Ludwig von Mises
Wie was Ludwig von Mises?
Ludwig von Mises, een van de meest invloedrijke Oostenrijkse economen van zijn tijd, was een voorstander van laissez-faire economie en een fervent tegenstander van alle vormen van socialisme en interventionisme. Hij schreef ook veel over monetaire economie en inflatie. Mises doceerde aan de Universiteit van Wenen en later aan de New York University en publiceerde in 1940 zijn meest gerenommeerde werk, Human Action.
Belangrijkste afhaalmaaltijden
- Ludwig von Mises was een econoom van de Oostenrijkse school die pleitte voor vrije markten en tegen socialisme, interventionisme en overheidsmanipulatie van geld.
- Von Mises heeft invloedrijke bijdragen geleverd aan de monetaire theorie, de conjunctuur-theorie en de politieke economie.
- Hij is vooral bekend om zijn ontwikkeling van de Oostenrijkse Business Cycle Theory en zijn economische argumenten tegen socialisme.
Ludwig von Mises begrijpen
Ludwig von Mises werd geboren in de Oost-Europese regio Galicië, toen een deel van Oostenrijk-Hongarije, in 1881 uit joodse ouders die deel uitmaakten van de Oostenrijks-Hongaarse adel, en hij was een verre familielid van een liberale partijafgevaardigde van de Oostenrijkse Parlement. Von Mises toonde al vroeg scholastische gaven door vloeiend Duits, Pools, Frans en Latijn te gebruiken.
Maar politiek zou niet zijn vakgebied zijn toen Von Mises naar de universiteit van Wenen ging. Daar zou hij leren van econoom Carl Menger, een van de oprichters van de Oostenrijkse School of Economics. Menger had een theorie ontwikkeld die ‘de subjectieve kant van de economie’ wordt genoemd, waarbij de waarde van goederen voortkomt uit hun gebruikswaarde voor individuen en alle deelnemers aan een handelsuitwisselingsvoordeel, in de mate dat ze het gebruik van het goed dat ze ontvangen waarderen. handel meer dan wat ze opgeven.
In 1906 studeerde Von Mises af met een Juris Doctoraat in de rechten en begon een carrière als ambtenaar, maar tussen 1904 en 1914 werd hij beïnvloed door de bekende Oostenrijkse econoom Eugen von Böhm-Bawerk. Hij liep stage bij een advocatenkantoor, maar bleef geïnteresseerd in economie en begon lezingen over het onderwerp te geven; later werd hij ook lid van de Kamer van Koophandel en Industrie van Wenen.
Von Mises diende in de Eerste Wereldoorlog als frontofficier en econoom bij het Ministerie van Oorlog van Oostenrijk, maar door zijn associatie met de Kamer begon hij in contact te komen met anderen die geïnteresseerd waren in zijn passie voor economie en het effect ervan op menselijk gedrag. Hij werd al snel hoofdeconoom van de organisatie en door deze functie werd hij economisch adviseur van de Oostenrijkse bondskanselier Engelbert Dollfuss, die in het Oostenrijkse fascisme geloofde maar sterk anti-nazi was.
Von Mises overwoog opties buiten Oostenrijk of Duitsland toen de nationaalsocialisten die naties begonnen te beïnvloeden. In 1934 kreeg hij een positie als professor aan het Graduate Institute of International Studies in Genève, Zwitserland, waar hij tot 1940 werkte.
In 1940 kwam von Mises naar de VS met de hulp van een Rockefeller Foundation-beurs en werd in 1945 gasthoogleraar aan de New York University, waar hij bleef tot zijn pensionering in 1969. Een libertaire academische organisatie, het Ludwig von Mises Institute, is genoemd ter ere van hem en wil zijn geschriften en leringen vieren en uitbreiden, met name die met betrekking tot praxeologie, een studie van menselijk gedrag in verband met economie.
Ludwig von Mises Bijdragen
Als econoom stond Von Mises bekend om zijn consequente en soms schrille vasthouden aan de principes van vrije markten en zijn verzet tegen overheidsingrijpen in economische aangelegenheden. Hij stond ook bekend om zijn aandringen op het gebruik van logisch, deductief redeneren als het primaire instrument van de economische wetenschap (die hij “praxeologie” noemde), in tegenstelling tot het verzamelen en wiskundig analyseren van statistische gegevens om hypothesen te vormen en te testen.
Monetaire theorie
In zijn eerste boek, The Theory of Money and Credit, integreerde Von Mises de monetaire theorie in het basiskader van de micro-economie, zoals ontwikkeld door Menger en andere Oostenrijkers. In navolging van Menger beschrijft zijn theorie eerst geld als een ruilmiddel dat waardevol is vanwege zijn marginale nut als instrument voor indirecte ruil; Vervolgens legt hij de oorsprong van geld en de huidige koopkracht van geld uit als een product dat wordt gewaardeerd op de markt, voornamelijk voor dit gebruik als ruilmiddel (zijn ‘regressiestelling’). Ten slotte classificeert hij verschillende subtypes van geld (valuta, geldvervangers en fiduciaire ruilmiddelen) met verschillende economische eigenschappen.
Door dit te doen, overbrugt Von Mises ‘integratie van geld in het vraag- en aanbodkader de kloof tussen micro-economische analyse en wat later (ten onrechte in zijn ogen) zou worden afgescheiden als de afzonderlijke studie van macro-economie. Omdat geld het enige economische goed is waartegen alle andere economische goederen in een moderne wisseleconomie worden verhandeld, is macro-economie in deze visie niets meer dan de verkenning van de micro-economische processen en gevolgen van vraag en aanbod van geld, evenals veranderingen in de hoeveelheid en kwaliteit en prijs van geld (dwz de koopkracht).
Business Cycle Theory
Voortbouwend op zijn monetaire theorie ontwikkelde Von Mises de Oostenrijkse Business Cycle Theory. Deze theorie herleidt de oorzaak van terugkerende economische of conjunctuurcycli tot de micro-economische effecten die veranderen in de hoeveelheid en kwaliteit van geld op de structuur van kapitaalgoederen en investeringen. Het verklaart met name de cyclus van expansie en recessie die waarneembaar is in moderne economieën als gevolg van de uitbreiding van het aanbod van fiduciaire media aan het bedrijfsleven via het proces van fractioneel reservebankieren dat wordt gefaciliteerd door centrale banken.
In deze theorie moedigt de aanvankelijke uitbreiding van fiduciaire media een hausse aan investeringen aan in bepaalde bedrijfstakken en industrieën die bijzonder gevoelig zijn voor de beschikbaarheid van besparingen in de vorm van geld om langetermijnproductieprocessen te financieren. Zonder voortdurende (en uiteindelijk versnelde) kredietinjecties zouden deze projecten echter onrendabel en onhoudbaar blijken te zijn vanwege het gebrek aan echte besparingen. Ze verliezen dan waarde en moeten worden geliquideerd, een noodzakelijk proces om de verstoringen die in het patroon van kapitaalinvesteringen worden geïntroduceerd, te corrigeren.
Dit liquidatieproces en de tijdelijke stijging van de werkloosheid van arbeid en middelen die het noodzakelijkerwijs zou veroorzaken, vormen de recessiefase van een conjunctuurcyclus. Als alternatief kan een centrale bank doorgaan met het injecteren van nieuwe fiduciaire media in de economie, met het risico hyperinflatie en een hausse op gang te brengen.
Politieke economie
Gebaseerd op de implicaties van micro-economie, kapitaaltheorie en prijstheorie, stelde Von Mises dat een vrijemarkteconomie, waar de keuzes van consumenten en ondernemers werken volgens de wetten van vraag en aanbod van consumptiegoederen, kapitaalgoederen en arbeid, het meest effectieve instrument zijn om de door de mensen in een economie gewenste economische goederen en diensten te produceren en te distribueren.
Von Mises voerde aan dat wanneer de regering ingrijpt in de economie om de werking van vraag en aanbod te verstoren of om prijzen en hoeveelheden op markten vast te stellen, dit onbedoelde gevolgen zal hebben die vaak juist de mensen schaden waarvan de regering beweert dat ze ze wil helpen.
Hij was van mening dat overheidsingrijpen in de economie nooit de resultaten zou kunnen vervangen of reproduceren van de vrijwillige interactie van particuliere eigenaren die economische goederen kopen, verkopen, produceren en gebruiken, en dat dit tot economische schade zou leiden. Door het prijssysteem te ondermijnen (vraag en aanbod via monetaire uitwisseling), zouden beleidsmakers geen rationele middelen hebben om prijzen en hoeveelheden goederen en diensten op de markten vast te stellen en zouden ze ofwel hun toevlucht nemen tot pseudowetenschappelijk giswerk of simpelweg hun eigen voorkeuren opleggen aan de bevolking.
In het extreme voorbeeld van een socialistische of andere centraal geleide economieën die zonder functionerend prijssysteem op welke markt dan ook – voerde hij aan dat volledige economische chaos zou ontstaan, resulterend in de consumptie van de geaccumuleerde rijkdom en kapitaal van een samenleving, en een daling van de norm. van leven in de tijd.