat de vereisten voor het verzamelen van gegevens met betrekking tot hypotheken zouden worden versoepeld, zodat kleinere banken en kredietverenigingen deze gegevens niet hoeven te rapporteren.