Kredietcontrole

Wat is kredietcontrole?

Kredietcontrole, ook wel kredietbeleid genoemd, omvat de strategieën die bedrijven gebruiken om de verkoop van producten of diensten te versnellen door kredietverlening aan potentiële klanten of klanten. Op het meest basale niveau geven bedrijven er de voorkeur aan krediet te verlenen aan mensen met een ‘goed’ krediet en krediet te beperken tot mensen met een ‘zwak’ krediet, of mogelijk zelfs een geschiedenis van achterstallige schuld. Afhankelijk van het te beoordelen scenario kan kredietbeheersing ook wel kredietbeheer worden genoemd.

Kredietcontrole begrijpen

Het succes of falen van een bedrijf hangt voornamelijk af van de vraag naar producten of diensten. Als vuistregel leiden hogere verkopen tot grotere winsten, wat op zijn beurt leidt tot hogere aandelenkoersen. Verkoop, een duidelijke maatstaf voor het genereren van zakelijk succes, is op zijn beurt afhankelijk van verschillende factoren. Sommige, zoals de gezondheid van de economie, zijn exogeen, of buiten de controle van het bedrijf, andere factoren vallen onder de controle van het bedrijf. Deze belangrijkste beheersbare factoren zijn onder meer verkoopprijzen, productkwaliteit, reclame en de kredietcontrole van het bedrijf door middel van zijn kredietbeleid.

Over het algemeen is kredietcontrole bedoeld om een ​​klant krediet te verlenen om het hem gemakkelijker te maken een goed of dienst te kopen. Deze strategie vertraagt ​​de betaling voor de klant, maakt de aankoop aantrekkelijker, of het verdeelt de aankoopprijs in termijnen, waardoor het voor een klant ook gemakkelijker wordt om de aankoop te rechtvaardigen, hoewel rentekosten de totale kosten zullen verhogen.

Het voordeel voor het bedrijf is een hogere omzet, wat leidt tot hogere winsten. Het belangrijkste aspect van een kredietcontrolebeleid is echter het bepalen aan wie krediet moet worden verleend. Het verstrekken van krediet aan personen met een slechte kredietgeschiedenis kan ertoe leiden dat niet wordt betaald voor het verkochte goed of de verkochte dienst. Afhankelijk van het bedrijf en de hoeveelheid slecht krediet dat is verstrekt, kan dit een ernstige negatieve impact hebben op een bedrijf. Bedrijven moeten bepalen wat voor soort kredietbeheersingsbeleid ze willen en kunnen implementeren.

Kredietcontrolebeleid

Een bedrijf kan bij het opstellen van zijn kredietcontrolebeleid beslissen welk type beleid het wil voeren. De opties omvatten doorgaans drie niveaus: restrictief, gematigd en liberaal. Een restrictief beleid is een strategie met een laag risico, waarbij krediet alleen wordt beperkt tot klanten met een sterk kredietverleden, een gematigd beleid is een risicostrategie met een gemiddeld risico die meer risico neemt, terwijl een liberaal kredietcontrolebeleid een hoog -risicostrategie waarbij het bedrijf krediet verleent aan de meeste klanten.

Bedrijven die streven naar een hoger marktaandeel of die hoge winstmarges hebben, voelen zich doorgaans op hun gemak met een liberaal kredietcontrolebeleid. Dit geldt ook voor bedrijven die een monopolie hebben in hun branche, zodat ze het monopolie kunnen behouden. Dat gezegd hebbende, als het monopolie stevig verankerd is, kan het bedrijf geneigd zijn een restrictief beleid te voeren, gezien de geringe dreiging van toetreders tot de markt. Een bedrijf in deze benijdenswaardige positie hoeft zich niet veel zorgen te maken over het verstoren van zijn klantenbestand.

Kredietbeheersingsfactoren

Kredietbeleid of kredietcontrole richten zich primair op de volgende vier factoren:

• Kredietperiode : de tijd die een klant moet betalen
• Contante kortingen : Sommige bedrijven bieden een kortingspercentage van de korting op de verkoopprijs als de koper contant betaalt vóór het einde van de kortingsperiode. Kortingen in contanten zijn voor kopers een prikkel om sneller contant te betalen.
• Kredietnormen : omvat de vereiste financiële kracht waarover een klant moet beschikken om voor krediet in aanmerking te komen. Lagere kredietnormen stimuleren de verkoop, maar verhogen ook de oninbare schulden. Veel aanvragen voor consumentenkrediet gebruiken een FICO-score als barometer voor kredietwaardigheid.
• Incassobeleid : meet de agressiviteit bij het innen van trage of te laat betalende rekeningen. Een strenger beleid kan de incasso versnellen, maar kan ook een klant boos maken en hem ertoe aanzetten om zijn bedrijf naar een concurrent te brengen.