Arbeidsongeschiktheidsverzekering
Wat is een arbeidsongeschiktheidsverzekering?
Zoals de naam al doet vermoeden, is een arbeidsongeschiktheidsverzekering een soort verzekeringsproduct dat inkomen biedt in het geval dat een verzekeringnemer niet kan werken en een inkomen kan verdienen als gevolg van een handicap.
In de Verenigde Staten kunnen personen een arbeidsongeschiktheidsverzekering krijgen van de overheid via het socialezekerheidsstelsel. Ze kunnen ook een arbeidsongeschiktheidsverzekering afsluiten bij particuliere verzekeraars.
Belangrijkste leerpunten
- Een arbeidsongeschiktheidsverzekering is een soort verzekering die bescherming biedt tegen inkomensverlies als gevolg van arbeidsongeschiktheid.
- Een arbeidsongeschiktheidsverzekering is beschikbaar via zowel openbare als particuliere programma’s.
- Enkele van de variabelen die van invloed zijn op de kosten van een arbeidsongeschiktheidsverzekering zijn onder meer de strikte vereisten voor kwalificatie onder de plannen; het bedrag van het te vervangen inkomen; de duur van de uitkeringen; de medische geschiedenis; en hoe lang polishouders moeten wachten voordat ze beginnen met het innen van die uitkeringen.
Hoe een arbeidsongeschiktheidsverzekering werkt
Vaak bieden verzekeringsproducten bescherming tegen een specifiek verlies, zoals wanneer een eigendoms- en ongevallenverzekeringsplan de verzekeringnemer de waarde van gestolen eigendommen terugbetaalt. Bij een arbeidsongeschiktheidsverzekering heeft deze uitkering echter betrekking op het gederfde inkomen door een arbeidsongeschiktheid.
Als een werknemer bijvoorbeeld $ 50.000 per jaar verdiende voordat hij arbeidsongeschikt werd, en als zijn handicap hem belet door te werken, zou zijn arbeidsongeschiktheidsverzekering hem een deel van zijn gederfde inkomen vergoeden, op voorwaarde dat hij daarvoor in aanmerking komt. In die zin dekt de arbeidsongeschiktheidsverzekering in wezen de alternatieve kosten van de nu gehandicapte werknemer.
In de praktijk zijn er veel voorwaarden waaraan een verzekeringnemer moet voldoen om deze uitkeringen te ontvangen. Dit geldt met name voor het Amerikaanse socialezekerheidsstelsel. Om in aanmerking te komen voor een door de overheid gesponsorde arbeidsongeschiktheidsverzekering, moeten aanvragers bewijzen dat hun handicap zo ernstig is dat ze überhaupt geen zinvol werk kunnen verrichten.
Sommige particuliere plannen vereisen daarentegen alleen dat de aanvrager aantoont dat hij niet langer hetzelfde werk kan blijven doen als waar hij eerder mee bezig was. Het socialezekerheidsstelsel vereist ook dat aanvragers aantonen dat hun handicap naar verwachting ten minste zal duren. 12 maanden, of anders dat het naar verwachting de dood tot gevolg zal hebben.
Zoals bij alle soorten verzekeringen, zullen arbeidsongeschiktheidsverzekeringen duurdere premies met zich meebrengen als hun voorwaarden gunstiger zijn voor de verzekeringnemer. Omgekeerd zullen plannen met minder genereuze voorwaarden doorgaans lagere verzekeringspremies met zich meebrengen. Enkele van de belangrijkste kenmerken die van invloed zijn op verzekeringspremies in arbeidsongeschiktheidsverzekeringen zijn onder meer de duur van de uitkeringsperiode, dat is hoe lang die uitkeringen doorbetaald worden; en hoe strikt de definitie van “handicap” volgens de polis is.
Voorbeeld uit de praktijk van een arbeidsongeschiktheidsverzekering
Een ruwe schatting kost doorgaans ongeveer 2% van het jaarsalaris van de verzekerde persoon. Het werkelijke bedrag hangt natuurlijk af van de verzekeringsmaatschappij en van de poliskenmerken zoals hierboven besproken. Verschillende individuen zullen verschillende voorkeuren hebben in termen van hoeveel ze bereid zijn te betalen in ruil voor meer of slechtere bescherming tegen mogelijke handicaps.
Beschouw ter illustratie twee hypothetische werkers. Werknemer A is een professional die in een zeer gespecialiseerd gebied werkt. Het kostte Worker A tien jaar postsecundair onderwijs om gekwalificeerd te worden in hun vakgebied, en dit heeft hen in staat gesteld een relatief groot inkomen van $ 250.000 per jaar te genereren. Werknemer B daarentegen is een afgestudeerde van de middelbare school die regelmatig van baan wisselt en ongeveer $ 30.000 per jaar verdient.
Werknemer A weet dat als ze arbeidsongeschikt worden, ze misschien nog steeds in een ander vakgebied kunnen werken, maar dit zou zeer waarschijnlijk een aanzienlijk inkomensverlies vereisen. Om deze reden besluiten ze om een relatief dure arbeidsongeschiktheidsverzekering aan te schaffen die een flexibele definitie van arbeidsongeschiktheid heeft.
Door het hoge inkomen van werknemer A kunnen zij hun relatief hoge premies gemakkelijk betalen. Werknemer B besluit daarentegen te kiezen voor een plan met lagere premies, zelfs als dat plan een striktere definitie van arbeidsongeschiktheid heeft. Werknemer B heeft niet alleen minder middelen om premies te betalen, maar is ook minder terughoudend om in een gebied buiten zijn huidige beroep te werken, aangezien de aard van zijn werk minder gespecialiseerd is.