Intertemporeel evenwicht
Wat is intertemporaal evenwicht?
Een intertemporeel evenwicht is een economisch concept dat stelt dat het evenwicht van de economie niet adequaat kan worden geanalyseerd vanuit een enkel punt in de tijd, maar in plaats daarvan moet worden geanalyseerd op de lange termijn.
Volgens dit concept worden huishoudens en bedrijven verondersteld beslissingen te nemen, rekening houdend met het effect dat die beslissingen zullen hebben op hun financiën en zakelijke vooruitzichten, zowel op dit moment als in de toekomst.
Belangrijkste leerpunten
- De Oostenrijkse school voor economie stelt dat de economie in onevenwichtigheid verkeert, en alleen wanneer de economie op de lange termijn wordt onderzocht, bereikt deze een evenwicht.
- Intertemporeel evenwicht is een concept waarbij huishoudens en bedrijven worden verondersteld beslissingen te nemen op basis van het effect op hun financiën, zowel op dit moment als in de toekomst.
- Intertemporele beslissingen die door bedrijven worden genomen, omvatten beslissingen over investeringen, personeel en concurrentiestrategie op de lange termijn.
Intertemporeel evenwicht begrijpen
Een voorbeeld van een persoon die een intertemporele beslissing neemt, is iemand die in een pensioenspaarprogramma belegt, omdat hij daarmee de consumptie uitstelt van het heden naar de toekomst.
Een vergelijkbare term, intertemporele keuze, is een economische term die beschrijft hoe de huidige beslissingen van een persoon de opties beïnvloeden die in de toekomst beschikbaar zijn. Theoretisch, door vandaag niet te consumeren, zou het consumptieniveau in de toekomst aanzienlijk kunnen stijgen, en vice versa. De econoom Irving Fisher formuleerde het model waarmee economen analyseren hoe rationele, toekomstgerichte mensen intertemporele keuzes maken; dat wil zeggen keuzes in de tijd.
Intertemporele beslissingen die door bedrijven worden genomen, omvatten beslissingen over investeringen, personeel en concurrentiestrategie op de lange termijn.
Intertemporaal evenwicht en de Oostenrijkse school
In de Oostenrijkse school voor economie verwijst intertemporeel evenwicht naar de overtuiging dat de economie op enig moment in onevenwichtigheid verkeert, en alleen wanneer de economie op de lange termijn wordt onderzocht, komt het evenwicht tot stand.
Oostenrijkse economen, die ernaar streven complexe economische problemen op te lossen door gedachte-experimenten uit te voeren, stellen dat de rente het intertemporele evenwicht coördineert door middelen toe te wijzen aan de hele productiestructuur. Intertemporeel evenwicht kan dus alleen worden bereikt wanneer de consumptie- en investeringskeuzes van individuen worden afgestemd op de investeringen die in de productiestructuur worden gedaan. Door deze match of balans kunnen goederen in de toekomst op de markt komen, in overeenstemming met de tijdsvoorkeur van de bevolking.
Dit is een centraal principe van de Oostenrijkse School, vertegenwoordigd door economen als Friedrich Hayek en Ludwig von Mises, die geloofden dat het genie van de vrije markt niet is dat deze perfect aansluit op vraag en aanbod, maar eerder dat het innovatie aanmoedigt om daaraan te voldoen. vraag en aanbod.
Voorbeeld van intertemporaal evenwicht
Creatieve vernietiging is een term bedacht door de econoom Joseph Schumpeter en is een voorbeeld van intertemporeel evenwicht. Creatieve vernietiging vindt bijvoorbeeld plaats wanneer inefficiënte bedrijven failliet gaan. Het onmiddellijke resultaat is banenverlies en een dalende output. Het falen van bedrijven maakt echter middelen vrij die kunnen worden herverdeeld voor efficiënter gebruik op de lange termijn. Als alleen naar de korte termijn wordt gekeken, is het resultaat welvaartsverlies. Op de lange termijn is het resultaat echter een intertermporeel evenwicht, dat efficiënter is dan het subsidiëren van een falend bedrijf.