Is een tekort op de lopende rekening goed of slecht voor de economie?
Het tekort op de lopende rekening, ook wel het ” betalingsbalanstekort ” of kortweg ” handelstekort ” genoemd, vertegenwoordigt een fiat-valutaonevenwicht tussen de invoer en uitvoer van een land. Telkens wanneer de dollarwaarde van tastbare consumptiegoederen die door de Verenigde Staten uit het buitenland worden gekocht, zoals auto’s uit Zweden of elektronica uit Japan, hoger is dan de dollarwaarde van tastbare consumptiegoederen die aan het buitenland worden verkocht, vertoont de lopende rekening een tekort. Op het eerste gezicht lijkt dit een nettoverlies voor de VS te zijn. Inderdaad suggereert de standaardeconomische berekening voor het bruto binnenlands product (bbp) aanvankelijk dat elk tekort op de lopende rekening het bbp verlaagt, waardoor de VS armer wordt.
Veel experts, politici en zelfs sommige economen betreuren het handelstekort en zeggen dat het voor Amerikanen beter is om hun eigen producten te consumeren dan om producten uit het buitenland te kopen. Ze richten zich op de zichtbare effecten op korte termijn en niet op de bijna onzichtbare effecten op de lange termijn. Handelen met buitenlanders is in feite niet anders dan handelen met de lokale bevolking en is vanuit een algemeen economisch oogpunt altijd even voordelig.
Hoe het tekort op de lopende rekening werkt
Amerikanen kopen buitenlandse goederen met Amerikaanse dollars, die vervolgens worden overgemaakt aan buitenlandse rekeninghouders. De buitenlandse rekeninghouder kan met die dollars maar vier dingen doen:
- Draai je om en koop Amerikaanse goederen
- Investeer ze in Amerikaanse effecten
- Houd ze voor altijd vast
- Wissel ze in voor een andere valuta
Het feit dat er een tekort op de lopende rekening is, toont aan dat buitenlanders meer dollars investeren / aanhouden dan Amerikaanse goederen kopen. Investeringen komen terug naar Amerikaanse bedrijven of regeringen in de vorm van kapitaal, niet van consumptiegoederen, wat de tekort of overschot.